Onderwerp: "Zeebeest" gaat de hort op.

“Zeebeest” gaat de hort op 14.

Terug bij “Zeebeest” gaat Marjanne aanboord en wandel ik verder. Meestal is het net andersom maar nu ben ik degene die alles zien wil.
Het scheepswerfje.

Daarstraks werd die blauwe kotter nog in de antifouling gezet en stond een monteur bij de schroef van die rooie te klooien. Nu staat het water zo hoog, dat de monteur met zijn gereedschap naar binnen is gevlucht.

In een hoekje aan het eind van de haven staat op de wal allerlei interessante ouwe troep. Het lijkt of ze hier een beginnetje hebben gemaakt met een “Havenmuseum” maar het curatorschap in handen hebben gegeven van de plaatselijke oudijzerboer. Het meest in het oog springend object, is een geklonken geval dat niet van staal is maar nog van ijzer. Aan de ouderwetse hoge schoorsteen is te zien dat er ooit een stoommachine in stond.

Kop en kont zijn precies gelijk. Het geval heeft geen schroef, geen raderen en geen roer. Dat die er nooit aangezeten hebben ook, is duidelijk te zien.

Op beide boegen – konten? - zitten toestanden die doen vermoeden dat dit geval zichzelf kon verplaatsen door middel van een grote stoomlier.

Als ik voor iedere klinknagel een pond krijg, kan ik vanavond een beste deur intrappen.

Het vliegwiel is toch wel een pietsie groter dan dat van “Zeebeest”.

Dat daar boven op het dek is geen stuurwiel maar waarschijnlijk een rad waarmee ze een draad of kettingklem mee aandraaiden. Dat blauwe spul daar links, zijn de overblijfselen van een meerrompscheepje dat blijkbaar beroemd genoeg is om hier in het “openluchtmuseum” te mogen liggen.

Intussen ben ik nog steeds aan het raden waar dit stuk antiek ooit voor gediend heeft. Was het een veerpont die zichzelf aan kabels of kettingen van oever naar oever trok? Was het een soort sleepboot die zich, met een rits aken, langs een op de bodem liggende mijlen lange ketting, koppig tegen de stroom in worstelde? Of was het alleen maar een ponton dat stoom kon leveren aan schepen die op de werf lagen zonder vuur onder de ketels? Deze en nog een nog wat andere mogelijkheden schieten door mijn hoofd maar eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee welke het dichtst bij de waarheid komt.

Deze coble verdiend in mijn ogen de ereplaats in dit museum. Kijk eens wat een schoonheid, een en al ronde golvende lijnen, een bootje om verliefd op te worden.

Na al het moois er af te hebben gekeken wordt het tijd om weer aanboord te gaan. ‘Martje lief, steek wat geld bij je ik denk dat die havenmeester er nu wel is. Tien minuten later zitten we, na eenentwintig pond in het fonds te hebben gestort, gezellig met de havenmeester en nog een paar oude knarren te ouwehoeren over boten en varen. Wanneer een van die lui laat blijken dat hij, toen hij als elektricien in Arnhem werkte, in vrijwel foutloos Hollands, heeft leren vloeken als een huzaar, wordt het pas echt gezellig. Zeker wanneer ze mij een paar Schotse zinnetjes proberen bij te brengen en ik die vakkundig verkracht, is het gelach niet van de lucht. Dan kijkt de havenmeester veelbetekenend naar de klok. Hij moet naar huis voor de warme prak. Eerst toont hij ons nog even de keurige douches. Dan gaat hij afsluiten. Wanneer we bijna bij “Zeebeest” zijn, komt hij ons met een vriendelijke groet voorbij fietsen.

Voor het eten, doen we een glaasje wijn en na het eten, dat zoals gewoonlijk weer bijzonder lekker was, nemen we er nog een. ‘Kijk Albert, dat gele bootje gaat varen.’ Inderdaad, begeleidt door een RIB, roeien de in zwemvesten gestoken vrijwillige galleislaven, het gele gevaar naar zee.

Marjanne kijkt me vragend aan ‘Wij morgen ook?’ ‘Ja schat wij morgen ook.’ Ze knikt tevreden.

Di. 22-05-,12.

