Onderwerp: "Zeebeest" gaat de hort op.

Lekker stukkie voor aan het begin van de dag

Hartelijk dank!






Wo. 09-05-,12. Bew. SW 2-3.

06:30. We melden bij Humber VTS dat we anker op gaan en omdat we straks de noord ingaan, ik graag toestemming krijg om tussen de noordgrens van het TSS - verkeer scheiding stelsel – en de banken ten noorden daarvan, naar buiten te glippen. Het is goed, wanneer we maar niet in de TSS zelf komen. ‘Humber VTS, we gaan de snelweg niet op, we blijven netjes op het fietspad. Over’ ‘Seabeast, dat is begrepen, blijft u uitluisteren op dit kanaal, VTS uit.’

We draaien de spijker eruit en kachelen op de motor, netjes boven de snelweg langs op een Oost Zuidoostelijk koersje, naar buiten. Een mijltje of twee voorbij Spurn Head gaan we pal Oost op totdat we de SE- Chequer lt.bo. bijna dwars hebben en N.O. gaan voorliggen om de oostelijke uitloper van de Outer Brinks bank te vermijden. 07:50 Outer Brinks dwars. Motor af, en zeilen met die hap. Ik zet de marifoon op 16 en neem nog een bak pleur. We gaan vandaag naar Bridlington, een vissershaven die bij laagwater droog valt. Al met al een tochtje van nog geen veertig mijl.
09:00. Bew. Var. 1-2. Kalm zeetje. Positie 53°39’11”N. 0°10’55”E.
Omdat de wind spelletjes met ons speelt, door uit alle richtingen te komen en af en toe zelfs helemaal te verdwijnen, is het in feite de stroom die ons vooruit helpt. We rollen de zeilen weg en laten de motor weer meedoen. De zee wordt steeds vlakker en de enige golfjes die we zien hebben we zelf gemaakt. Marjanne, die al zat te zingen van, “Hoe zachtkens glijdt ons bootje, al over het spiegelend meer”, beweert dat ik ergens de verkeerde afslag heb genomen en dat we nu op de Vinkeveense plassen ronddartelen.

12:20. De wind, die het blijkbaar niet leuk vindt dat we niet meer meespelen, begint met 3-4 bft. uit het Nooroosten te waaien, dus zet ik de zeilen bij en bedank de vetpriesters voor hun inzet. Marjanne informeert voorzichtig naar mijn geestelijke gezondheid: ‘Zeg malloot, is dit van tijdelijke aard of ben je nu écht helemaal kierewiet geworden?’ ‘Hoe zo? Wat is er mis met het betrachten van enige beleefdheid ten opzichte van het machinekamerpersoneel, niets toch?’ Ze haalt haar schouders op. ‘Je zal wel weer honger hebben, dan doe je altijd een beetje vreemd. Wil je sardientjes op je brood?’

13:15. Ik hoor motorgeronk maar zie, als ik in die richting kijk, niets. Dan, recht uit de zon, schiet er een knalgele tweemotorige kustwacht kanarie over ons heen. Hij komt weer terug gooit zich op zijn kant en cirkelt om ons heen. Hij vliegt zo laag, hooguit vijftig meter, dat we zien dat een van de vier inzittenden een camera op ons gericht houdt en een ander ons door een kijker begluurt. Ik neem mijn kijker en gluur terug ‘Martje, dat is de Coastguard, gooi als de donder alle drugs over the fucking side.’ Gut schat, heb je nu alwéér honger? Ik zal zo wat voor je klaarmaken.’ Na drie rondjes trekt de kanarie recht, wiegt even met zijn vleugels en verdwijnt naar het noorden.

14:20. SW-Smithic kardinaal dwars 0.02’SB. Bew. E.N.E. 3-4 bft. Licht lopend zeetje.

