Onderwerp: Een zeiltochtje naar Denemarken, Engeland of ..... ?

Net terug van mijn omloop nederland, om de door Marvin verzaakte kilometers te maken, zag ik dat je wederom wat proza op mijn laptop hebt geplot.
Altijd leuk om te lezen.. Nu effe eten.

Weer zo'n mooi stukje, goed leesvoer om de lange winter zonder vaartochten door te komen.

Maarre...kottertje? met twee masten en een klipperboeg?

Dankje.
Nee dat kottertje had echte klassieke "Oostzee lijnen", aan alle kanten rond met een volle kop en kont. -Verd, nu begin ik ook al te rijmen, het loopt zeker weer tegen Sinterklaas-

Albert, bedoel je met Sottrupskov Dyvig of is dit een andere ankerplaats?

Het was Sottrupskov, bijna aan het end van de Als Sund. Ik zie, ook nu, geen Dyvig op op de kaart staan.

Is Dyvig niet dat baaitje aan de overkant van de Als sund dus aan de Als kant?

Ik zie het nu wat je bedoeld, dankzij Google maps. Dyvig ligt iets noordelijker, bij Holm. Is één van de beste ankerplaatsen van Denemarken (maar in de zomer erg druk).

@ Hans.

Nee, niet aan de Als kant in een van de baaitjes, maar aan de westkant.
Dat we die oever uitkozen lag aan de weerberichten, hoewel de wind nog met iets van 2-3 bft. in de oosthoek zat toen we ankerden, zou de wind 'snachts naar de zuidwesthoek draaien en toenemen tot 5-6 bft.
Toen we 'savonds buiten in de kuip zaten te genieten van wijn, kaas en de sterren, lagen er aan de overkant van de Sund een stuk of negen jachten voor anker. Toen we de volgende morgen opstonden, lag er nog maar één, de rest was midden in de nachtnaar onze kant gescharreld om een oppertje te zoeken.

Verwarring! Sottrupskov weet ik wel te liggen (daar lag jij dus toch?), kan je leuk wandelen in 't bos. Mooi plekje daar bij 't hotel. Steiger bij 't hotel was gratis in september, WC was aanwezig en open (douche ook geloof ik).

Dyvig is echter ook een erg mooi plekje! Heel smal geultje er naar toe, en dan een mooie baai. Maar zelfs in september was het er druk.

Sottrupskov – Kolding.


Vrijdag 21-08-,09


Het was vannacht een tikkie buiig met behoorlijke windstoten en onweer, daarom ben ik er een keer of wat uitgeweest om een peiling te nemen maar het anker krabde niet. Toch ben ik er, dankzij die rotwekker, weer vroeg uit. Nu, om 06:00, is het stralend weer. De nog laagstaande zon schijn uit een bijna wolkeloze lucht en het windje komt met niet meer dan 1-2 bft. uit zuidzuidwestelijke richting. Ik zet koffie en por Marjanne. Nog voor ze aangekleed is, draai ik het anker eruit en trek de Genua erbij. Langzaam, met de Genua bak, draait “Zeebeest” haar kop naar het noorden. Het sturen laat ik over aan “Wilhelm” zodat ik mijn handen vrij heb om het grootzeil te zetten. Ik ruim de dekwasslang op en kijk eens om me heen. We schuiven uiterst langzaam langs de kust, we doen hooguit anderhalve knoop. Zo schiet het niet op en hoewel het vakantie is, wil ik toch vandaag nog in Kolding komen, dus start ik, met frisse tegenzin, de motor. Zo motorsailen we de Als Sund uit, de Als Fjord op. Bij Hardeshoj vaart de veerboot af, met aanboord met iets van “anderhalve boer en een paardenkop”. De oversteek van ca. een mijl, doet hij in een minuut of vijf, dus loopt hij iets van twaalf knopen, niet slecht voor een soortement van IJ pont. Bij Diernaes Bugt verlaten we de mooie, beschutte, fjorden en komen op de Lille (Kleine) Belt uit.

10:30 Äro dwars. Weer: Zonnig en warm. Zee: licht golvend. Wind: W 2 - 3 bft. De motor kan af en hoewel het niet hard gaat, we zeilen weer.
Achteruit, aan de horizon, verschijnt iets wits met een donker stipje. Het stipje wordt groter en blijkt een “Miami Vice” boot van de Deense marine te zijn. Marjanne zegt:’Zo mannetje, nu ben je er bij, je hebt je niet aangemeld dus vaar je illegaal rond in de Deense wateren, bovendien heb je je haar niet gekamd, ben je vanmorgen niet onder de douche geweest en zie je er met die woeste baard uit als een Afghaanse terrorist. Dat wordt, om je uiterlijk alleen al, een jaar of tien op water en brood.’ ‘Há, gij sproetneuzig vrouwspersoon, weet ge dan niet dat het die wilde Vikingen alleen maar te doen is om drank en vrouwen? En laat ik ze nu toevallig van beiden kunnen voorzien.’ De boot is nu vlakbij. ‘Nou tabé dan, het was leuk je te hebben gekend en …. Verdomme, hij stopt niet.’ Nee, hij neemt zelfs meer afstand. ‘Where is The Fucking Navy when you need them?’

Met een flinke boeg en hekgolf, gehuld in een grote witte wolk buiswater stuift dat miniatuur slagschip langs ons heen.