05:30 De wekker maakt genoeg herrie om mij wakker te krijgen en ik op mijn beurt maak Marjanne wakker. Omdat we er gister bijtijds in lagen, komt Marjanne er, zowaar zonder tegenspraak, meteen uit. Even begint ze nog over “eerst douchen” maar aan die onzin begin ik niet. ‘Kom zeg, we hebben gisteravond gedoucht, dat moet voldoende zijn voor de rest van de week, vind je niet?’ ‘Bah, jullie kerels zijn ook allemaal viespeuken.’ ‘Ja, dat is helemaal waar maar dat is ook meteen de reden dat het vrouwvolk zo gek op ons is. Hoe meer we onder de oksels - lager wil ik even niet gaan - naar oud zweet stinken, hoe wilder jullie worden. Heeft iets te maken met feromonen en zeer primitieve dierlijke instincten.’

06:05 Vertrek.
06:15 Buitengaats. Heiig. Zicht < 1’. N 1-2.

Voorlopig wordt dit motorbootje varen, wel zet ik het grootzeil bij als slingerzeil.

06:55 St Abbs Head dwars. 1,5’ BB. Mistig, zicht < 0’25. Windstil. Lichte deining.

Tegen half negen begint de zon de mist op te lossen. Het kleine beetje wind dat er is 1-2 nestelt zich in de NNW hoek, dus pal tegen. Voorlopig moeten we maar op de pruttel varen. De bedoeling is om vannacht te ankeren in Lunan Bay, ca. 7’ voorbij Arbroath.

Even na twaalven, Marjanne is bezig met; eieren, bacon en een koekenpan, zeg ik: ‘Zeg schoonheid van me, we hebben de laatste tijd behoorlijk wat tegenwind en ongemakkelijke zeegang gehad. Nu, op dit moment hebben we maar een heel zwak windje tegen en de zee is als een spiegel. Laten we er van profiteren en in een keer door motorren naar Peterhead.’ ‘Je bedoeld een dag en een nacht doorhalen? Hoe laat kunnen we er dan zijn?’ Ik leg de overzeiler op de kaartentafel. ‘Es effe kijken, het was totaal, gerekend vanaf Eymouth honderd en vijf mijl. Maar we zitten nu al voorbij Fife Ness. Dus nog juist ja en dat is onder deze omstandig heden nog …… . Schat, onze ETA voor Peterhead, is morgenochtend 06:30, oké?’ ‘Oké.’ Ik geef Wilhelm tweeënveertig graden SB. ‘Zo, waar is mijn broodje ei?’

13:40 Bell Rock, die we eerst over SB zouden houden, zit nu op 3’ aan BB.
18:50 Positie; 56°43,36’N. 02°06,74’E. Goed zicht. Zonnig, warm. Licht golv. NNE 2-3.

23:30 Aberdeen dwars, 5’BB. Het is druk op straat het stikt hier van de; bevoorradingsschepen, werkpontons, sleepboten, en andere vaartuigen die duistere dingen doen boven, op, of in de zeebodem. Al met al ben ik hier heel blij met onze radar en AIS. Marjanne en ik gaan om de beurt pitten maar wanneer het haar te gek wordt, roept ze me er even bij. Kort na vijven begint het te dagen en even later komt de zon al op.

05:55 Murdoch Hd. Dwars 1,5’ BB.

De “Reeds” zegt; All vessels, including yachts, must call Peterhead VTS. VHF Ch 14 for clearance to enter/depart the bay. Ik meld me en vraag toestemming. Ja, ze hadden “Seabeast”, dankzij de AIS al een tijdje in de gaten en ik mag doorkomen maar moet blijven uitluisteren op channel fourteen. Een halve mijl voor de pieren wordt “Seabeast” weer geroepen en mag met het zelfde gangetje doorkachelen naar binnen en meteen dwars door de haven naar de Marina.

06:40 Binnen de pieren.
06:55 Gemeerd in de Marina.
DOG 105’. Totaal 571’.

Zo, melden op het havenkantoortje doen we straks wel, ik ga eerst een paar uurtjes ten anker achter Kaap Kont.

Dank......

Leuk stukje weer, Albert.
Wat betreft die kettingboot zul je er niet ver naast zitten, dat deze voor sleep doeleinden zal zijn geweest.
In Frankrijk worden dit soort vaartuigen gebruikt om schepen (ook motorschepen) door de tunnels te slepen. Dit dan wel op elektriek.
Als ik me niet vergis, zijn erop enkele plaatsen op de Rijn ook kettingboten geweest om voorspan te verlenen. Maar daar moet je me niet aan ophangen, dit roep ik zo uit mijn hoofd.
Wat zo'n kettingboot echter aan die kant van de zouteharingplas heeft gedaan, zou ik je niet kunnen zeggen. Maar vermoedelijk sleepwerk.