Het is nog een goeie twee en een halve mijl naar Bridlington en hoewel het nu nog veel te laag water is om naar binnen te gaan, wordt het toch tijd om de havenmeester op te roepen. ‘Bridlington Harbour, Seabeast.’ Na een flink aantal keren roepen krijg ik antwoord. ‘Seabeast, Brid Harbour.’ O, zeg je dat zo? Nou als hij de plaatsnaam inkort, zal ik het ook maar doen. ‘Brid Harbour, Seabeast, a Dutch yacht. My draught is one meter and thirty-vive centimeter, what time can we enter the port?’ ‘Seabeast, you ‘r welcome but you can ’t enter before five thirty, I ’l give you a call.’ ‘Thanks, till than.’ Half zes naar binnen, dat is half zeven boordtijd. Jawel, we houden gewoon Hollandse tijd aan, want Marjanne wil niet dat we de klok, computers horloges, GPS, AIS en wat er nog meer aan dat soort ongein aanboord is, gaan verzetten. ‘Waarom zouden we, dan moet je straks alles wéér vooruit zetten.’ Tegen dat soort vrouwenlogica kan ik niet op dus doe ik het de rest van de reis met twee tijdmetingen. Ik draai de Genua weg en verminder het grootzeil tot een boerenzakdoek. Langzaam varen we door, tot de haven op een mijl dwars aan BB ligt. Met de kijker verken ik alvast de aanloop en de ingang. Wanneer ik de kijker wat verder laat dwalen, zie ik in de oksel van de kust, tussen Bridlington en Flamborough Head, een grijs schip liggen drijven, het is een forse kustwachtkruiser. Ik geef Marjanne de kijker en wijs. ‘Kijk daar ligt de Coastguard op de loer maar goed dat we alle contrabande al vrij gezet hebben.’ Ze kijkt me vanuit haar ooghoek schattend aan. ‘Ik kan me niet voorstellen dat je nu alweer honger hebt, dan blijft er maar een verklaring over, je bent gewoon stapel mesjogge.’ ‘Tuurlijk schat zo is dat, maar, zoals ze hier zeggen, “it takes one to know one”.’

Ik heb geen zin om te ankeren ik probeer liever uit wat “Zeebeest” onder verschillende zeilvoeringen op verschillende koersen doet. We kachelen alle kanten uit maar zorgen wel dat we niet meer dan twee mijl van Bridlington verzeild raken, zodat wanneer we geroepen worden meteen naar binnen kunnen kachelen. Wanneer ik kleine vissersmannetjes de haven zie binnenlopen, kruipen we wat dichter onder de kust, want ze zullen ons zo wel roepen. Nou mooi niet. Dan zelf maar eens aan de bel trekken. ‘Brid Harbour, Seabeast!’ Weer duurt het een behoorlijk pikheetje voor ik, na meerdere keren roepen, antwoord krijg. De dienstdoende havenmeester is ons helemaal vergeten en moet snel een verhaaltje verzinnen. ‘Ja, uh, eh, ik ben het papiertje met de scheepsnaam kwijt dus kon ik u niet oproepen maar u kunt nu binnenlopen, ik vang u op binnen de pier.’ ‘Wat een slap excuus, geloof jij hem? Hoeveel “Dutch yacht ’s.” zwerven er hier nu helemaal rond, om deze tijd van het jaar?’ Intussen start Marjanne de motor en rol ik de zeilen weg. Wilhelm wordt afgekoppeld en Marjanne stuurt ons richting haven. De ingang is, omdat de pieren elkaar overlappen niet te zien maar omdat ik tegen de gebouwen op de achtergrond heb gezien waar de vissersmannetjes plotseling uit het zicht verdwenen, koersen we nu recht op de ingang af. ‘Albert, pak jij het wiel? Dan ga ik de fenders ophangen.’ ‘Ja goed schat en denk er om, het is pas begin mei, het water is nog ijskoud.’ Ze lacht wees maar niet bang, ik ga echt niet zwemmen.’ Tegen dat Marjanne de fenders heeft opgehangen, draai ik, tussen de imposante pieren door, de haven in. Nu legt ze ook de trossen klaar. Tegen de binnenkant van de pier, liggen verschillende vissersmannetjes afgemeerd. Bovenop de pier staat een vent, met visserslaarzen aan, te zwaaien. Ik minder toeren en luister naar wat hij roept. Aha, hij is de man die we daarstraks aan de lijn hadden en ons nu verder dirigeert. ‘Voorbij die blauwe kotter bij het rode bord met “Keep Clear” kunt u afmeren bij de ladder, ik kom er ook heen.’ Ik geef weer gas bij, de havenmeester stapt in een oude pick-up truck en rijdt een paar honderd meter door om ons op te vangen. Ik stuur om een pluk boten heen naar de pieren leg aan. We geven twee trossen uit. ‘Zo is het goed havenmeester, straks zet ik op mijn gemak alles wat beter en verder weg.’ De havenmeester, die zoals later blijkt een van de ondergeschikten is van de echte havenmeester, pakt een bonboekje uit zijn truck en neemt onze gegevens op. ‘Hoe lang we willen blijven? Een of twee nachtjes.’ ‘Bent u hier al eerder geweest?’ ‘Nee, nog nooit, hoe zo?’ ‘Nou, om de haven te promoten hebben we voor mensen die hier nieuw zijn, een speciale aanbieding, twintig pond voor drie overnachtingen.’ Marjanne vraagt hem of ze hier leuk winkelen kan. Nou dat schijnt hier dik in orde te zijn, dus beslist ze dat we drie dagen blijven. We rekenen meteen af en met een vriendelijk “Enjoy your stay” stapt hij weer in zijn truck. Marjanne kijkt op de nota, waar ook de normale tarieven op staan en zegt: ‘Eens kijken ze rekenen met vierkante meters, hoeveel zijn wij?’ ‘Zevenentwintig.’ ‘Juist dat wordt dan, mompel mompel, ze hebben hier een weektarief dus delen door zeven. Wat is VAT?’ ‘Dat is BTW.’ ‘Oké dat komt er nog bij, dat is dan per dag mompel mompel en voor drie dagen komt dat op £ 41,70. Hm, wij betalen nog minder dan de helft, niet slecht die regeling.’

