Onderwerp: Voor het eerst varen op een kajuitzeiljacht

Op Terschelling heb ik niet vaak 'gekroegtijgerd', op Vlieland erg veel!
Wellicht is er ook een 'de Stoep' op Terschelling...
'De oude Stoep' op Vlieland ging open in 1969 en degradeerde 'de Witte Zeeman' tot een 'ouwe lullen' café. Het verhaal speelt zich af in 1973. In 1979 kwam ik voor het laatst in 'de oude Stoep' door de aanwezige gasten toen al aangekeken als 'een ouwe lul'! Toen dacht ik: 'Jullie moesten eens weten!' Voor zover ik weet is de zaak na bijna 50 jaar nog steeds open.
Groeten, Peper.

Kijk, kwestie van goed lezen....
Ik heb de hele tijd gegoogled op De Sloep, pas toen ik de naam van de camping Googlede vond ik Vlieland

Anjo, met jouw ogen is het je vergeven!

mooi verhaal man. vooral doorgaan

Alle hoofdstukken zijn af en nu ben ik zelf aan het 'soezen' over interpunctie, leestekens en correcte spelling. Dat vraagt veel tijd die ik wel ergens anders voor kan gebruiken! Jullie krijgen het allemaal te lezen in de komende dagen! Als je dat teveel wordt, moet je het zelf maar anders doseren... Heb je in elk geval iets om over te 'ouwe neelen' in Trintelhaven dit weekeind.

3. Een nieuwe dageraad!
Om vijf uur schijnen de eerste zonnestralen door de kruinen van de dennenbomen in mijn gezicht en maken me wakker. Ik heb een 'odol' (ontzettend dikke ochtend lul) van een volle blaas en sta op om ergens tegen een boom te gaan pissen. Ik vraag me af of ik weer zal gaan liggen of dat ik zal opstaan... Het wordt opstaan en ik loop terug naar de camping. Het is nog doodstil op de camping, alleen een paar zilvermeeuwen zijn luid krijsend aan het ruziemaken bij de afvalcontainers. Ik loop naar mijn tent om een frisse onderbroek, een frisse polo, een handdoek en mijn toilettas mee te nemen en te gaan douchen. Mijn maat en die 'blonde stoot' slapen kennelijk nog. Ik doe zachtjes om ze niet te storen. Mijn maat is zeilinstructeur en zal beslist mee willen varen, maar ik kan hem er nu even niet bij hebben en bovendien zal hij zich echt niet vervelen vandaag. In de plastic krat met etenswaar ligt een komkommer en een pak yoghurt van een halve liter. Dat wordt mijn ontbijt, de koffie moet ik er maar bij denken. Op weg naar het toiletgebouw met de douches eet ik de komkommer op, ondertussen denkend aan een passage uit een boek over soldaten in de tweede wereldoorlog die na een gevechtsactie op verlof gaan: 'Ze komen terug van de gevechtslinie, zitten net zo vol zaad als een komkommer en gaan dan uit in het dorp...' (ik meen uit ‘Gezworen Kameraden’ van Leon Uris)
Ik vind de analogie met mijn situatie vermakelijk en grijnzend stap ik het toiletgebouw in. Ik ga me scheren en douchen. Onder de douche houd ik eerst mijn polo en onderbroek aan, was ze dan mee met de zeep en de shampoo om ze daarna onder de straal warm water goed uit te spoelen. Ik hang ze aan de haak in de douche, zeep mezelf weer in en spoel mezelf af. Ik denk aan gisteravond en krijg een erectie bij die gedachte en ik maak meteen 'de kleine jongen' schoon voor ‘komende gebeurtenissen’. Dan zet ik de douche uit, wring mijn onderbroek en polo zo droog als mogelijk en ga me afdrogen en aankleden.

Nadat ik de yoghurt heb opgedronken, poets ik mijn tanden. Het is nog voor zevenen en ik denk niet dat er voor negenen ook maar iets gebeurd aan de haven. Ik loop terug naar mijn tent en hang mijn natte onderbroek, polo en handdoek aan een scheerlijn te drogen. De Bolder is nog niet open, dus nog even geen koffie. Ik hang nog een paar minuten rond op het terras van de Bolder en besluit dat ik mijn tijd beter kan besteden aan 'verkenning' van de situatie aan de haven. Op weg! Het is nog niet warm in de zon, dus ik neem mijn Afghaanse herdersjas mee. Zou het gaan regenen, dan is deze daar ook goed voor.