‘Wel veile deerne, ge hebt geluk dat ze andere snode plannen hadden, edoch, mocht ge nog ten enenmale aan de neiging willen toegeven om af te geven op mijn wonderschone uiterlijk, besef dan wel dat er in het kabelgat een zwaar reserveanker ligt en de zee hier diep en koud is.’
Zoals gewoonlijk is Marjanne zéér onder de indruk. ‘Ja hoor schat, ik ga een verse pot koffie zetten, in de koeling ligt nog een stuk Swartzwalder-Kirschtorte, pak jij dat even?’

We naderen het smalle stuk van de Lille Belt, in de verte zien we de bruggen van Jutland naar Funen boven de SB oever uitsteken. Vlak voor we de bruggen vol in zicht krijgen, draaien we BB uit de Koldingfjord in.

De fjord werkt als een schoorsteen, in korte tijd neemt de wind toe van 2-3 tot een dikke 4 bft.

Een leuk kottertje komt de fjord uitzetten.

Een doorkijkje naar een kleiner fjord.

'Kijk, Martje, dat is ook niet gek, huisje aan het water, zeilbootje voor de deur, ik teken er voor.'

‘Dit schamele hutje lijkt me ook wel wat, alleen dat motorgebakkie, dat zou ik meteen omruilen voor een echt scheepje, iets met een paal en lappen.’

‘Kijk, Albert. Dat is wel een heel lux hotel.‘’Zou kunnen schay, ik zie geen junkies rondhangen, dus een dependance van het Leger des Heils zal het wel niet zijn.’

We naderen het eind van de fjord, recht vooruit ligt Kolding, je kijkt zo de handelshaven in.

Aan weerkanten van de ingang liggen jachthavens die, heel origineel. Nordhavne en Sudhavne heten. Wij kiezen voor de Zuid haven, omdat je van daar zo met je bijbootje over een smal riviertje naar de oude binnenstad kan varen en halverwege ook nog kan aanleggen bij een super grote watersportwinkel.

Eerst moeten we nog goed op de boeitjes letten, want het geultje is smal en ernaast zit je meteen aan de grond.

14:50 Afgemeerd in Kolding.

Ik haal het pakket met de rubberboot tevoorschijn en Marjanne doet het vakantiewasje.

Ik span wat lijn boven het voordek.

‘Zeg Martje, jij hebt mij vandaag toch voor een terrorist uitgemaakt?’
‘Jazeker schat, een hele echte, je hebt je uiterlijk helemaal mee, Benny Laden is er niets bij. Maar waarom vraag je dat?’
‘Wel, ik krijg me daarnet net een haast onbedwingbare neiging om iets op te blazen, wat dacht je van de rubberboot?



Albert

Mooi verhaal Benny Laden.
Maar je moet je tijd in je foto camera even goed zetten.

Albert, wij zijn rete-benieuwd naar jouw volgende verhaal. Wij willen komend jaar ook die kant op en zijn benieuwd wat jullie ervaringen daar zijn, qua zeilen, ligplaatsen, contact met mensen en ervaring met mooie omgevingen. We wachten in spanning af!

weer een leuk stukje en ik ben ook benieuwd naar het volgende stukje. Onze 4 pk had vorig wel moeite met de stromingen bij die bruggen van middelfart (ik hoor die engelsen nog steeds lachen over die naam) over de kleine belt.

@ intruder, Ik ben dan niet Albert maar als ik ook een duit in het zakje mag doen:
zeilen: dikke prima met meestal genoeg wind
ligplaaten: duur voor een bootje van 5,5 meter omdat ze vaak pas beginnen te rekenen vanaf 8.5 of zelfs 10 meter maar als je boot groot genoeg is, valt het best mee.
contact met mensen: een beetje gesloten maar als je eenmaal contact hebt zijn het super mensen. We hebben vele prettige behulpsame ervaringen met Denen gehad als het ijs eenmaal gebroken is.
mooie omgevingen: komt helemaal goed.

@Intruder,

Dat wat Philip zegt kan ik onderschrijven.
De havengelden waren voor ons, 8,75 mtr, 100 tot 110 kroon.
Toch hebben we op de kleinste eilandjes, die toch eigenlijk het allermooist zijn, ook wel gratis gelegen. En een goed ankergerei verdient zichzelf rap terug.
Wanneer je naar de wintermeeting komt kunnen Marjanne en ik, desgewenst, je vragen beantwoorden en wat tips geven.

Albert

Albert ,

Als het meezit, zijn wij van de partij.

Kolding - Korshavn.



Vrijd. 21-08-, 09

Na een geslaagde terroristische aanslag op “Loodje” (ik heb haar finaal opgeblazen), berg ik de pomp op, gooi “Loodje” in de majem en hang de 2 pk geweldenaar aan haar spiegeltje. Marjanne stapt, gewapend met zonnebril en rugzak in en zegt, terwijl ze haar bankpasje omhoog houdt:’Zo, ík ben op alles voorbereid.’ ‘Oei, gij kooplustig vrouwspersoon, zou je dat ding niet liever onder mijn hoede stellen?’ Ze kijkt me even meewarig aan, dan staart ze naar het pasje, haar trekken verzachten zich tot een liefdevolle glimlach. Even lijkt het er op dat ze dat kille stukje plastic nog wil kussen ook maar dan, met een gezicht waar de voorpret vanaf straal, bergt ze het veilig op. Ik zet het benzinekraantje en de beluchting open, trek de choke half uit en geef half gas. Eén ruk en lopen met die hap!