We gaan nu een paar langere trossen uitzetten, en nemen de korte trossen weer weg. Ook zet ik het spi-val met zijn snap-shackle op de mastvoet en trek hem niet al te stijf aan. Aan de voetrail op de pier zet ik een lijn die met een voet/klap blokje op de spi-val komt.

Zo kan “Zeebeest” rustig met het tij op en neer gaan – iets van drie en een halve meter - zonder al te ver van de pier te komen en zonder om te donderen wanneer straks bij het droogvallen blijkt dat de bodem hard genoeg is om er met de kiel op te staan.

Ik vul het logboek in; 20:15 uur afgem. in Bridlington zetten strop op spi-val. DOG 44’. Totaal 307’.

Marjanne begint, terwijl ik de tent zet en dichtmaak, aan het eten. Omdat het alweer fris wordt, steek ik de kachel aan. Dan wip ik nog even via het dakluik naar buiten om een paar foto’s te maken.
Achter ons ligt een houten, ex Deense, Noordzeekotter.

Voor ons liggen twee verwaarloosde zeilboten en een paar sportvisbootjes.

En natuurlijk ook de nodige krabben/kreeften vissers.

Waarvan sommigen het dekoppervlak vergroten met een achterbalkon.

Terug bij “Zeebeest” zie ik dat Marjanne het dakluik heeft dichtgedaan. Wanneer ik haar daar voorzichtig op aanspreek met, ‘Hee, lellebel, waarom sluit je me buiten, heb je soms een ander?’ Doet ze het luik weer open en zegt: ‘Lieve jongen, je kan het luik open laten staan en stoken tot je scheel ziet maar daarmee krijg je het buiten geen graadje warmer.’ ‘Uh, o, juist ja.’ Na het eten draait Marjanne een film en pak ik een boek. ‘Nog een glaasje wijn Martje?’ ‘Ja graag schat.’

Do. 10-05-,12. Havendag. SW 3-4 later 7. Af en toe lichte regen.

Vannacht, bij laagwater, ben ik eruit geweest om te zien hoe we aan de grond kwamen. Niets aan de hand, we zakken hier zonder moeite met de kiel in de zachte modder die, wanneer alle water weg is, tot een goeie decimeter onder onze waterlijn blijft.
Na het ontbijt wil Marjanne - o wat een verrassing - winkelen. Terwijl zij, gewapend met notitieblok en pen, een duik neemt in haar geheime bergplaatsen, ga ik alvast de pier op. Aan de buitenkant zie je beste klotsen wit water tegen pier en strand knallen.

Op de houten kotter achter ons wordt er druk verbouwd. Aan de geluiden te horen, zijn ze onderdeks aan het breken en slopen. Dat zwarte ding daar in het midden met die schuine steel eraan, is een lenspomp uit het jaar kruik en vanzelfsprekend nog “handje patent”.

Ha, daar is Marjanne, nu mag ik “gezellig” mee winkelen. We lopen de pier af, om de haven heen en staan meteen bij de eerste winkeltjes. ‘Kijk Martje, net achter de kont van die scooter langs zie je ons bootje, mooi he?’ ‘O ja? Nou ik weet niet wat jij ziet maar ik zie hem echt niet.’ ‘Nee? Kijk nu eens goed, dan zie je toch duidelijk onze mast.

