Onderwerp: "Zeebeest" gaat de hort op.

Na ruim twee maanden de verhalen van Zeebeest ontdekt. Heerlijk leesvoer.
Is het al weer zondag?

iGeel schreef :
Heel goed, er zijn in het archief nog andere series te vinden, wellicht kan een handig iemand daar naar linken?

www.zeilersforum.nl/index.php/...n-marjanne-en-albert

Oh gaaf, nog 23 delen van Albert. Zo kom ik de winter wel door. Bedankt voor de link!

weer even genoten.stuur straks even een pbje

110% vermaak

Het zonnetje wil er niet echt doorkomen. Integendeel, wanneer we Castle Point naderen, is het zelfs behoorlijk heiig geworden. We zetten voor de zekerheid alvast de radar op Stand-by.

De ruïnes van Dunstanburgh Castle.

13:45 Castle Point dwars 1’ BB. Bewolkt. SSW 3-4. Deining. Matig zicht.

Omdat we ons een beetje flauw voelen, warmt Marjanne wat stamppot bietjes met rauwe ui en gebakken spekjes op, lekkerrrr!

14:25 Newton lt. bo. 0,5’BB.
15:10 N Sunderland lt. bo. 0,25’ BB.

Het zicht houdt niet over maar het valt niet verder dicht, zodat we het voorlopig zonder de “meeuwenmepper” afkunnen.

15:35 Shoreston lt. bo. 0,25’ BB.

Het gaat lekker zo Martje, nog een half uurtje naar de ankerplek. Geef me mijn lifeline maar even aan, dan ga ik de spijker gereedmaken.
Met een ruime bocht rond ik de onderwater liggende riffen en vaar de The Kettle binnen. Voorzichtig de zaak verkennend, scharrelen we op gevoel en echolood naar het eind, vlak voor waar de brandig aangeeft dat ook hier riffen zitten. In feite zijn er hier twee openingen, tegenover elkaar, waar altijd genoeg water staat om in en uit te varen. Voor de rest wordt The Kettle beschut door riffen, die gedurende twee uur rond hoogwater onderwater staan en de zee vrij spel heeft.

16:10 Komen ten anker in 4,5 m. water, steken 35 m. ketting.

Het kasteeltje met kappelletje. Hier wonen van voor tot najaar - onder zeer primitieve omstandigheden - vijf vogelwachters m/v.

Beneden de “landing”, boven de onbemande vuurtoren en op de voorgrond de moorings voor de bootjes die de toeristenkuddes hier aanvoeren. Trouwens niet nu, er staat te veel deining om veilig aan te leggen bij de landing.

Tegenover het eiland ligt een – op grote zeehonden en zeevogels na – onbewoond eilandje, dat op het groene gedeelte na, per dag minstens twee uur onderwater verdwijnt.

Nu, met laagwater, valt het nog wel mee met de deining maar straks kan dat wel eens gaan tegenvallen. Het rif waar de zeehonden liggen, verdwijnt hier met HW ook al zo goed als geheel onderwater.

Het water stijgt en waar net nog de zeehondenlagen, staat nu al wit water.

Vrijd. 18-05-,12. NE 5-6. Regenachtig.

Geankerd bij Farne Islands. 55°37,12’N. 01°39,15’E.

Lagen vannacht tijdens hoogwater (on)behoorlijk te slingeren. Omdat het buiten nat en voor de tijd van het jaar veel te koud is, zijn we heel blij met de heteluchtkachel. We gaan vandaag nergens heen, dus hebben we een luie dag. Marjanne zit beneden wat films te bekijken en ik zit met een dik boek in de stuurhut.

De toeristenboten komen af en toe wel langsvaren maar leggen niet aan bij de landing. Gelijk hebben ze, want ondanks de dikke autobanden in de zij, zouden ze veel te grote smakkers tegen het beton maken. Ook wij laten Loodje rustig achter de kont hangen. Proberen te landen zou, onder deze omstandigheden, wel eens een geslaagde zelfmoordpoging kunnen opleveren. ‘Jammer dan Martje, ik zal thuis wel een leuk vogelboekje met plaatjes voor je kopen, hoef je helemaal niets te missen. Zeg, als ik nog een bak pleur zet, maak jij dan wat broodjes haring in mosterd-roomsaus?’