Gr. Ed

Je blijft me verbazen,maar je doet het goed,hou je haaks gabber!!!!

mooi verhaar weer albert.
@eemspoort, die ketting boten hadden we vroegah hier in nederland ook, tussun rottedam en lobith en op de zuiderzee ter hoogte van pampus.
ook op de rijn ter hoogte van bingen was vroeger zo,n boot.
wij kregen altijd een sleper voor de kop langs de lorelei.

Net terug uit Brugge. Lees dat 'we' even uit de lucht zijn geweest... Maar Dennis had de boel weer mooi op tijd in de lucht zodat ik de avond kan afsluiten met wederom een mooie episode. Tot snel.

Dank voor jullie waardering.
@Ed, bedankt dat je één van mijn vermoedens bevestigt.
@Bram, gabber, wanneer kom je weer eens deze richting uit?





Wo.23-05-,12.

Pfff, wat is het warm, ik gooi het dekbed van me af en rek me uit. Met één lodderig oog gluur ik naar het wekkertje, hm pas vijf over half tien en we liggen in uh, niet Eyemouth maar eh, o ja, Peterhead. Door de raampjes schijnt een warm zonnetje naar binnen, vandaar dat ik het zo benauwd had. Naast me begint Marjanne te protesteren. ‘Hallo zeg, waarom gooi je al jouw dekbed op mij, ik stik zowat.’ Ze trekt haar benen op en trapt in een keer alles naar het voeteneind. ‘Voor straf mag jij voor het ontbijt zorgen. Koffie!! Koffie!! Ik wil koffie!!’

Na het ontbijt wordt het tijd om de havenmeester met een bezoekje te vereren. Terwijl ik het mini afwasje doet maakt Marjanne de douchetasjes klaar. Van waar we liggen, volgen we een slingerroute over de drijvende steigers en komen pal voor het kantoortje aan de wal. De havenmeester is een alleraardigste kerel. ‘Goeie morgen, jullie zijn vannacht aangekomen? O, vanmorgen vroeg. Ja ik dacht al zoiets , toen ik langs liep was alles nog zo rustig, ik heb jullie maar laten slapen. Nee inschrijven doen we vanmiddag wel, ga eerst maar lekker douchen’ Ik ruik demonstratief onder mijn oksels. ‘Is het zo erg met ons?’ Hij lacht. ‘I ‘f seen worse cases.’

Omdat de voorraden weer “hoognodig” moeten worden aangevuld, marcheren we, na een water verspillende douchepartij, de heuvel op en een slaperige buitenwijk in. De lange straat, met aan weerskanten saaie vrijstaande middenstandswoningen met tuin, loopt langzaam stijgend tegen de heuvel op. Aan een dame met een hondje – de twee enige levende wezens die we hier zien – vragen we voor de zekerheid nog eens naar de weg. ‘Ja, verder naar boven, dan rechtsaf aan de overkant zie je de meteen de supermarkt.’ ‘Thanks madam.’

Afgeladen en afgepeigerd kom ik, achter een nog frisse moeiteloos voort marcherende Marjanne, weer bij de haven. Bij de boot doen we de rugzakken af. Stiekem vergelijk ik ze op gewicht maar het idiote is dat die van Marjanne toch minstens zo waar is als de mijne. Vrouwen? Die “tere fragile wezentjes” blijven me na al die jaren nog steeds verbazen.
Toen we daarnet langs het strandje bij de zeilvereniging liepen, zagen we wat schoolkinderen in wetsuits, met zwemvesten en helmen tot hun knieën in het water staan. Nu komt er opeens een sleep van tien zeilbootjes langs, getrokken door een openbootje met twee instructrices.