Kalm varen we rond de steiger het riviertje op. Hier liggen, aan oude werfjes, de vis en plezierbootjes van de “kleine man”. Allerlei houten, stalen en plastic bootjes, met de idiootste opbouwen en de gekste kleuren. Hier, met al die ouwe troep, geniet ik volop. Kijk, daar, dat lange smalle grijs geverfde ding dat lijkt op een kruising tussen een overnaadse jol en een kano. Die werd vroeger voor de ganzen en eendenjacht gebruikt. Voorin lag een z.g. ganzenroer vastgesjord, dat was een voorlader met de doorsnee van een regenpijp, die geladen werd met hagel of schroot. Eerst roeide men er mee naar een ploeg zwemmende watervogels, dan ging de jager op zijn buik liggen en peddelde met twee “pingpong batjes” héél voorzichtig nog wat dichterbij. Met de “batjes” werd de boot en daarmee het wapen, op de vogels gericht en ‘pang’! Door de terugslag schoot het bootje een stuk naar achter maar wanneer het meezat hadden ze wel iets van een dozijn vogels in één schot.

Há, daar in die loods zit de watersportzaak. Alle plekjes zijn bezet maar via een roeibootje klauteren we het steigertje op. Binnen is het een behoorlijk grote ruimte met duizend en een dingen. Hoewel ik alleen een kraantje met wegklapbare uitloop nodig heb, een die onder de klap van de kaartentafel/kombuis past, struin ik de hele zaak door.
Uiteindelijk krijgt Marjanne mij met zachte drang bij de kassa, waar ik betaal en een dikke pil van een catalogus cadeau krijg.

We stappen in “Loodje” en varen verder het riviertje op. We voeren eerst evenwijdig aan de Handelshaven maar zijn nu al een stuk voorbij het end. Vooruit zien we de eerste vaste brug. Het water wordt hier smaller en kronkelig. Pal voor de zesde brug leggen we aan. De oever hier bestaat over een meter of dertig uit stenen plateaus, die trapsgewijs naar het water afdalen. Overal zitten er jongelui, zo te zien studenten, in het zonnetje. Met al dat volk laat ik “Loodje” liever niet onbeheerd liggen. ‘Sorry schat ik kan niet mee ik heb boordwacht.’ Marjanne haalt haar schouders op, klimt aan wal en staat meteen in het oude centrum van de stad. Met kooplustige glimmers in haar ogen, verdwijnt ze in een winkelstraat. Ik nestel me dwarsscheeps in “Loodje”. Zo in het zonnetje, met mijn rug tegen de ene drijver en met mijn benen over de andere, is het best uit te houden. Ik blader wat door de catalogus. Het is warm en ik word een tikkie dorstig. Het liefst zou ik nu met een kouwe klets lui op een op terrasje zitten maar helaas ik heb boordwacht. Op de oever wordt behoorlijk wat bier weggewerkt. Een van de jongens trekt zijn koelbox open en haalt er een paar kouwe kletsen uit. Terwijl hij zich weer terugdraait, ziet hij mij toekijken, hij grijnst, stoot een van de meisjes aan en wijst op mij, ik wend mijn blik af. Dan voltrekt zich het wonder, plots staan er een paar lange slanke benen in shorts voor mijn neus en met een allerliefste glimlach reikt een blonde schoonheid me een ijskoud blikje bier aan. ‘Tak’ (dank) zeg ik verbluft, ze knikt me nog eens vriendelijk toe en gaat weer bij haar groepje zitten. Ik open het blik en hef het naar de gulle gever en zijn vrienden‘Skol!’ Lachend proosten ze terug ‘Skol!’ Langzaam genietend van mijn pils, blader ik door de catalogus en probeer de Deense prijzen te vergelijken met de Hollandse.

Jammer genoeg weet ik niet precies hoe de Deense Kroon staat ten opzichte van de Euro, dus dat schiet ook niet op. Ergens vanuit de verte klinkt er zachtjes muziek en gezang. Blijkbaar is het “live”, want na ieder nummer klinkt er een zacht applaus. Het luie, vredige, sfeertje hier doet prettig aan. De jongelui praten rustig en relaxt, alleen vliegt er zo af en toe een leeg bierblikje over me heen ‘plons’, voor de rest blijft het rustig, ja zó rustig, dat ik me ongemerkt aan een andere plicht wijdt. Zacht glijdt de catalogus uit mijn handen en zonder het zelf te beseffen, lig ik aandachtig naar het lek te luisteren.

De blonde Deense schoonheid staat topless voor de boot en zegt:’Help je me even aanboord?’ Langzaam, als in slowmotion, steek ik mijn armen naar haar uit.
‘Toe, schiet op, pak eerst die rugzak eens aan dat ding weegt lood!’ Ik open mijn ogen en zie in plaats van een stel borsten, een rugzak voor mijn neus heen en weer zwaaien.
Ik help de rugzak en Marjanne aanboord, start het motortje en vaar af.
Marjanne zegt:’Wat mompelde je nu eigenlijk daarnet toen ik je riep? Het klonk als een vreemde taal.’ ‘Mompelen, vreemde taal? Ik weet niet waar je het over hebt.’ ‘Ja, je zei iets als “Jij elske dij.”, wat betekent dat?’ ‘Hè wat? O, ik snap het, ik droomde dat ik met de havenmeester sprak en hem in het Zweeds naar het weerbericht vroeg.’ Ze kijkt me even peinzend aan. ‘Zweeds in Denemarken? Oké mannetje, als je het niet zeggen wilt, mij best maar ik heb je nog nooit op dié toon tegen een havenmeester horen spreken.