‘Wat anders, laten we eerst langs de haven lopen, dan hoeven we dat straks niet met volle zware tassen te doen.’

De gloednieuwe Marina, die met laagwater ook helemaal droog staat.

Het stikt hier van de kreeften/krabbenkorven. ‘Nee Martje, dat daar op het eind van de pier is echt eerlijk waar géén voetbal tribune.’ ‘Wat het dan wel is? Dat gebouw is de visafslag en die rare overkapping is een dikke betonnen bescherming tegen zware brekers die met stormweer over de pier slaan.

De traditionele vissersboot, die hier op de oostkust nog steeds gebruikt wordt, is de coble. Deze boten waren heel geschikt voor de ruwe dooreenlopende golfslag op de Noordzee en konden met hun platte bodem, bij dorpen die geen haven hadden, makkelijk op het strand getrokken worden. Het maritiem museumpje hier heeft twee cobles gerestaureerd en net als vroeger, zonder motor maar wel met riemen, mast en ra, in de haven gelegd.

‘Kunnen we nu eindelijk gezellig gaan winkelen?’ ‘Schat, als moet dan moet het, ik zal het dragen als een man.’ ‘Dragen zeg je? Komt dat even goed uit, ik heb veel zware dingen op mijn boodschappenbriefje.’

mooie verhalen, die kant ga ik ook nog eens op.

http://www.youtube.com/watch?v=2gsyNuPP9aA

Hoi Martien,

Ik heb genoten van je filmpje. Er kwamen zoveel herrineringen naar boven.Ik heb daar langs de boulevard hardgelopen tot aan het volgende plaatsje.

Dank je wel!
Marjanne

Het mooie Yorkshire!

Albert, handig bedacht met de spival! Lange lijn voor en lange lijn achter hebben dus genoeg speling om 3,5 m op en neer te gaan begrijp ik, korte schuiflijn aan de val zorgt voor het dicht bij de steiger houden van de boot.
Zal het onthouden!
Dank voor je mooie verhaal,

Stefan

Dank je Stefan, leuk dat je ons reisverslag waardeert.
Maar die schuiflijn staat niet op mijn naam, die is al een eeuw of wat geleden uitgevonden.

Ik zit al de hele tijd te kijken of de nieuwe aflevering er al is, maar nee hoor
Voor eem bootloze zoals ik zijn dit soort verhalen niet te versmaden.
Soms droom ik dat ik deze verhalen meemaak!
...
Wees gerust, niet met Mar, maar met Meer

Enfin, zodadelijk maar weer proberen...

Ik probeer het Zeebeest gebeuren steeds op zondag te posten, hou er wel rekening mee dat ik graag uitslaap.(Met Marjanne.)

O ja, Mar en Meer, leuke woordspeling.

Die Albert slaapt wel lang zeg!

ik zit ook vol spanning te wachten

Net de vorige gelezen. Geweldig stuk weer. Vinkeveense"plassen"
Je zal inderdaad maar een zak met een steen in het water gooien wanneer de kustwacht boven je rondjes draait...

En met dit weer zitter we natuurlijk allemaal te wachten op een volgend deel.

Bedankt voor jullie support.






Marjanne geniet met volle teugen van Bridlington. Het stikt hier van de winkeltjes met kleding en andere troep. Bovendien ontdekt ze een supergrote Supermarkt, “Tesco”, die zeven dagen in de week open en maar vier uurtje per etmaal gesloten is en buiten de eerste levensbehoeftes, alles maar dan ook álles, verkoopt wat een mens niet nodig heeft. Vanzelfsprekend mag ik pakezeltje spelen. Op de terugweg loopt ze ook nog wat winkels binnen, tot ik zeg: ‘Martje lief nog één dingetje erbij en ik laat alles hier op straat liggen.’ ‘Goed schat laten we maar weer naar de boot gaan. O, kunnen we eerst nog even dat kerkje van binnen bekijken?’ ‘Beter van niet schat, ik ben bang dat de mensen het niet weten te waarderen wanneer ik, midden in de kerk, zwaar beladen met een rugzak en twee tassen, een ‘flink stuk achteruit sta te bidden.’