Met pal laagwater liggen de grote vette zeehonden, die die daarstraks op en door elkaar op het strandje half in het water lagen, een stuk boven de waterlijn. Ik neem er een foto van maar door de regen en hun schutkleur zie je op de foto alleen wat lichtere vlekken tegen de rots.

We duiken bijtijds, het is nog niet eens echt donker, de kooi in. Ik word wakker doordat “Zeebeest” flinke halen begint te maken. Het zijn, nu de forse deining en de stroom haaks op elkaar staan, felle bewegingen, die naarmate de omliggende riffen steeds meer onderwater verdwijnen steeds heftiger worden. Ik ga boven kijken maar het is te donker om wat anders dan de schuimkoppen op de rollers te kunnen zien oplichten in het schijnsel van het ankerlicht. De AIS geeft aan dat we keurig binnen de veertig meter cirkel blijven liggen maar dat laatste wist ik al aan de rukken die niet overgaan in het zachte schokken en trillen van een krabbend anker. Ik ril even, ga weer naar beneden en kruip, lekker warm en veilig, achter kaap kont. Net voor ik weer inslaap, maakt “Zeebeest” een beste schuiver over stuurboord, komt terug en smakt, met een krachtige zwaai, Marjanne ’s lichaam boven op het mijne. ‘Sorry liefje maar ik doe niet aan seks zonder voorspel.’ Ze stamelt slaapdronken: ‘Hè, wat gebeurt er en uh, waar heb je het over?’ ‘Niets schat, het zeetje is een beetje ruw dat is alles ga maar weer lekker slapen. Nou van slapen komt de eerste anderhalf uur niets, pas wanneer de riffen weer bovenwater komen, word het wat rustiger in The Kettle en kunnen we weer pitten.

Za. 19-05-,12.

Gister konden we het vogelreservaat niet bezoeken en ook nu zit het er, zelfs bij laagwater nog niet in. Tegen de middag heb ik er genoeg van. ‘Martje wat doen we, nog een nachtje overliggen en hopen dat er morgen minder swell staat, of gaan nu we ankerop en kachelen in twee uurtjes naar Holy Island?’ Marjanne, die zich al de hele reis verheugde op een bezoek aan de papegaaiduikers en alle andere zeevogels die hier nestelen, slaakt een zucht. ‘We komen toch ooit nog wel eens deze kant uit?’ ‘Ja schat, ijs en weder dienende, gaan we beslist nog een keer naar de Farne Islands.’ ‘Goed laten we maar naar Holy Island gaan.’

12:10 Anker op Half bew. NE 5. Ongemakkelijk zeetje.

Buiten The Kettle moeten we nog eerst een goeie mijl west op om het Zwedman rif te omzeilen. Zowat recht vooruit ligt op de vaste wal Bamburgh Castle.

13:40 Ridge lt. bo.

Meteen, na deze oost kardinaal, beginnen de ondieptes en is het zaak om, ondanks forse dwars stromingen, goed in de geul te blijven. Op een koers van 260° probeert Marjanne de twee grote stenen bakens op Old Law rif in lijn te houden. Eerst hou ik haar nog scherp inde gaten maar het is niet de eerste keer dat ze op stroom vaart en blijft keurig midden in het straatje.

Bij de groene Triton boei gaan we vijftig graden SB uit en nemen nu een lichtopstand en een toren in lijn. Pas wanneer we de Stone Ridge rif, die voor het grootste deel net onderwater zit, gepasseerd zijn , komen we SB uit naar de ankerplaats.

14:05 Komen, net buiten de baai die met laagwater droogvalt, ten anker in 12 m. water. Steken 40 m. ketting.

De zuidwestpunt.

Het dorp en een van de kreeften\krabbenvissers.

En de zuidoostpunt met Lindisfarne Castle.