Dit is, aan de onwennige bewegingen en sommige strakke gezichtjes te zien, een eerste kennismaking met kleine, wiebelende, laag op het water liggende drijvende voorwerpen. In het achterste bootje zit een bemensing van drie. Het zijn overduidelijk drie vriendinnetjes die, met de koppen bij elkaar, heerlijk zitten te kletsen en geen weet hebben van wat er om hun heen gebeurt of wat er te zien is. Een van de drie heeft wel de helmstok in haar hand maar doet er niets mee. Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden, dat zij niet de volgende generatie “Zeilmeisjes” vertegenwoordigen. Hoewel? Ze vertonen totaal geen sporen van angst of onbehagen.

Marjanne komt naar buiten met twee balen vuile was. ‘Kun je even meelopen? De wasmachine staat, volgens de havenmeester, daar voorbij de zeilclub, in het gebouwtje van de camping.’ ‘Goed lieve, ik speel wel weer voor pakezel. Je boft toch wel heel erg, met zo’n aardige, volg en gehoorzame, echtgenoot.’ In plaats van te happen en er even flink tegenin te gaan, geeft ze me gelijk. Bah, dat vrouwvolk kan soms toch zo gemeen zijn!

Toen wij vanmorgen lagen te pitten, is er nog een jachtje binnengelopen. Het is deze reis de eerste niet Brit die we zien. Het is een stoer schip met Scandinavische lijnen en komt uit Zweden. Haar uitrusting is meer dan compleet. Dat begint voorop met alle voorzeilen - tot de stormfok aan toe - op een eigen stag met roller, tot aan de kont, waar behalve de opstand met radar, windmolen en antennes, er ook nog een autopilot en een windvaan zelfstuurinrichting zitten.

Op de achtergrond zie je het strandje van de zeilclub.

Marjanne is niet blij met de droogtrommel van de camping. Na twee rondes is de was nog zeiknat en nu komt ze mij zeggen dat ik die loodzware troep even aanboord mag brengen, zodat ze die handel hier in de wind kan hangen. ‘Eén momentje Martje, even wat pakken.’ Ik stap op de steiger met een opvouw en inschuifbaar steekwagentje en volg de gezagvoerster naar de camping. Daar laad ik twee natte, bijna niet te tillen balen wasgoed op het steekgeval, haal een lijntje uit mijn zak en bindt die handel stevig vast. Terug bij “Zeebeest” span ik de nodige lijnen en hang, samen met Marjanne, de was op.

De Jachthaven, net niet helemaal afgesloten door een pier die er als een beschermende arm omheen ligt, bevindt zich in de zuidwesthoek van St Peterbay. Deze baai, die een doorsnee heeft van ongeveer één kilometer, wordt zelf afgesloten door twee pieren, met een doorvaaropening van 180 meter en is de thuisbasis van allerlei offshore vaartuigen.
Net buiten de jachthaven liggen bevoorradingsschepen te laden.

‘Kijk Marjanne. Ook deze vrijevalboot is nu een “jachtje”. Het stoere ding is 6 x 2 meter groot heeft zitplaats voor twintig man en kan alle stormen aan. Niet dat ik graag tussen negentien zeezieke, kotsende, medeopvarenden in dat kleine, benauwde, afgesloten hok zou willen zitten.’ ‘Nee? Nou lieve jongen, dan ga je toch lekker bovenop het dak zitten blauwbekken.’

‘Op dat soort praat ga ik natuurlijk niet in, dat snap je wel. Maar let even op, hier kan je nog heel wat van leren. De jackstays op de opbouw en langs de romp, zijn er niet alleen om houvast te bieden, ze doen tevens dienst als sprinklerinstallatie en kunnen een waterscherm over en rond het bootje leggen, wanneer ze, om te ontsnappen, door een brandende olie of benzinevlek moeten varen.’ ‘Wat? In dat Tupperware geval door de vlammen varen? In geen honderdduizend jaar!’ ‘Moppie lief, wanneer jij op een brandend tanker of productieplatform staat en je billen al aardig aan het garen zijn, komt de wilde boskat in je boven en vecht je je mottig voor een plekje in zo’n “Tupperware geval”.’

Op het strandje worden de bootjes opgetuigd en steken de eersten , onwennig, van wal. In een van de motorbootjes zitten twee volwassen meiden aanwijzingen te geven.