Ik loop de Kampweg af naar de haven en bij de wierschuur steek ik over naar de waddendijk. De waddendijk volgend kom ik aan de haven. Behalve het gieren van de wind in de stagen en het ge'ting-ting' van vallen tegen de masten in de wind is er niets te horen en het dobberen van de boten is de enige waarneembare beweging. Ik loop naar het plekje waar ik gisteravond de 'evaluatie van de dag' deed en ga op mijn ‘dode schaap’ zitten en kijk naar de boot. In de wind op de dijk is het fris en het ‘dode schaap’ moet toch maar de oorspronkelijke functie terugkrijgen. Ik trek de jas aan en blijf zitten kijken tot er wat gebeurt.

Om half acht gebeurt er wat. De achterkajuit gaat open, Meint komt naar buiten, loopt in de kuip naar het trapje om op de steiger te klimmen, kruipt op de steiger en gaat aan de andere kant van de steiger ‘over z’n nek’ in het water. Het is net eb geweest en zijn kots waait onder de steiger door tegen de steigerpalen en de boot aan. Gelukkig niet in de kuip. Hij is te ziek om te denken en de zooi een beetje op te ruimen.
Door het deurtje van de voorkajuit wordt een puts in de kuip gegooid. Vader en moeder X-ma zijn wakker! Meint is inmiddels verdwenen in de achterkajuit. De puts rolt nog wat heen en weer in de kuip, maar het blijft verder stil in de boot.

Ik loop van mijn plek de steiger op en daal het laddertje naar de boot af. De wind waait de geur van zure kots in mijn neus en ik moet moeite doen om niet te kokhalzen. Het lijntje van de puts ligt over de reling en ik kan de puts net van de boot ophalen. Ik vul de puts en spoel de kots van de boot en de steigerpalen af. Na wat spoelen drijft de kots nu in de haven en in het heldere water zie ik vissen de stukjes uit de kots opeten. Gatver, ik moet kokhalzen, maar het gaat voorbij. De wind waait de rest van de zure lucht weg. Ik neem de puts mee naar boven want als ik het ding weer in de kuip gooi alarmeer ik wellicht vader en moeder X-ma. De puts vormt een mooi krukje om op de dijk te zitten. In m'n gedachten hoor ik Otis Redding:

Om kwart over acht gaat de deur van de kajuit weer open en vader X-ma komt naar buiten. Hij kijkt me recht aan en wenkt me aan boord te komen. Dat was ik niet van plan en ik wilde me door Nynke laten introduceren. Ik kan geen kant meer op en met 'lood in de schoenen' ga ik met de puts van de dijk de steiger op en daal ik nog een klein eindje af naar de boot. Ik laat de puts in de kuip zakken en kijk hem aan. Ik steek mijn hand uit en hij knijpt mijn hand zowat fijn. Ik stel me voor en hij zegt: 'X-ma'. 'Gaot zitt'n mien jongh'. Het is net niet dreigend, maar wel met 'noordelijke gereserveerdheid'. 'Kovje mei kouk?' Ik heb veel zin in koffie en zeg: 'Ja, graag'. 'Hou wolst dei kovje?' 'Met suiker en melk graag, zo duur mogelijk'. Dat was stom! Ik weet helemaal niet of hij zo'n toevoeging kan waarderen. Hij lacht hard en zegt: 'Jai denkt zeker dat alle Grunningers zuunige erwt'ntellers zun!' Hij is overgegaan naar een minder dialectische vorm en ik kom ‘goed weg’. Hij geeft de bestelling door aan de kajuit en even later komt moeder X-ma de koffie aangeven. Ik geef haar ook een hand en stel me voor. Nynke lijkt veel op haar moeder! Die heeft alleen korter en een veel lichtere kleur haar en ogen dan Nynke.