Terug bij “Zeebeest” laat ik rugzak en tassen aan een lijntje, vanaf de hoge kaai in de kuip zakken. ‘Albert, zet jij alvast theewater op? Dan berg ik even alles weg.’ ‘Thee? Nee dank je , ik heb geen luizen of zo, ik blijf wel aan de wal, nog wat foto’s maken van die ouwe meuk in en rond de haven. Ik kom wel terug wanneer je het koffie signaal gehesen hebt.’

Bij het werfje liggen drie generaties vissersboten bij elkaar; een houten coble, een stalenkottertje en twee “Tupperware” krabbenvissers.

De coble is verreweg de mooiste van het stel. De romp is een en al ronding, geen rechte lijn te bekennen. Een scheepje om verliefd op te worden, hoewel, natuurlijk niet op al het jaarlijks terugkerende onderhoud. Waar de netten en korven langs de romp omhoog worden gehaald, is de huid gedubbeld tegen slijtage.

Na een gezellig ouwehoerenpraatje met een paar oud vissers, krijg ik trek in koffie. Hoewel er op “Zeebeest” nog geen koffie pot onder de zaling hangt, ga ik toch maar eens kijken hoe de zaken ervoor staan. Dankzij het schuiflijntje is het, vanaf de stalen ladder, aanboord stappen een makkie.

We drinken een mok pleur, eten wat brood en vullen de mokken nog een keer. ‘Lieve jongen, was jij die paar dingetjes even af? Dan ga ik nog even in dat leuke zaakje kijken.’ Ik vraag niet eens welk leuk zaakje, want ik weet nu al dat het er niet bij één blijft. ‘Goed schat, veel plezier en haast je niet.’ Het beetje afwas van ontbijt en lunch heb ik zo weggewerkt, dus kan ik me aan een serieuzere zaak wijden. Welke zaak, ja, wat dacht je? Na zo’n uitputtende ochtend, moet er hoognodig naar het lek geluisterd worden, niet dan?

‘Albert, wordt eens wakker! Kijk eens wat ik op de kop getikt heb, het was zwaar afgeprijsd.’ ‘Lieve schat, het zal me, al dan niet afgeprijsde worst wezen wat je nu weer aanboord sjouwt. Waar ik het met jou over wil hebben zijn die wilde dierlijke kreten, die jij zo nodig uit je lieve keeltje moet persen, wanneer ik mijn gezagvoerderlijk oor te luisteren leg naar het lek.’ ‘Niet zeuren jochie, kijk voor jou heb ik een lekkere shepherd’s pie meegenomen, hij is nog warm.’ Met volle mond vraag ik: ‘En jij dan, wil je ook een stukje?’ ‘Nee dank je, ik warm er straks wel een op, ik ga eerst een stuk hardlopen, ga je mee op je fiets?.’'Mee op de fiets? Goh, wat zou ik dat graag doen, helaas speelt die oude oorlogswond weer op, dus ik denk dat ik beter aanboord blijf.’

Wanneer ze weer terug is, wijst ze op de zeekaart aan waar ze geweest is. ‘Kijk helemaal langs de kust richting Flamborough Head, tot dat punt daar, toen ben ik gekeerd.’ Ik pak de passer erbij. ‘Hm, bijna vijfeneenhalve mijl, dat is ruwweg tien kilometer. Niet gek voor iemand die eerst twee keer alle winkels van Bridlington is in en uit gesjeesd.’

’s Avonds na het eten willen we nog een wandeling gaan maken maar net wanneer we op de pier staan, begint het te regenen. ‘Nee Martje, dat is niet waar, ik bén geen watje, ik ben zelfs gek op regen, alleen zie ik het liever droog en warm door een stuurhutraam dan dat ik er in sta.’

Vrijd. 11-05-,12. Havendag. W 5-6. Bew.

Ook in de U.K. zint men op milieuvriendelijker manieren van voortbewegen, zie hier het nieuwste van het nieuwste op dat gebied. Wie weet, slaat deze rage ook over naar Holland.

Hup jongens, nog een klein stukje tegen de wind in en dan 180° ober SB de box in. Haal op, gelijk!