Nu geven de meeste vrouwen, wanneer hun nieuwsgierigheid geprikkeld wordt, niet snel op en Marjanne is wat dat betreft geen uitzondering. Onderweg en later op “Zeebeest”, probeert ze op allerlei slimme maniertjes uit te vissen waarvan ik droomde.

Terwijl zij kookt dek ik de tafel en schenk een wijntje in.

Ik zit haar al een tijdje te voeren met quasi versprekingen, dan vertel ik haar over mijn droom. ‘En “Jij elske dij” betekent. “Ik hou van jou”.’ Marjanne zwijgt even, dan zegt ze verontwaardigt:‘Dus jij droomt me daar zomaar even over een hoogbenige, halfblote, blonde Deens del? Hoe dúrf je?’ Haar blik verteld me dat ik heel wat goed te maken heb.



Albert.

Zo te zien Albert zit jij aan stuurboord met het eten , en heb je je wijntje al half op voor het eten.

Oef, die Ton hij heeft van die arends oog.

pssssst, Albert,sssssssssst je maakt een vauwdju, dat is noors het moet zijn

Jeg Elsker Dig (alhoewel het vurskrikkeluk digt baiulkaar legt te liggen.

althans volgens:

www.het-kofschip.nl/valentijn/page4.html

Kolding - Korshavn. II

Za. 22-08-,09


Vandaag voegt Marjanne een nieuwe spreuk toe aan het GBW (Groot Boord Woordenboek.) “Shopping Necesse Est”. Dat betekent; Niks nie te navigare nie en al dat soort onzin, er moet serieus gewinkeld worden! En die volle zware rugzak van gister? Die telt niet, dat was alleen maar het resultaat van een voorbereidend verkenningstochtje maar vandaag komt het echte werk. ‘Oké, schat, je kent me, ik zal mijn plicht niet verzaken. Ik neem een boek mee en ook een boodschappennetje met bier, dat hang ik buitenboord, dan blijft het lekker koel en ...’ ‘O nee mannetje, er wordt niet meer gedroomd van, blote blonde Deense dellen, dat kan je gevoeglijk op je buik schrijven. We gaan niet met Loodje, we gaan fietsen.’ Oei, dat is linke soep, ik ben niet zo dol op fietsen, aan lopen heb ik een broertje dood, winkelen háát ik en een combinatie van die drie dingen overlééf ik niet. ‘Zeg schat, ik bedenk me net dat ik jammer genoeg niet eens mee kán, het is zaterdag, ik moet schoonschip maken.’ ‘Dat is goed schat maar dan niet alleen buitenom soppen maar ook de kombuis en het toilet. Als je dan ook nog even stofzuigt en met de stofdoek in het rond gaat ben je een engel.’ Waneer ze met rugzak en een grote tas op haar fietsje klimt, zegt ze over haar schouder:’Was je ook even de ontbijtspulletjes af? Tot vanmiddag!’ Twijfelend kijk ik haar na, had ik nu toch mee moeten gaan? Brrr nee, liever strafcorvee dan shoppen.

Zo. 23-08-,09

We zijn al vroeg op want we moeten voor vertrek drinkwater laden en diesel bunkeren. Maar eerst even uitgebreid ontbijten met bacon and egs, het is perslot van rekening vakantie.

Marjanne ruimt af en ik haal het motortje van “Loodje” en hang dat aan de hekpreekstoel. Intussen loopt drinkwatertank langzaam vol. Wanneer Marjanne klaar is met de afwas, heb ik net de zoetwaterslang in de bakskist geborgen. Een eigen drinkwaterslang? Ja zeker, in het buitenland vindt je zat kranen maar weinig slangen. Daarom heb ik mijn eigen slang plus verschillende maten en soorten aansluitingen met (Gardena) snelkoppelingen aanboord. Omdat we nu nog niet weten waar we vanavond zullen liggen, gaan we eerst nog even douchen.

‘Voor en achter!’ Aan de overkant van de haven, bij het bunkerstationnetje, leggen we aan. Op deze vroege zondagochtend is er geen mens te bekennen, maar geen nood je kunt je bankbiljetten hier, in plaats van ze er úit te halen, ín een automaat stoppen.
‘Hoeveel liter kan je kwijt?’ ‘Doe er maar vijfhonderd kroon in, wat niet in de tank kan gooi ik wel in de jerrycans.’ De automaat slokt hongerig het biljet van 500 DK op maar verdomt het om diesel te geven. Wat ik ook probeer er komt geen diesel uit en ook naar mijn geld kan ik fluiten. Marjanne ziet een vroege vogel lopen en vraagt hem of híj weet hoe dat onding werkt. De man leest de gebruiksaanwijzing, die alleen in het Deens is, en legt de procedure uit. Nou daar hebben we dus niets aan, want dat is precies zoals we het hebben gedaan. Er is geen havenmeester aanwezig maar er hangt wel een telefoonnummer waarop hij te bereiken moet zijn. Totaal geen gehoor. ‘Wat doen we, wachten tot morgen in de hoop dat hij dan wel komt?’ ‘Ik weet niet.’zegt Marjanne. ‘Nou ik weet het wel, ik wil varen en de volgende keer dat we hier komen, áls we ooit weer hier komen, draai ik zijn arm op zijn rug, pers zijn neus in de geldgleuf van die verdomde automaat en verzoek en verzoek hem vriendelijk om een herstelbetaling, smartengeld en rente.’ ‘O, schat, is dat niet een beetje wreed?’ Ja, dat is het, maar ik heb van een Groningse kapitein geleerd, in liefde en geldzaken is alles geoorloofd,
‘Moet dat niet zijn, in liefde en oorlog?’ ‘Nee schat, niet op schepen waar Delfzijl op de kont staat.’