Vader X-ma zegt: 'Meint had zien eig'n zooi moet'n opruim'n, niet jij! Als hij gister'n in het water was gesodemieterd, was dat ook een goude les veur 'm gewees! Jij heb gister'n ook Nynke thoes gebrach niet?'
Ze hebben alles gezien en ontkennen heeft geen zin. Het is goed dat ik gisteren niet de achterkajuit ben binnen geslopen om daar een 'kunstje' te doen, dan had ik het verknald. Moeder X-ma komt ook met thee en boterhammen in de kuip naast me zitten. Ze spreekt veel minder dialectisch dan hij en ik krijg een hand op mijn arm gelegd en ze zegt: 'dat is fijn van je, je bent een goeie vent. En ook fijn dat je Meint hebt geholpen. Wil je ontbijten?' Ik zeg dat ik al heb ontbeten, maar omdat het in bijna elke cultuur onbeleefd is aangeboden eten te weigeren, vraag ik nog om een stuk koek en een tweede koffie. 'Zo duur mogelijk!' zegt vader X-ma lachend. Nynke heeft dat extroverte beslist van haar vader.

'Noe heb 'k een atelier veur leer'n jassen en mei dat ding maak ie bai mien geen indruk!' zegt hij en wijst op mijn Afghaanse herdersjas. 'wol ie geen ander?' Ik zeg hem dat deze oude jas ook sentimentele waarde heeft en dat ik er niet vanaf wil al is het ding oud en vies. 'As je noar schaopenstront wil stink'n moj't ook zelf moar weet'n' zegt hij lachend. Het ijs tussen ons is gebroken.

Ik vraag naar de boot. Moeder X-ma rolt haar ogen omhoog in een soort wanhoop over de komende conversatie. 'Het is een Nienke II AK'. Ik trek mijn wenkbrauwen op... 'Nee, geen Nynke II AK' voegt hij lachend toe, 'doar is er moar één van en die heeft ook niet zo’n grote AK!' Hij lacht zo hard dat de hele steiger het kan horen. Hij gaat verder, 'dit is een Nienke II met ‘ie’ en niet met een ‘y’ en AK betekent 'achterkajuit'. De Nienke is iets minder dan 10 meter lang en bijna 2.80 breed. Dat is smaller dan ik op het eerste gezicht dacht. Ze steekt maar 80cm en dat is weinig, maar heel mooi voor op het Wad. 'Dan zal ze ook wel flink verlijeren, zeker bij halve wind' merk ik op. 'Moar nait zoveel as Meint gister'n!' en er volgt weer een bulderende lach. Er is een 40pk diesel aan boord, zo, dat is meer vermogen dan mijn oude 34pk Kever. De Nienke heeft een 'dooskiel' met beton als ballast. Vader X-ma haalt een multomap uit de kajuit met foto's en tekeningen van de Nienke II en maakt het zo veel inzichtelijker hoe het scheepje is ingericht en gebouwd. De kettingen in de kuip zie ik echter nergens in de map staan en ik vraag hem ernaar. 'Noe, ie zeg al dat ze wol zal verlijer'n, moar met die kettings (hij gebruikt het sterke Saksisch meervoud) kan ik een zwaard laten zakk’n en ophaal’n.' Dat is natuurlijk mooi bij een halve winds rak in diep water. Na Nynke heeft nu ook Nienke II mijn hart gestolen. Wat een praktisch en stoer schip is ze.

In de deuropening van de achterkajuit verschijnt een 'warhoofd' met krullen en van die diepblauwe ogen. Het is Nynke. ‘Moi’, zegt ze. Ze heeft een dun, kort nachthemd aan en dat laat weinig te raden over van wat daar onder zit. Ze heeft geen make-up op en onder dat korte nachthemd zitten de mooiste benen die ik ooit zag! Ik ben 'flabbergasted' zoals de Engelsen dat zeggen, maar de Duitse uitdrukking 'mir bleibt die Spucke weg' doet meer recht aan wat er met mij gebeurt.

Volgende keer meer! (en dat duurt echt niet lang!)
Groeten, Peper.

trommel trommel trommel.....

Smaakt nog steeds naar méér!

Weet 1 ding wel. Zal waarschijnlijk vanaf nu toch wat anders kijken naar die blauw met witte Nienke die tegenover ons aan de steiger ligt.

in ieder geval meer tempo in de seks als bij Albert
ik was al bang dat die als maagd het huwelijk inging
Ton

tcdehoog schreef : Wou jij me op vijftienjarige leeftijd al uitgehuwelijkt hebben?
Mooi niet dus, ik heb eerst twaalf jaar ervaring opgedaan.