Het beetje deining dat hier staat laat “Zeebeest” zachtjes wiegen, een wereld van verschil met die heksenketel bij Farne Islands. Ik zit even lekker ontspannen in de kuip om me heen te kijken. Het stikt hier van de zeehonden die vlak bij de boot opduiken en naar ons turen maar wanneer ik de camera pak meteen weer wegduiken.
Zoals deze!

Wat mooi om de verhalen zo te lezen!!

Het is dat ik niet een grotere boot heb en de tijd!
Anders had ik het wel geweten

Veel reis plezier!

Mooi verhaal weer Albert

HAHAHA, geweldige humor Albert! Op zondag moet ik de laptop delen met mijn vriendin om je verhalen te lezen. Super gezellig!

Jij boft echt, Koko. En Albert trouwens ook! Mijn vrouw wil vooralsnog geeneens in de buurt van m'n boot komen, en ook al geen verhalen erover lezen .
Bedankt, Albert, voor weer een verhaal!

Kaap Kont....

Mooi stukkie weer. Guido moest erg lachen om de laatste foto.

Albert 45 schreef :

Tsja, lastige beesies die zeehonden en dolfijnen (of bruinvis) Je krijgt je zelden op de foto, ze dollen gewoon met je! Laat je niet gek maken door die makkers, Albert, gewoon ff photoshoppen.....



Mooi verhaal weer Albert!

Het begint saai te worden....


















Alle reacties zijn zo ongeveer hetzelfde!

Wat een top verhalen, Albert! Hoe kom je erop! "Achteruit bidden"

Geweldig, 'We want more!!!'

Dank je wel voor jullie bijval, dat geeft mij de moed om door te gaan.
@De Grebbe, alweer de juiste filmpjes, klasse!
@Feldman, wat flik je me nou? Heb ik met veel moeite die zeehond uit mijn foto geshopt, zet jij hem er weer in.
@Guido, je lacht toch niet omdat die zeehond mij in de maling nam?





‘Albert, kan je het motortje even aan “Loodje” hangen? Ik wil de wal op.’ ‘De wal op, nu al?’ ‘Nu al zeg je, nú al? We zijn donderdag ochtend vertrokken en nu is het al zaterdagmiddag, dus wat bedoel je met nú al?’ ‘Oké ik snap het, de staphormonen spelen weer op. Ik buig deemoedig mijn hoofd en gehoorzaam.’ Even later hobbelen we met “Loodje” naar de pier en meren af onder aan een roestige ladder. ‘Alsjeblieft schat, hier is je rugzak, ik heb de handmarifoon er al ingestopt, je geeft maar een roepie wanneer ik je weer moet ophalen.’ ‘Wat, ga je dan niet mee?’ ‘Nee schat, na al die tijd op de boot, ben ik bang dat ik landziek word.’ Een verontwaardigde Marjanne loopt in haar eentje de pier af en ik vaar terug naar de boot.

Met een boek en een alcoholvrij pilsje neem ik plaats in de kuip. Prompt duiken er zeehonden op en kijken me nieuwsgierig aan. Tot ik mijn camera pak en op ze richt, tjoemp, weg zijn ze. Behalve die daar in de verte, net tussen de stenen aanloop bakens.

Na een klein uurtje lezen, af en toe onderbroken door het gesnuif van zeehonden pal naast de boot, die meteen weer wegduiken wanneer ik opkijk, hoor ik de marifoon. ‘Zeebeest, Marjanne, over!’ Ik kom overeind en pak de spreeksleutel. ‘Ja moppie zeg het maar.’ ‘Kom je me halen?’ ‘Ik kom eraan.’ Ik laat me in “Loodje” zakken en stuif, met de twee pk vol open, naar de pier. Marjanne heeft in het plaatselijke supermarktje annex souvenirshop, uit de diepvries, wat vlees en groente bemachtigt. Ze laat de rugzak aan een lijntje in “Loodje” zakken en klautert er zelf achteraan. ‘Dat winkeltje heeft bijna niets aan voedsel in huis. Het grootste deel staat vol met afschuwelijke rotzooi voor de toeristen en de voedsel afdeling is kleiner dan onze slaapkamer.’ Zij gaat zitten en ik start de pruttel. ‘Aha, dus je hoeft hier de wal niet meer op?’ ‘Toch wel. Morgen ga ik het hele eiland bekijken en jij gaat mee!’ ‘Ho zeg, denk je een beetje om mijn tere gestel?’