Een stuk of zes boten varen naar buiten voor een wedstrijd rond de boeien maar zijn binnen drie kwartier weer terug. De donkerblauwe boot die schuin tegenover ons lag, komt ook alweer terug. Ik roep: ‘Dát was een korte wedstrijd.’ Hij roept: ‘We waren net gestart, toen er een zware mistbank kwam aanzetten. We hebben de wedstrijd afgebroken en waren maar net op tijd tussen de pieren.’ Ja, op een boot zonder radar in de potdikke mist raken terwijl de stroom je met een rotgang opzij zet, dan kan je je lol op. Zeker wanneer je een paar uur extra verspeeld, de haven alweer aan het droogvallen is en je daarom een nachtje buiten moet blijven.

Ik heb een afspraak, met een van de assistenten van de havenmeester, om wat diesel in te slaan. Omdat roeien makkelijker gaat dan sjouwen, gooi ik drie lege jerrycans in “Loodje” en roei een paar honderd meter langs de pier naar het bunkerstation. Eerst moet ik nog even wachten op twee vissersbootjes die ook dorst hebben. Die vissers hebben allemaal een eigen code waarmee ze dag en nacht op hun eigen naam kunnen bunkeren. De vissers zijn vertrokken en op de pier zie ik de pick-up van de havenmeester aankomen. Met een meegenomen lijn heb ik de jerrycans al opgehesen. Een ouwe knakker stapt uit en tikt, moeizaam vanaf een kaartje, vier cijfers in. Wanneer hij tevreden zucht, heb ik al geen kaartje meer nodig om de code te onthouden, het is ****. De cans zijn vol, ik klauter de ladder af naar “Loodje” en de ouwe knakker laat de volle jerrycans een voor een zakken. Bij “Zeebeest” aangekomen zet ik de cans in het gangboord en klauter de kaai op om bij het havenkantoor te gaan afrekenen. Daar ontmoet ik de echte havenmeester, nog een van de oude stempel, compleet in uniform. Hoewel hij uitstraalt dat hij hier degene is die aan alle touwtjes trekt en zijn werk bloedserieus neemt, is hij heel beleefd en uiterst vriendelijk. Of we het naar ons zin hebben in de haven en hoe het stadje ons bevalt? ‘En de diesel kunt u afrekenen bij mijn secretaresse, komt u maar mee.’ In plaats van een bedrag te noemen, laat de lieve dame me weten dat ik zelf uitmaak wat ik betaal. Ik snap er niets van. ‘Huh, watte?’ Ze legt uit dat ik zelf uitmaak in welk belastingtarief ik wens te vallen. ‘O, dat is makkelijk, nul procent alstublieft. Ze lacht. ‘Nee dat zal niet gaan. Pleziervaart mag een deel van de brandstof bestemmen voor propulsion – voortstuwing - en een deel voor domestic use - huishoudelijk gebruik - zoals koken en verwarmen. U kunt kiezen tussen 10, 20, 30 en 40 procent domestic use maar dan moet u wel een Pleasure. Red Diesel Duty Declaration Form invullen.’ ‘Ik begrijp het. Wel, ik ben nogal kouwelijk aangelegd en laat de kachel dag en nacht branden, dus die veertig procent is hier volkomen op zijn plaats.’ Ze lacht ‘Very well sir, the sixty forty rate it is.’ Ze rammelt wat op haar rekenmachientje en legt me een formulier onder mijn neus.

Name: …………. Boat name: …………. Address: ………….

“I declare that …. % of the fuel will be used for propelling a private
pleasure craft”.

Signed ……….

Date ………….


Terug aanboord kijkt Marjanne de rekening na. ‘Wat een mooi systeem zeg, dat scheelt echt een hoop geld, dat moeten ze in Holland ook maar invoeren.

’s Avonds, we zitten aan de gekookte piepers met asperges en een flinke moot gebakken zalm, zegt Marjanne: ‘Weet je al waar we morgen heengaan?’ ‘Ja, wat dacht je van Whitby?’ ‘Whitby? Ja leuk, ik vond het toen best gezellig daar.’ ‘Goed, dan wordt het Whitby.’

Zat. 12-05-,12. SW 4-5 bft. Zonnig.

Tegen negenen zijn we door het rijzende water zacht uit de modder getild. ‘Martje, voor en achter!’ We moeten nog water laden dus leggen we even aan bij de Marina.

Daar aan de overkant hebben we al die tijd heel plezierig gelegen. ‘Zeg schat, ik denk dat ik straks nog even naar de overkant wip om dat bord mee te nemen, wie weet komt het nog van pas.'

'Als je dát maar uit je bolle hoofd laat!'
Met volle bunker en watertanks, kachelen we langzaam door de haven.