09:03 Vertrek Kolding.
Zonnig en warm. Wind Z.Z.W. 2-3.
We zeilen wel maar het houdt niet over, tot we de Koldingfjord uit zijn en BB uit de Kleine Belt opsukkelen richting bruggen. Ook hier zeilen we niet hard maar dankzij de stroom, die we hier in dit nauwe gat met dik twee knopen mee hebben, komen we lekker vooruit.

10:50 Daar is de Kongebro (Koningsbrug), de oude brug over de Kleine Belt tussen Funen en Jutland.

En ook nog een leuk treintje.

11:05 De nieuwe brug.

Een mooie schoener als tegenligger.

‘Kijk Martje, die vuurtoren! Een mooi stekkie voor een oud zeeman. Water, rust, af en toe een zeeschip of jacht dat voorbij vaart. Naast je luie stoel een grote boekenkist met de juiste lectuur. De nodige beweging krijg je als je via die lange wenteltrap daarboven naar het lampie gaat kijken. Dagelijks even langs slager, bakker en grootgrutter voor de boodschappen en de laatste roddels en hup, je toren weer in. De aardappelen, kratje bier en andere zware dingen laat je natuurlijk bezorgen.’ ‘
Strib Lt. ho.

11:30 Fredericia dwars over BB.

Grote jongen onderweg naar Fredericia.

11:50 Een koppel bruinvissen hobbelen schuin achter ons langs. Ik zag ze te laat om nog een plaatje te schieten.

“Olieblik” aan de tankerpier.

We liggen een oostelijk koersje voor en passeren de noordwest punt van Fyn.

Tankertje

Duwstel

Ro. ro. bootje, voor anker te Baring Vig.

Nog een duwstel.

13:20. Bogense dwars, 3,6’ SB. Zonnig. Goed zicht. SW 1-2 licht golvend zeetje.

We komen een bootje van de Viking Marine tegen.

De wind is bijna weg. Na overleg met Marjanne krijg ik toestemming om de motor bij te zetten.

Kijk, daar komt een ouwe bekende.

‘Zo Martje, nu beloof je me dat je mij voortaan in de waan laat dat ík hier de gezagvoerder ben, anders roep ik sodesubiet die wilde Vikingen op om te zeggen dat ze je gratis en voor niets mogen afhalen, met een fles vuurwater op de koop toe!’
‘Ja hoor schat, zolang jij ’s avonds de afwas doet en het gasstel schoonmaakt, ben jij mijn kapitein. Ik zal morgen wat achttien karaats gouden knopen met een blikje Brasso koperpoets voor je aanschaffen’ ‘Goed zo vrouw, zolang je maar weet wie hier de baas is!’

Intussen ragt de wilde Viking met een rotgang voorbij.

14:30. Aebelo NW Lt. bo. dwars.

In de verte kachelt een zeesleper met een groot ponton de naar de Odense Fjord. Net voor de ingang komt hem een haven/kustsleper tegemoet en maakt achterop vast als stuurboot. Wij laten de fjord ver aan SB liggen en koersen af op een baai net ten zuiden van de noordoost punt van Fyn. Voorbij die punt, op een zuidelijke koers, begint de Grote Belt maar daar gaan we morgen pas heen.

We naderen Korshavn. de aanloop is niet moeilijk, zolang je maar eerst twee boeitjes, een groene en een rooie, weet te ontdekken. Op de landtong, die de baai met een bocht bijna geheel omringt en op de vaste wal, staan twee bakens die je in lijn moet houden. Heel dicht onder de landtong gaan we dwars SB uit en varen er een stukje evenwijdig langs tot we de kop kunnen ronden. Binnen is het, behalve bij de landtong vrij ondiep. We zien een jachthaventje tegen de landtong liggen maar daar nog vóór drijven twee moorings. Op de een ligt een Hallberg Rassy maar de ander nog dichter bij de oever is leeg. ‘Kijk Martje, als daar genoeg water staat is dat plekje voor ons.’
Voorzichtig, met een oog op het echolood, kachel ik er naartoe. Het gaat goed, het blijft diep zat. Op de Halberg Rassy zit een ouder Deens echtpaar te dineren in de kuip. Hij kijkt een beetje verstoord en dat kan ik me wel indenken ook. Wanneer je, lekker ver van alles, in alle vrijheid aan een boeitje ligt, heb je geen behoefte aan buren die pal op je lip komen zitten. Ik breng de neus van “Zeebeest” pal naast het boeitje en Marjanne pakt hem beet met de pikhaak. Ik ga naar voren, zet een trosje dubbel door het oog en beleg het. Nog even de ankerbal omhoog, klaar.

18:10 Vast op mooring te Korshavn.

Kijkje over de landtong naar zee.