@ Albert 45: Cliffhanger: Overmorgen serveer ik 'uitsmijter met kippensoep'
@ Koezt: Het is bijna 43 jaar geleden... Dan treed er wel wat slijtage op! Ik zag laatst een afbeelding van Grace Slick van een paar jaar geleden, op haar 76ste verjaardag.
@ tcdehoog: Mijn posts zijn gewoon langer en dan gaat het met de seks ook sneller!
Groeten, Peper.

ik dacht al, een reactie duurt niet lang
maar, ik heb jouw verhalen met plezier gelezen
jammer van de zomerstop
ton

@peper
meer, meer, meer

Oké, jij je zin...

4. Verliefd op een boot
Nynke is een natuurlijke schoonheid en make-up maakt haar eerder lelijker dan mooier. De paar sproeten in haar gezicht geven nog meer levendigheid aan haar extroverte wezen. Ze heeft het perfect geboetseerde figuur met prachtige benen. Als ik haar zo was tegengekomen had ik haar nooit durven aanspreken, ze is intimiderend mooi! Poef en Grace Slick is niet langer de standaard om de vrouwelijke schoonheid aan te meten. Nynke, zelfs met haar ‘just out of bed’ look, verslaat haar met een ronde voorsprong.

'Wat vind je van onze Nynke 1?' vraagt haar vader... Het duurt even voor ik dat ene woord langs de brok in mijn keel en uit mijn droge mond kan krijgen: 'mooi' klinkt het schor. Hij lacht en dit keer krijg ik de indruk dat hij me uitlacht.

Nynke lijkt een beetje knorrig. Ik mis die sprankelende ogen, die bijna ondeugende oogopslag en ik mis ook dat prachtige lijf tegen me aan. Ze schuift achter de kuiptafel tegen haar vader aan en komt tegenover mij te zitten. In voor mij niet meer te volgen Gronings dialect volgt een gesprek dat bijna ruzie lijkt te zijn. Ik kijk een beetje verloren naar moeder, die niet aan het gesprek deelneemt... Ze glimlacht en zegt: 'Ik ben Friezin en het heeft mij ook even geduurd voordat ik het kon verstaan'. 'Laat ze maar, het komt wel goed.' Ik denk opeens terug aan gisteravond toen ik Nynke woorden van gelijke strekking toesprak nadat Meint haar bierglas van het biljart stootte. Ineens keert Nynke zich naar mij en zegt hard: 'Jij ook, ik zei toch dat we vanavond elkaar weer in de Stoep zouden zien!' Haar ogen schieten vuur. Noorderlingen geen temperament? Echt wel! Ik ben onder de indruk, maar vind haar reactie overdreven en reageer met: 'Nou, ik kon gewoon niet zo lang wachten om je weer te zien', op dezelfde toon als 'Petje Pitamientje' zei: 'Stom hè, ik vind het gewoon lekker!' Daar schuilt wel een kern van waarheid in. Vader X-ma buldert van het lachen, nu lacht hij Nynke uit! Waarschijnlijk omdat er iets wordt tegengesproken wat zij in hun woordenwisseling heeft beweerd. Dat steekt me... ben ik verliefd aan het worden?

Haar moeder zet haar boterhammen en thee voor. Ze is stil en eet zwijgend haar brood en drinkt haar thee. Ik moet nu niks zeggen, want anders krijg ik de wind van voren. Naast haar vader, tegenover mij aan de kuiptafel, zitten twee ‘mokken’, één met de mooiste blauwe ogen die je maar kunt voorstellen, de ander met een oor eraan en thee erin. Ik schuif mijn voeten naar voren tot ik achter haar hielen ben gekomen. Dan haal ik mijn voeten weer naar me toe en trek haar voeten mee. Met mijn onderbenen wrijf ik langs haar onderbenen en we zijn aan het 'voetje vrijen'. Ze kijkt met die blauwe ogen naar mij op. Daar kan ik echt niet tegen en ik smelt ter plekke… Er komt een glimlach op haar gezicht die al snel ondeugend wordt, echt gaat stralen en dan staat ze op en gaat bij mij op schoot zitten.
Ik krijg een tikje op mijn rechter arm. Het is moeders en als ik haar aankijk krijg ik een knipoog en kijkt ze me aan van: 'goed gedaan jochie!' Nynke leunt tegen mij aan en ze ruikt naar 'slaap', 'vrouw' en verschaalde rook en bier uit de Stoep. Dat laatste kan ook van Meint komen die nog in de achterkajuit slaapt. Ze voelt lekker zacht aan. Ze kust me en ik vind het een beetje gênant om hier in het bijzijn van haar ouders te gaan tongen, maar de aandrang is groot!