Buiten zijn vier boten bezig met een wedstrijd.

Achter ons liggen de pieren in het ochtend zonnetje, dat al lekker warm aanvoelt.

Vooruit zien we een behoorlijk ruwe zee rond Flamborough Head komen.

Martje, staat alles zeevast? We gaan straks behoorlijk aan de hobbel.

Bah, weer een week wachten.

Leuk!

Lekker zondagmiddag leesvoer voor bij de houtkachel.
40% ;)Had ze niet alvast een voor ingevuld briefje voor mensen uit holland
Mooie omgeving. Krijg nu al de kriebels om de Roomboot die kant op te laten verlijeren.

Leuk Albert.
Gerard

Leuk dat jullie het leuk vinden







10:40 Flamborough Head dwars. Hoge deining, ruwe zee.
Het ronden van Flamborough Head duurt door tegen wind en de holle zee tamelijk lang, je krijgt het gevoel dat je er nooit voorbij komt. Dan, wanneer we de kaap gerond hebben, wordt het zeetje een stuk makkelijker en maken we weer behoorlijk vooruitgang. Normalerwijs passeer je dit soort uitsteeksels op minstens een mijl of vier, zodat je weinig last van stroom en golfslag hebt maar nu we moesten vertrekken uit de “oksel” van de kaap, had dat een geweldige omweg geworden, dus nemen we dit ongemak maar even voor lief.
14:05 Filey Brigg dwars.
De kust begint steeds hoger en mooier te worden. Soms ruig, donker en steil, dan weer lieflijk glooiend met mooie gele koolzaadvelden.

15:15 Castle Rock Scarborough dwars.
16:00 Robin Hood’s Bay dwars. Wind flauwt af en wordt Var. 2-3. Willen we vandaag nog ergens komen dan moet toch de motor bij.
17:10 Whitby Rock dwars.
Ondanks dat de wind behoorlijk is afgenomen en zelfs naar de zuidwesthoek draait, staat er door de aanlandige deining een behoorlijk stuk swell voor en tussen de pieren. Het ziet er karnemelkwit met flinke brekers. Nu aanlopen is gekkenwerk en wachten tot pal hoogwater, in de hoop dat het dan wel gaat, vind ik ook niet alles. ‘Martje, we kachelen nog een stukje door, een uur verderop ligt Runswick Bay, daar gaan we ankeren.’
18:35 Komen ten anker in Runswick Bay in 9 meter water, steken 42 meter ketting.
DOG 47’ Totaal 354’.

Zo. 13-05-,12. Zonnig. SW 4-5. Later SW 7-8.
We liggen ongeveer een halve mijl van het dorpje, dat daar tegen de rots aangeplakt in het zonnetje ligt.

Bij de ingang van de baai zie je, aan het brekende water, waar de riffen liggen.

Staande op de kuipbank maak ik langzaam een 360° draai, met mijn camera op filmen. – Ben benieuwd of ik dat ooit op het ZF krijg. -

Ik haal “Loodje” langszij en hang de 2 pk. Honda erachter. Marjanne zegt: ‘Wacht even, dan neem ik wat geld mee.’ ‘Geld mee? Het is zondag en ik denk dat hier sowieso geen winkels zijn.’ ‘Toch wel, ik zag door de kijker een reclame bord voor ijs en daar heb ik toevallig net trek in. ’
We hobbelen naar het dorp en landen op het strandje bij het reddingboothuisje, waar flinke hopen wier liggen.

We sjouwen “Loodje” tot boven de vloedlijn. Volgens het bord op het boothuis, kan je aan de vlaggen zien of Runswick Rescue “On duty” of “Off duty “ is. Als de vlag niet jokt, hebben ze vandaag dienst.

Voor we het dorp in klauteren – het is hier verrekte steil -, kijken we nog even naar ons stoere “Zeebeest”.

Dan, onder protest maar met een ijsje in het vooruitzicht, volg ik Marjanne naar boven.

Wordt vervolgd.

PS. Hoe het met dat filmpje moet? Geen idee. Dat mag Anjo me van de week komen uitleggen - voor doen.-

Lekker voor op de "luie" zondag!
Dankje Albert.

Hierbij alsnog een 360° blik op Runswick Bay.

Complimenten dat je het filmpje erop gekregen heb. Vanmiddag met veel plezier je verhalen gelezen!
frank.

Wat is dat? Alweer uitslapen??