Marjanne begint aan het eten en ik spring in loodje om onze zwaaicirkel rond de boei te peilen. Geen centje pijn, tot vlak tegen de landtong is het “staande drinken”. Ik roei terug tot vlak bij de buren en wens ze smakelijk eten en vraag ik of ze het niet erg vinden dat we zo dichtbij ze zijn komen liggen. De norse uitdrukking verdwijnt al een beetje dus gooi ik er nog een schepje boven op en zeg, heel schijnheilig. ‘Als u het niet prettig vindt, zoeken we meteen een ander plekje.’ Niet dat ik dat ook maar in de verste verte van plan ben, maar het werkt. Hij laat me weten dat, wij seljerens (zeilers), elkaar moeten bijstaan en dat hij zelfs bereidt is om een oogje op onze boot te houden als we aan land mochten gaan. Ik bedank hem en roei naar Marjanne, ze vraagt:’Wat heb je met de buurman gedaan? Eerst keek hij zo chagrijnig als wat maar nu lacht hij en knikt zelfs heel vriendelijk.’ ‘Heel eenvoudig, ik heb hem het idee gegeven dat hij een groots gebaar kon maken en daar heeft hij een goed gevoel aan over gehouden.’ Goed, dat snap ik maar waarom wil jij die man zo nodig in een beter humeur hebben?’ ‘Waarom? Kijk nu eens goed in het rond, dit is toch een van de mooiste plekjes van heel Denemarken nietwaar? Wanneer ik hier in mijn kuip zit te genieten van al dat moois om me heen, zou het een afknapper zijn om steeds weer tegen een zure kop aan te moeten kijken, ik zie hem liever lachen.

Het end van de landtong en de ingang van de baai.

Na het eten gaan we aan land. Van mij hoeft dat niet zo nodig, ik ben gelukkig met een glas wijn en het uitzicht maar Marjanne wil weer eens wandelen. ‘Moet dat nu echt Martje? Je had verdomme een wandelende tak als echtgenoot moeten nemen in plaats van een zeeman.’ ‘Niet zeuren schat, ik heb wat beweging nodig we zitten al de hele dag aan boord en lopen is gezond, vooral voor jou.’ We stappen in “Loodje” en liggen na een slag of zes roeien op tegen het kiezel strandje. Heel galant stap ik het water in en trek “Loodje” wat hoger op, zodat Marjanne met droge voeten aan land komt.

Kijk, daar ligt ons hele hebben en houwen, niet dat ik bang ben dat iemand er mee wegvaart want buurman waakt. ‘Grrrrrr!’

We wandelen naar het end van de landtong

En kijken naar de overkant

We vervolgen deze “geforceerde mars met bepakking” (ik draag een camera) langs de zeekant. ‘Zullen we hier maar rechts uit de flank gaan?’ ‘

Nee mannetje, lopen met je luie lijf! ‘

Een stukje verder steken we toch over naar de baai, om een mooi oud wrak en het haventje te bekijken.

Aan het steigertje ligt een puntgaaf klassiek houten jacht. Het ziet er uit of het pas dit jaar van de werf is gekomen en misschien is dat ook wel zo.

Zo, met “Zeebeest” en Buurman op de achtergrond, is het een pláátje?

En dan dat kontje, er zijn maar weinig vrouwen die dát kunnen overtreffen.

Marjanne wil verder, helemaal naar de vaste wal. ‘Kom op, het is hooguit tien minuten lopen.’ ‘Ja, maar ook weer tien minuten terug, dat is dus een tocht van twintig minuten. Jij denkt misschien dat ik Gekke Henkie ben, maar rekenen kan ik nog wel’
We gaan terug naar “Loodje”, voor we instappen maak ik nog één foto.

Tien minuten later zitten we met wijn en kaas in de kuip en zien het langzaam donker worden.

Voorbij het haventje zien we, wanneer de zon bijna onder de horizon is, de vlammen van een kampvuur. Wanneer het laatste zonlicht wegsterft, klinken er uit het duister de heldere tonen van een trompet, die “Amazing Grace” speelt. De timing is perfect, de kouwe rillingen lopen over mijn rug. Na de laatste noot blijft het stil. We zitten zonder een woord te zeggen na te genieten, wat een geweldige afsluiting van een bijzondere dag, ‘Proost.’


Albert

Korshavn – Kerteminde.


Ma. 24-08-,09. 06:45 uur. Zonnig. Goed zicht. Wind Z. 2-3.

Hoewel het gisteravond, gezellig in de kuip met wijn en toastjes kaas, nogal laat werd, zijn we al vroeg uit de veren. We ontbijten op ons gemak maar na de tweede bak leut slaan de “ik móét verder kriebels” toe. 07:15 Ik start de motor, haal het trosje terug door het oog op de boei en vaar kalm rond de landtong die als een beschermende arm rond de baai ligt. Buiten varen we eerst nog een stukje vlak boven de landtong langs, tot we de twee bakens in lijn hebben en 90° BB uit gaan op een koersje van 231° RW. Met regelmatig achterom kijken houden we, ondanks de lichte dwarsstroom, de bakens in lijn en varen vrij van de rotsen die hier en daar onder het oppervlak zitten. We passeren de twee aanloop boeitjes en nemen nog wat meer afstand van de kust. Na een mijltje gaan we Noord op voor een stukje van krap twee mijl, waarna steeds meer Oost gaan voorliggen om, via een smal bebakend geultje tussen de rotsen, een stukje af te steken naar de Grote Belt. We hebben de N.O. punt van Fyn gehad en gaan nu verder langs de kust, op een Z.Z.O. koersje. We hebben hier wind en stroom tegen dus laveren heeft met deze lichte wind geen zin, alles wat we per slag vooruit komen, wordt door de stroom zo goed als teniet gedaan. We rollen de zeilen weg en starten de pruttel.