Achter in de middag laad ik mijn gasolie jerrycans op het steekding en rij naar de havenmeester, die net bezig is in zijn goed onderhouden bloemenperkje. ‘Goeie middag, ik wil graag wat diesel en ook meteen even havengeld afrekenen.’ ‘Dat kan maar dan moet ik even met de grote kar door het hek naar de bunkerpier. Nee u kunt niet mee, daar mogen geen onbevoegden komen en zelfs ik moet, voor die dertig meter over dat terrein, een helm veiligheidsvest en veiligheidsschoenen aan. Gooi uw cans maar op de kar, er staan er al meer op. Over een uurtje ga ik die kant op, kom dan maar terug.’ Wanneer ik weer bij hem langskom, staan mijn jerrycans al netjes op me te wachten. Het havengeld bedraagt, inclusief douches, zoetwater en elektra, £ 15,00. Niet duur voor Britse begrippen. Weer vul ik een “pleasurecraft fuel declaration” in, waarmee ik verklaar dat 60% voor de voortstuwing is en 40% voor huishoudelijk gebruik. Het een kost me £1,50. per liter. Het andere maar £1,00. per liter. Dat scheelt me wel even een slok op een borrel. Proost!

Morgen gaan we weer verder richting Caledonian canal. We gaan alles daar op ons gemak bekijken en willen het zo uitkienen, dat we niet voor 1 juni in de Ierse zee komen. Waarom? Wel, toen ik mijn verzekeringsagent vroeg om het verzekerde gebied tijdelijk uit te breiden met het Engels kanaal en de Ierse zee, kreeg ik de vraag wanneer we in de Ierse zee zouden aankomen en hoelang we daar zouden blijven. ‘Van uit de losse pols? Dekking van 1 juni tot eind juli moet voldoende zijn.’ ‘Meneer, ik ga het voor u in orde maken.’ Een dag of wat later word ik gebeld. ‘Meneer, de maatschappij is even door uw verzekeringsverleden gegaan en heeft besloten dat , bla bla bla, blabla bla en het polisblad is al onderweg. Ik wens u een fijne vakantie.’ ‘Marjanne, de verzekering heeft net gebeld, wat denk je dat het Kanaal en de Ierse zee ons gaan kosten?’ ‘Dat zal wel een flinke duit zijn, nou hoeveel?’ ‘Schat het kost ons geen extra premie en geen kosten. Wie durft nog te beweren dat die lui zelfs hun stront nog niet gratis weggeven? Ik in ieder geval niet.’ ‘Daar kunnen we dan mooi op mijn verjaardag van uit eten gaan.’ Zegt Marjanne, die natuurlijk weer veel verder vooruit denkt dan ik. Ze kijkt peinzend. ‘En natuurlijk ook een leuk cadeautje, een mooie koperen scheepsklok of zo.’

Heerlijk genieten weer van je verhaal op zondagochtend!
frank

Hoi Albert hij was weer goed ,ik denk dat het ongeveer half Maart wordt dat ik naar julie toekom.
De mazzel gabber
Bram

Weer een mooi stukje zondagse zekerheid. Mooi zo'n rijtje toppertjes op het water.

Dank voor jullie waardering.





Do. 24-05-,12.

‘Van harte gefeliciteerd schat.’ Ik doe voorzichtig mijn ogen open en kijk in het lachende gezicht van Marjanne. ‘Gefeliciteerd??? Waarmee dan? Ben jíj soms jarig want ík ben het niet.’ Ze geeft me een zoen. ‘Met onze trouwdag natuurlijk sufkop, wat anders?’ ‘Verrek, dat is toch volgende maand pas?’ ‘Nee dombo, we zijn getrouwd in mei en mijn verjaardag is pas in juni.’ ‘Ach ja, natuurlijk, zo is het, ik sliep nog half maar ik weet natuurlijk precies wanneer we getrouwd zijn en wanneer je jarig bent.’ ‘O ja? Zeg me dan eens welke datum het is, hoelang we getrouwd zijn en de hoeveelste juni ik jarig ben! nou?’ Oei Albert, oppassen, drijfzand! ‘Maar schat ik ben nog maar half wakker, heb zelfs nog geen koffie gehad maar toch overval je me met de moeilijkste vragen, dat is niet erg sportief van je, vind je niet? En hoelang we getrouwd zijn? Geen idee maar het voelt aan alsof we nog in de wittebroodsweken zitten. Wat je verjaardag betreft, jij verjaart niet, voor mij ben je nog steeds die mooie roodharige jonge meid van toen.’ Marjanne laat zich op me vallen en begint me te kietelen en te zoenen. ‘Dankjewel, …. lelijke schooier die je bent.’