Zo. 20-05-,12 Zonnig. NE 3-4.

We eten, nadat we heerlijk lang hebben uitgeslapen, een flink ontbijt met bacon and eggs en natuurlijk een flinke sloot koffie. Na de afwas zitten we, met een mok koffie in het zonnetje om ons heen te kijken. Net wanneer ik denk dat Marjanne het vergeten is, zegt ze: ‘Ik zal even onze wandelschoenen pakken, trek jij “Loodje” langszij?’
Even later sta ik, voor het eerst sinds vier dagen weer op de wal. Ik sta te wankelen op mijn benen. Naar links, rechts, voor en achterover. ‘Kijk eens Martje, zie je dat? Ik ben walziek. Ik kan, hoewel ik het dolgraag wil, echt niet met je mee.’ Marjanne zegt niets maar kijkt me meewarig aan, geeft me een arm en probeert me mee te trekken. ‘Oké liefje, ik kom mee maar eerst wat foto’s maken.’
“Zeebeest” achter het spijker. Op de voorgrond kolkt de stroom rond een ondiepte begroeid met kelp.

De andere kant uit zie je de scheepswerf en de ruïnes van de oude abdij.

Dat ze hun vissersscheepjes goed en met veel liefde onderhouden, zie je wel aan de "Talisman”. Kijk eens hoe mooi de naam en het visserij nummer er op staan. Beneden aan de helling staat een koelwagen die hier krabben en kreeften inlaadt en daarmee bij pal laagwater via de “Cause way”, die maar een paar uur per etmaal droogvalt, naar de vaste wal rijdt.

Waar de pier op het eiland komt, staan schuurtjes, kreeftenkorven en wat bootjes.

Achter de korven staat een zeiljacht dat er uitziet of ze er een wereldreis mee kunnen maken. Het meest opvallende is, dat het schip, net als sommige motorboten, twee schroeven heeft.

Vanuit deze abdij, die nu alleen nog maar een mooie ruïne is, verspreidde het christendom zich over Europa, doormiddel van figuren als Willibrords en cs.

We wandelen door het dorpje en komen weer aan de kust. Deze baai valt met laagwater bijna droog, dat zeiljacht heeft dan ook geen vaste kiel.

We wandelen verder langs de kust naar de zuidoost punt van Holy Island.

Vanaf hier ziet ons stoere “Zeebeest”, hoewel ze tussen drie vissers ligt, er wat eenzaam uit.

Langs het weggetje, dat van het dorp naar het kasteel leidt, staan hier en daar banken die er door particulieren zijn neergezet, ter herdenking aan overleden familieleden of vrienden. Op elk van die banken zit een plaatjes geschroefd, dat je vertelt over wie het gaat, datum van geboorte en sterven en wat de overledene betekende voor de familie en/of de gemeenschap op het eiland. Ook pal voor het kasteel dat daar een beetje grimmig boven op de rots ligt, staat zo’n bankje.

De openingstijden en toegangsprijzen.

Toen destijds de oude zeilende vissersvaartuigen werden vervangen door bootjes met een motortje, werden de oude schuiten gehalveerd, op hun kop op het strand gezet en gehuld in geteerd zeildoek en/of teerpapier, tot schuur verbouwd. Hier bij het kasteel hebben die idioten van de “National Trust” een stel imitaties neergezet die vloeken bij het echte spul.

En de originelen.

Op de terugweg komen we allerlei ouwe troep tegen.

Marjanne kijkt me aan en zegt: ‘Jij loopt te genieten he?’ ‘Ja nou en of!’ Geef ik volmondig toe.