Vandaag wil ik hoe dan ook naar een haven waar een motorreparatiebedrijf zit. Dat komt door eigenzinnig gedrag van de motor die af en toe, wanneer hij flink zijn best moet doen, inhoudt en dan nog net op de laatste slingers van het vliegwiel weer op gang komt. Het gebeurt niet steeds en zolang we op zee zitten kunnen we het zeilend af, maar toch, om straks met horten en stoten door het Kielerkanaal te kachelen lijkt me ook geen feestje. Bij minder dan 1200 klappen loopt hij redelijk door maar wanneer ik hem naar 1850 klappen, ons normale toerental, opvoer, is het weer bingo.

Dat dit geintje in het brandstofsysteem moet zitten? Ja, dat snapt zelfs mijn kleine zussie nog wel maar de vraag is, waar? Ik ben er al mee bezig geweest. Het filter met waterafscheider is brandschoon en er zit geen druppel water in het glazen aanhangsel. Ook het volgende filter vóór de brandstofpomp en het filter in de opvoerpomp zijn vrij van rottigheid.

De brandstoftank zelf heb ik voor de zekerheid met een klein handpompje gereinigd ( met een katoenen lapje als filter om het end van de afvoerslang en zo retour in de tank). Met de Aldisslamp kon ik elk vuiltje zien liggen en zo opzuigen maar al met al kwam er uit die 80 ltr. tank nog minder dan een kwart vingerhoedje vuil. Ook de koperen brandstofleiding van de tank naar de filters is niet verstopt, wanneer ik de ontluchting open zet en de opvoerpomp met de hand bedien, spuit de diesel eruit. Nu ik het nergens anders kan vinden, denk ik dat het wel eens aan de brandstofpomp kan liggen. Van brandstofpompen heb ik het nodige verstand. En wel zoveel, dat ik heel zeker weet dat ik er met mijn fikken af blijf en het aan de vakman overlaat.

Door niet te ver van de kust te blijven, zitten we buiten de hoofdstroom en lopen nog iets van 3,5 knoop. De kust is hier dan weer hoog en dan weer laag, heel afwisselend en leuk om langs te varen.

Diggerbanke. Hindsholm.

11:25 uur. We varen tussen de kust en het eilandje Romso door.
12:30 We ronden de kaap Stavreshoved en zien Kerteminde recht vooruit, nog drie mijl te gaan. Ook hier hebben we nog wat stroom tegen zodat we, nu we geen vollekracht kunnen draaien, amper drie knoop over de grond maken. 13:35 Aankomst Kerteminde.
We gaan meteen opzoek naar een monteur en vinden op het terrein van de jachthaven een grote watersportzaak met een reparatie afdeling. Ik leg aan de chef-werkplaats uit wat er loos is. Hij knikt begrijpend en belooft me dat er, achter in de middag, een monteur langskomt.
Marjanne gaat verse stores inslaan en ik blijf, met als smoes dat ik op de monteur wacht, rond de haven scharrelen.

Kijk, wat een prachtige klassieke lijnen, zelf ik wil nooit meer een houten bootje, mij te veel werk, maar wat zíjn ze mooi!

De haveningang wordt beschermt door een zooitje stortsteen.

Ook aan de steigers ligt spul dat het bekijken waard is maar nog voor dat ik alles gezien heb wordt het tijd om aanboord te gaan, straks is de monteur er nog eerder dan ik. Ik gooi vast de machinekamer luiken open en leg wat poetslappen klaar. Zo, nu maar eerst met een kouwe keil in het zonnetje gaan zitten wachten, er zijn ergere dingen. Net wanneer ik mijzelf zit te overtuigen dat, gezien het uitdrogingsgevaar bij deze subtropische temperatuur, ik nog best een koud blondje mag pakken, komt er een man met een transportfiets de steiger opgereden. Zuchtend sta ik op en loop naar voren om zijn gereedschapskist aan te pakken.

De monteur, een man van een jaar of vijfenveertig, spreekt slechts een paar woordjes Duits en zijn Engels is ook al niet veel beter. Toch, mede door uit de diepste krochten van mijn brein nog enkele Deense woorden op te diepen komen we een aardig end op weg. Op zijn verzoek start ik de motor en terwijl hij de m.k. in duikt, zet ik de achtertrossen wat door. Hij gebaart dat ik het motorhandel in “vooruit” moet zetten en zegt:’Plenty motor. More motor. More!’ Ik breng de motor naar dik 2000 r.p.m. en jawel, na een minuut of zo houdt de motor fors in. Hij gebaart me te stoppen, waarna hij de filters een voor een nakijkt. Dat ik dat zelf al gedaan heb zeg ik maar niet, ik loop lang genoeg mee om te weten dat er geen machinist of monteur is die blind vaart op wat een “amateur” zegt.