Wanneer ik opsta en naar buiten kijk, worden mijn vermoedens bevestigt, mist! Ik had het al gehoord aan de geluiden die in de mist wat doffer klinken, maar dat het zo potdicht zou zitten had ik niet verwacht. Hoewel we amper vijftien meter van de pier rond de marina liggen, kan ik daar alleen maar heel vaag een heel klein stukje van zien. ‘Martje, we vertrekken nog niet, eerst maar even afwachten of die grijze natte deken niet verdwijnt wanneer de zon wat hoger staat.’ ‘Mooi, dan ga ik vlug nog wat boodschappen doen, tegen dat ik daar ben is de supermarkt wel open.’ ‘Goed schat maar zorg dat je niet verdwaald in de mist en kijk extra goed uit bij het oversteken.’ ‘Ha, je wilt me nog lang niet kwijt he?’ ‘Nee natuurlijk niet schat, waar anders vind ik zo gauw een andere goede matroos-stuurman-kok-kooiwarmer?’

Het is al bijna elf uur maar de mist maakt nog steeds geen aanstalten om op te lossen. ‘Martje, ik ben bang dat de mist vandaag niet meer optrekt. Nu heb ik zo’n een donkerbruin vermoeden, dat de dikke mist alleen bij de kust hangt en verder naar buiten een stuk minder is, dat heb ik hier wel vaker meegemaakt. Zet jij binnen alles zeevast? Dan start ik de motor, we gaan varen.’ De motor draait, de elektronische kaart, GPS, RADAR, AIS, echolood en marifoon staan bij. Op kanaal 14 roep ik de verkeersleiding. ‘Peterhead VTS, Seabeast, over.’ ‘Seabeast, VTS, over.’ ‘VTS, Seabeast, a yacht in the marina, I’d like permissionto leave for sea.’ ‘Seabeast, that’s understood, stand-by please.’ ‘Ay, Seabeast is standing-by.’ ‘Martje gooi maar los!’ Langzaam breng ik “Zeebeest” naar de uitgang van de marina en blijf daar liggen drijven. ‘Seabeast, VTS.’ ‘VTS, Seabeast.’ ‘Seabeast, you can leave now, head straight for the breakwaters, over.’ Ik geef gas. ‘Ay, Seabeast is heading straight for the breakwaters.’
Zodra de heading-lines van zowel de Radar als de plotter, recht naar de opening tussen de pieren wijzen, zet ik Wilhelm de autopilot bij. Niet alleen stuurt hij in de mist veel zuiverder dan een mens maar bovendien hou ik zo mijn handen vrij om al die leuke knopjes van de apparatuur te bedienen. Marjanne staat intussen klaar om, mocht het nodig zijn, het sturen van Wilhelm over te nemen. Ik ben in erg mijn sas met de Radar en de AIS. Die twee kunnen elkaar niet vervangen maar vormen samen een perfecte combinatie. Aan bakboord, vanachter een kade, komt iets aanzetten dat wel een radarbliep geeft maar niets doet op de AIS. De VTS roept me op om me te vertellen dat er een vissertje vertrokken is van de Albert Quay, het zal zo verder bb uitdraaien en voor mij uit naar buiten gaan. Verder is aan sb, bij de ASCO South Base, een supplyer, de “Polar Star”, bezig rond te gaan en zal achter mij aan naar zee gaan. Behalve met de Radar, had ik op de AIS, al gezien dat hij daar wat aan het rondklooien was maar het is goed om te weten wat hij verder van plan is. De VTS vraagt de “Polar Star” Of hij dat jachtje naast hem gezien heeft. ‘Seabeast? Ja die zie ik duidelijk, zowel op Radar als AIS. Ze loopt vijf knopen, en wij sluiten achter haar aan.’ Kijk, dat we zo goed te zien zijn doet me goed. Zo, zonder enig zicht, in die dikke brei, ga je toch wel een tikkie twijfelen of je wel opvalt met je notendop. De VTS vraagt me welke kant we op gaan wanneer we buiten zijn. ‘North sir, Seabeast is heading for the Caledonian Canal.’ De opening tussen de pierhoofden is niet meer dan honderdtachtig meter breed maar toch vangen we alleen maar een glimp van de zuidpier op wanneer we deze, op nog geen twintig meter afstand, passeren.