‘Kijk nu eens naar dat oude sloepje. In Holland zouden ze er amper de Sloterplas mee over durven en er het liefst een bar voor in het clubhuis van maken. Hier zetten ze er hydraulische nettenrollen op en gaan er mee vissen op de Noordzee, prachtig toch?’

We komen weer bij de pier.

‘Ha, “Loodje” ligt nog trouw op ons te wachten. Ik ga er het eerst in en hou haar bij, dan kan jij losgooien en in stappen.’

We varen naar “Zeebeest en klauteren aanboord. ‘Zo, ik hoef niet meer te varen, nu mag ik een echt pilsje, doe mij maar een Palmpje.’

Proost Albert!

Bedankt Albert.

Gerard

Albert 45 schreef : Wederom mooi en informatief, Albert. Je reeks wordt op deze manier een mooie cruising pilot voor de Engelse oostkust boven de Humber. Ga zo door!

Palm is overigens geen pils, want bier van hoge gisting..

--
stegman

Was weer goed leesvoer Albert

Ma. 21-05-,12 Bewolkt. Heiig. W 2-3.

We hebben de ontbijtboel opgeruimd, afgewassen en daarna nog een extra bakkie leut gedronken. Hoewel we vandaag niet verder gaan dan Eymouth, hooguit twintig mijl varen, wordt het tijd – ook in verband met de stroom - om te vertrekken. ‘Martje, start jij de motor even? Ik ga de spijker er uitdraaien.’

09:25 Anker op.

We kunnen, zonder landingsgestel, niet tussen Holy Island en de kust door naar het noorden dus moeten we eerst de verkeerde kant op om rond het eiland te kunnen kachelen. De zeehonden die steeds niet op de foto wilden, steken nu wel hun koppen nieuwsgierig bovenwater en duiken pas onder, wanneer we ze hoog en breed voorbij zijn. ‘Martje, moet je dat zien, er ligt er zelfs eentje pontificaal op de Triton boei.

09:40 Ridge lt. bo. dwars aan BB. Kunnen nu noordelijk sturen om tussen Plough Rock en Holy Island door te gaan.
Op de zuid oostelijke punt van het eiland ligt Lindisfarne Castle, boven op zijn rots, een tikkie somber te wezen.

09:50 Plough Rk. lt. bo. dwars SB.

10:05 Emmanuel Hd. 0,5’ BB. Gaan NW op naar Eymouth.
11:35 Berwick-Upon-Tweed dwars, 3’BB. Bew. Goed zicht. NW 1-2. Lichte deining.
12:45 Burnmouth dwars, 1,5’ BB.

We naderen Eymouth. De aanloop is niet moeilijk, mits je de Hurkars riffen goed vrij vaart en pas voorbij de Noord Kardinaal zuid op gaat, recht op de pieren af.

Ik roep de haven op en krijg te horen dat we zeer welkom zijn en kunnen afmeren aan de gloednieuwe drijvende steiger. Binnen de pieren zien we aan BB het gebouw dat het havenkantoor, de visafslag, de sanitaire voorzieningen en droogijsfabriek onder zijn gebogen dak herbergt. Een stukje verder meren we af aan een lange drijvende steiger.

DOG 19’. Totaal 466’.