Marjanne komt terug van de wal. De monteur kijkt op en ziet een paar slanke benen in shorts, de motor is hij even helemaal vergeten. Marjanne draait zich om, zodat ik de zware rugzak van haar schouders kan plukken, dan draai ze zich terug en begroet de monteur. Naar mij toe was hij een tikje afstandelijk maar nu lacht hij voluit en gebaart terwijl hij wat opzij leunt, dat Marjanne gerust de stap over het open luik kan maken. Ik knipoog en zeg:’Je hebt beet schat, voorzichtig binnenhalen, opzetten en boven de openhaard hangen!’ Pas wanneer Marjanne de kajuit binnen stapt, krijgt de motor weer aandacht. Peinzend kijkt hij naar onze BUKH, pakt opeens een zaklamp en vraagt me om weer te starten en de motor flink te belasten. Dan wenkt hij mij om te kijken naar het glazen aanhangsel van het filter. Met de zaklamp op het glas gedrukt zien we kleinen sliertjes luchtbelletjes die door de gasolie omhoog stromen. Hij kijkt me trots aan en zegt:’Me found trouble.’ Een beetje moeizaam legt hij uit dat het hier gaat om een combinatie van factoren. Ten eerste zitten er minuscule barstjes in het glas, ten tweede is de binnendiameter van de brandstofleiding niet meer dan twee á drie mm. en zit er halverwege een kraantje, dat ook nog eens heel nauw is. Wanneer de motor bij hogere toerentallen meer brandstof vraagt, trekt hij zoveel vacuüm dat de te dunne leiding het amper aankan en er lucht wordt aangezogen door de barstjes in het glas. Gelukkig is de motor zelfontluchtend zodat, wanneer het toerental zakt, hij vanzelf weer de draad oppikt.

Omdat de motor, jammer genoeg, niet op lucht draait, moeten we overleggen wat de beste remedie is. We kunnen er een nieuw filter met waterafscheider tussen zetten en daarmee basta, of we pakken het grondig aan en zetten er ook een flexibele 3/8 “ leiding en kogelafsluiter tussen, zodat ons Bukhie er niet zo hard aan hoeft te zuigen. Misschien is het niet nodig en geef ik onnodig geld uit, maar ik kies voor de drastische aanpak. Alles tussen tank en opvoerpomp vernieuwen!
Marjanne, die gewend is dat ik alles zelf doe, vraagt hoeveel arbeidsloon daar wel niet in gaat zitten. De monteur kijkt haar veelbetekenend aan, laat zijn stem een half octaaf zakken en zegt:’Me is very fast worker.’ Daarna duikt hij weer weg in het luik en begint de koperen leiding weg te knippen. Marjanne slaat haar hand voor haar mond en kan nog maar net haar lachen inhouden. Toch is ze wel ingenomen met de avances van een man die bijna tien jaar jonger is, vooral wanneer ik quasi jaloers vraag:’Zal ik hem nu meteen op zijn muil slaan, of wacht ik tot de klus geklaard is?’ Ze zegt, met een serene glimlach:‘Nee laat maar, ik vind hem wel aardig.’

Even later gaat de “aardige” man naar de werkplaats en komt weer terug met een nieuw filterhuis met waterafscheider. Er moet een nieuwe ophangbeugel met een plankje komen en na enig meetwerk vult hij een halve bladzij in zijn opschrijfboekje met maten en benodigdheden.
Dan zegt hij:’Me go home, bis morgen, shüs.’ Hij stapt op zijn transportfiets en rijdt slingerend over de smalle steiger. Even lijkt het er op dat hij met fiets, gereedschapkist en z’n petje in de haven zal duiken. Ik zeg:.’Ja, goed zo vrouwendief, rij de majem maar in!’ ‘Ja leuk.’ Zegt Marjanne. ‘Als jij hem er dan uitvist, wrijf ik hem lekker droog.’ Helaas, Don –Diesel- Juan maakt gang en komt veilig bij de vaste wal.
‘Zeg Martje, om nog even op dat droogwrijven terug te komen ……’



Dinsdag 25-08-,09. 07:10 uur Zonnig. Goed zicht. ZZO 2-3 bft.


We zijn lekker bijtijds op, even na zeven zitten we al buiten in de kuip te ontbijten. De zon is nu al redelijk warm. Een van de havenmeesters loopt met een arm vol lange wimpels naar de rij vlaggenmasten en hijst, behalve de havenvlag en de Deense wimpel, ook de nationaliteitswimpels van de gasten. Eerst gaat de Duitse omhoog. Daarnaast werd gister na onze aankomst Nederlandse wimpel gehesen, daar gaat hij al. ‘Kijk Martje die malloot heeft niet in de gaten dat hij hem ondersteboven hijst!’ ‘Ach, wat sneu voor die jongen, ga het hem even zeggen.’ ‘Welnee, ik vind dit wel geinig, misschien komt hij er zelf nog achter en anders is het een groet aan Sleeswijk Holstein.’

Het wachten is op nu op, Don –Diesel- Juan, als hij van de motor net zoveel werk maakt als van de schipperse, kunnen we voor de middag al weg.



Albert.

Albert, vele anderen hebben dit al voor mij gezegd maar ik lees je vakantiebelevenissen met belangstelling en plezier. Bedankt daarvoor, ik zou een dergelijk verhaal niet zo op kunnen schrijven

vrotogel schrijft:
Dit soort vriendelijke woorden zorgt er voor dat ik doorga met schrijven, dankjewel.

Waar je een vervelende gebeurtenis in een leuk verhaal weet te toveren! Hoed af.

Weer een mooi stukkie....
Net nu het spannend wordt of Marjanne de verleiding kan weerstaan en of Albert de beste man vlak na het klaren van de klus met een Popeye slag de viscositeit van de majem laat testen..... is het verhaaltje ten einde...
MEER!!!