De eerste mijl sturen we, om vrij van de klippen te blijven, 60° RW. De bliep van de vissersboot loopt op ons uit, hij stuurt iets van 50°. Van mij mag ie, hij is hier beter bekend dan ik, dus kies ik voor zekerheid. Wanneer we genoeg naar buiten zitten om ruim vrij te blijven van South Head en North Head Rock, gaan we 10° voor liggen. Hoe verder we uit de kust komen hoe dunner de mist wordt.

12:05 Zicht > 1,5’. Zonnig. Lichte deining. Wind Var, 0-1.

12:55 Ronden Rattray Head op 4’. Zicht < 1’.

Marjanne maakt wat brood klaar en zegt: ‘ Wat zat je nu te “ay” en tegen de verkeersleiding?’ ‘Lief dom gansje van me, “ay” wordt in de zeevaart gebruikt in de betekenis van ”begrepen” en is bovendien ook nog het Schotse woord voor “ja” dus hoe dan ook, hier altijd op zijn plaats. Begrepen?’ ‘Ay ay, captain!’ ‘Praise the Lord, eindelijk een beetje respect!’

13:15 Goed zicht, kust zelf blijft nevelig. Zon. E 2-3. Zetten zeil.

De marifoon, die altijd op ch.16 staat, wordt al meer dan drie kwartier geteisterd door een figuur dat contact zoekt met de “Zenith”. Op een irriterend zeikerig ongeïnteresseerd toontje roept hij om de twee, drie, minuten, zonder zijn eigen scheepsnaam te noemen: ‘Zenith? zenith? zenith?’ Mijn tenen beginnen onderhand te krullen van die gozer. Wanneer hij wéér begint met zijn “Zenith?” grijp ik de spreeksleutel en zeg “met een hete aardappel in mijn keel” : ‘No, I didn’t seen it, please tell me more. ’Drie minuten niets, tien minuten en zelfs een kwartier helemaal niets, het blijft heerlijk stil in de ether.

15:35 Cairnbulg Point dwars, 3’ bb. Goed zicht, kust wazig. E 2-3. Licht golvende zee.

Vanaf hier gaan we zowat pal west op en is het nog zeventig mijl naar Inverness, aan de ingang van het Calledonischkanaal.

16:30 Kinnaird Hd. dwars, 1,5’ bb.

Het wordt tijd om een plekje voor de nacht te zoeken.

18:15 komen ten anker in Aberdour Bay. 9 mtr. water. 42 mtr. ketting.
DOG. 27’. Totaal 598’.

Marjanne wil dat ik de tent zet. ‘Waarom? Het is mooi weer.’ ‘Omdat het vandaag onze trouwdag is suffie en we daarom buiten gaan gourmetten.’ Gourmetten? Met de echte originele Marjanne ’s knoflooksaus? Lekker sterk en heel geschikt tegen muggen en deurwaarders? Maak maar lekker veel!’
Even later zitten we heerlijk te kanen. ‘Martje schat neem jij nu nog wat biefstuk dan maak ik die manke, of wat voor handicap ze ook mogen hebben, vinken wel op. Evengoed wel jammer dat we achter de spijker liggen, ik zou die fles graag even helemaal leegmaken, nu houden we het helaas op twee glaasjes. Help me onthouden dat we volgend jaar in een haven gaan liggen.’

‘Het uitzicht is trouwens erg mooi, schat. Kijk, achteruit zien we een oud kasteeltje.’

'Aan bb loopt de kalme deining naar de hoge kust Schotse kust. Daar verderop, te ver om er een foto van te nemen, ligt een kruiplijn coaster voor anker, waarschijnlijk wachtend op orders.’

‘En, als de bekende kers op de pudding, drijft daar ons eigen onovertroffen ankerballetje.’

‘Jochie lief, weet je zeker dat je maar twéé glaasjes op hebt?’

Vr. 25-05-,12.

We staan om tien over zeven al op en maken ons klaar voor vertrek. Even twijfel ik of we wel zullen gaan, want het is alweer potdicht van de mist. Met het zelfde argument van gister, “we hoeven niet door scheepvaartroutes heen en kunnen dicht langs de kust scharrelen zodat we geen grote jongens zullen tegenkomen” overtuig ik mijzelf en zeg: ‘Marjanne, starten met die hap ik draai intussen de spijker eruit.’
Kalm zoeken we, op een westnoordwestelijk koersje, het diepere water op.