Natuurlijk moeten we - volgens Marjanne - eerst een bank en een supermarkt opzoeken. Om er achter te komen of en waar dat soort zaken zich bevinden, vangen we een inboorling en verhoren hem streng. De inboorling ziet direct aan Marjanne ’s gezicht dat het menens is en bekent – waarschijnlijk om aan een derdegraads te ontsnappen - vlot waar ze die zaken verstopt hebben. Eerst moeten we, via een brug verder landinwaarts, naar de overkant van de haven en dan bijna tegenover “Zeebeest” een zijstraat in en dan bla blabla en bla en daar is het. We laten de man ongedeerd vrij en lopen rond de haven. Bij de bank trekt Marjanne een bundeltje geld uit de muur. ‘Moet je kijken, is dit wel echt?’ Inderdaad, dit lijkt in niets op de Britse ponden die we tot nog toe uit die gokmachines haalden. De kleur is anders, de beeltenis is die van een of andere langgeleden overleden streng kijkende ouwe zak en het opschrift vermeldt “Bank of Scotland”. ‘Tja Martje, volgens mij is dit een soort van Micky Mouse Money maar weet je wat we doen? Jíj probeert in de supermarkt of ze er intrappen en als je dan gearresteerd wordt, doe ík net of ik je niet ken, oké? Oei, die ellenboog in m’n zij, betekent dat dat je het er mee eens bent?’ Het grietje achter de kassa van het Co-op supermarktje zit blijkbaar half te pitten, want ze accepteert zonder enige vorm van protest de “counterfit” biljetten. Weer buiten blijkt dat ik alleen maar de zwaarste rugzak krijg, omdat ik zo "stoer, sterk en manlijk ben". ‘Tja, daar heb je natuurlijk helemaal gelijk in, vooruit maar met de geit, dan breng ik even, lichtvoetig, deze immense karrevracht aanboord.’ Om te bewijzen dat ik echt van roestvast staal ben, pak ik niet de kortste weg terug maar ga Marjanne voor naar de promenade en wandel langs de zee naar de havenmond. Vanaf daar lopen we, ik met de camera in aanslag, de hele kade langs.
Het havenkantoor annex vismijn etc. etc.

‘Kijk schat, een originele Chinese jonk. Let even niet op al die hokkerige hekjes maar kijk naar die mooi scherpe steven.’

Een helmstok met stuurtalie ’s en ook nog een talie om hem stijf in de roerkoning te trekken. Achter de roerkoning staat een klein “braadspil”, waarmee roerkoning en roerblad – via die spleet in het dek - helemaal naar boven getakeld kunnen worden.

Alles aan die jonk, zoals deze middeleeuwse Harken lieren, is wel simpel maar goed doordacht en te bedienen zonder er bij in de kreukels te hoeven liggen.

Aan de overkant ligt ons stoere “Zeebeest”.
Ook de volle kont, met als thuishaven Hongkong, laat zien dat dit schip wel degelijk gebouwd is voor flinke zeereizen.

We lopen rond de haven en brengen de stores aanboord. Dat blauwe en dat oranje vissermannetje, daar aan de overkant, worden beiden verbouwd voor de sportvisserij.

Marjanne ruimt de aankopen in en gaat daarna mee om de rest van de haven te bekijken. Het is hier een gezellige mix, van beroeps en pleziervaart.

Vooraan drie bootjes waarvan er twee misschien beroeps, misschien sportvissers zijn. Daar achter een gloednieuwe, knal gele, “whaleboat”, waarmee op deze kust vaak wedstrijden worden geroeid. De derde boot voorbij “Zeebeest”, is een motorcatamaran, met aan de spiegel een hydraulische personen lift. Vanmiddag kwam hij van zee met een groepje sportduikers.

Door deze pijp, krijgt “Nimrod” een flinke lading droog-ijs in zijn buik gestort, zodat hij komende reis zijn vangst koel kan houden.

We zoeken de havenmeester maar volgens een briefje op zijn deur moeten we daarvoor achter in de middag terugkomen.
We lopen door tot op het duin en kijken landinwaarts.

‘Ga je mee schat? Ik zie liever bootjes dan helmgras.’
Deze snelle kruiser, compleet met zonnepaneeltjes op haar flying-bridge, brengt en haalt het personeel van de offshore schepen en platvormen.

Een stukje verderop ligt haar tweelingzusje, maar dan in de kleuren van de RNLI, de “Barclaycard Crusader”.

‘Kijk nou toch Marjan, je zou bijna vrijwillig afzuipen, om door zo’n schoonheid gered te worden.’

Marjanne kijkt me even scheef aan, geeft me een zoen en zegt: ‘Als jij ooit nog ‘s normaal wordt ….’

Hij is weer

Mooi verslag...................maar eh wel een beetje laat hoor. Gisteren door gezakt zeker? Of was het weer verplicht uitslapen vanmorgen?

Weer een mooie zondag start en Marianne hoeft zich niet druk te maken...