Het zicht is minimaal.

Dus kijk ik goed naar de navigatie hulpmiddelen zoals daar zijn, het warme stokbrood. Huh?

De AIS, die duidelijk laat zien dat de Hollands kruiplijner “River King”, nog steeds op het zelfde stekkie geankerd ligt en we hem op 0,6 mijl passeren.

De Radar die behalve de hoge kust en de “River King” ook nog achteruit een paar valse echo’s laat zien.

En de laptop annex plotter, die me in een oogopslag laat zien waar híj denkt dat we zitten. En natuurlijk ook de Furuno GPS.

Zo, wie durft er nu nog te beweren dat alleen een cockpit van een 747 ingewikkeld is?

Wil je wel geloven dat ik zo af en toe heel even terugverlang naar het rondklooien met mijn eerste kleine open, stamboekloze, gaffelgetuigde, misbaksel van watervast hardboard, met zeiltjes gemaakt uit een oud bruin wit gestreept zonnescherm?’

Bedankt Albert, prima zondagochtend leesvoef. Maar komt Zeebeest met dit tempo we weer terug voor ie weer de hort op gaat?

Gerard

Hij is weer fijn!

Dank je.....

Vinni

Albert 45 schreef :
Tssss.....aansteller....





Overigens, hoe bevalt die JRC radar? Er staat er 1 te koop op MP, maar ik vind hem vrij duur. Had hem bedacht als reserve, aangezien mijn "echte" radar de laatste tijd wel eens kuren wil vertonen, en hij wacht vast niet tot het helder of licht is...
Bovendien staat het wel leuk naast mijn JRC J-NAV 500 gps.

Gr. Ed

Tja Ed, duidelijk een gevalletje van hoogmoed die voorde val komt.
Dat JRC tje was de goedkoopste die ik op internet vinden kon. Dat was bij een elektronica zaak in Bergum Friesland.

Wanneer je werkelijk een reserve radar wil aanschaffen, zou ik niet voor deze gaan. Voor op een jachtje dat op ruim water vaart voldoet hij goed maar op b.v. het Eemskanaal, kan je nog beter, net als vroeger, moeder de vrouw voorop zetten. Mijn zwager heeft destijds de goedkoopste Furuno aangeschaft. Die was alweer een stuk duurder dan de JRC, maar ook, heel duidelijk,een stuk beter.

Heb je trouwens nog wel ruimte voor nog meer speelgoed? Zo te zien heb je je stuurstand al aardig volgebouwd.

Albert 45 schreef :
je hebt gelijk albert, het lijkt wel een zeilboot.

sietse-ten schreef :
Hee joh, mot ik effe langskomme?

Jongens, niet gaan matten, hè! Anders neem ik ff m'n tornijzertje mee...

Bedankt voor de info, Albert! Voor zo'n klein ding heb ik nog wel ruimte. Alleen wou die man er bijna €900,- voor hebben, dat vond ik 2 keer te duur. En als ik er op een kanaal toch niks aan heb, schiet het ook niet op...
Voor een extra volwaardige radar heb ik geen ruimte, vandaar mijn zoektocht naar een (voor mij illegale) jachtenradar. Het is ook maar voor nood, tenslotte.

Gr. Ed

@Ed
die vent is gek met zijn 900 eouro

na een akelig tochtje in de zomermist van Dover>Calais, het jaar daarop gelijk de eerste beste betaalbare radar gekocht voor de gemoedsrust. Die JRC was destijds max 1100E, en voldoet voor de basics maar qua bereik<>resolutie moet je er niet veel van verwachten. Op binnenwater voor jou niets lijkt me. Voor mij om een schip in de mist te spotten, wel afdoende.

Ook bedankt voor de info!
Laten we Alberts fantastische topic niet te veel vervuilen.
Ik ben wel blij met de gegeven informatie, hoor! Hier kan ik wel wat mee.

Gr. Ed

Eemspoort schreef :

Heb je dat niet gehoord toen op het IJsselmeer dan??



Mijn trots, trouw en toeverlaat!

Het is idd wel een idee om eens op jachtjes te gaan kijken, alleen heb ik daar zo weinig gelegenheid voor...

Gr. Ed

Wat een heerlijk geluid, pure nostalgie voor mij.