Meint komt uit de 'catacomben' en heeft een kater die wel in een circus kan optreden, zo groot. Hij heeft ook een kegel die in grootte kan wedijveren met z'n kater. Het eerste wat z'n vader doet is hem de puts toegooien. Nynke glipt langs hem heen de achterkajuit in om kleren, toilettas en een handdoek te pakken. Ze duikt weer op met een vies gezicht van de stank, klimt de steiger op en loopt over de dijk naar het toiletgebouw. Zouden we met z'n tweeën zijn geweest, dan zouden we de douche hebben uitgewoond, maar nu blijf ik bijna kwijlend achter.

Meint gaat naast z'n vader zitten en die kijkt hem afkeurend toe. Hij krijgt op zijn donder omdat hij teveel heeft gedronken. Ik versta het niet maar c'est le ton qui fait la musique. Zijn moeder sust het een beetje en zegt hem dat hij veel geluk heeft gehad dat ik met Nynke ben meegelopen en hem aan boord heb geholpen. Bij mij valt een kwartje (die hadden we toen nog). Nynke is de oogappel van haar vader, ze heeft ook dat extraverte van haar vader en is een beetje zijn soul mate. Meint is de oogappel van zijn moeder, ze hebben beide het kalme introverte wat anderen soms sloom noemen en zij zijn ook soul mates. Ik vraag Meint of hij wel 16 is, anders zou hij in de problemen kunnen komen in de Stoep. Zijn vader antwoord voor hem: 'Ja, dat is hij vorige maand geword'n, maar het verstand moet nog koom'n'. Ik heb het een beetje met hem te doen, we hebben allemaal wel eens in de situatie gezeten dat de drank de ratio overwon, toch?

Over de dijk vanuit het toiletgebouw komt een figuurtje aanlopen in een helderblauwe hotpants en een blauwe bikini top. Het is Nynke. Die bikinitop lijkt van een soort strik te zijn gemaakt. Een groot model vlinderdas. Die vlinderdas lijkt er maar zo los voor te hangen en elke vent zou gaan zitten wachten tot de wind die strik opwaait om de heerlijkheden erachter te bewonderen. Ik krijg weer een brok in mijn keel en een droge mond. Waren in haar nachthemd er nog dingen die aan het oog ontrokken werden, dan is dat nu niet meer en wat nu te zien is, is zo mooi, dat het niet van deze wereld is. Ze loopt 'smal spoor' en zet haar voeten precies voor elkaar. Daardoor heupwiegt ze iets meer dan normaal en dat is enorm sexy. Moeder X-ma stoot me aan en zegt zachtjes in mijn oor: 'mond dicht.' Verdraaid, ze weet wat er gaande is. Zou het echt zo zijn dat ik met mijn mond half open zit te kijken naar de (r)entree van Nynke? Andermaal ben ik sprakeloos... Dit is 'poetry in motion'. Ze draait zich om en gaat achterwaarts, met haar billen naar ons gekeerd, de treden van het laddertje af om aan boord te komen... Haar 'AK' heeft meer aantrekkingskracht op mij dan een vuurtoren op motten. Vader X-ma weet ook wel waar Abraham de mosterd haalt en zegt hardop: 'ik vind de Nynke I AK toch mooier dan de Nienke II AK en dat zit hem voornamelijk in de AK.', gevolgd door weer een luid lachen. Ze weet dat ze er 'lekker' uitziet en komt weer op mijn schoot zitten en zegt: 'en, wat vind je?' Mijn stem stokt en als ik de controle weer heb teruggevonden, herinner ik me het grootste compliment dat een Groninger kan maken en zeg: 'Nait slecht'. Iedereen schiet in de lach, zelfs Meint. Hij houdt zijn hoofd tussen zijn handen om het barsten van de hoofdpijn te voorkomen.

Vader X-ma zegt: 'zo dus jij wilt wel een eindje vaar'n'. Er zijn een hele hoop andere dingen die ik nu zou willen doen, maar dan krijg ik vast gedonder. 'Ja, leuk', zeg ik enthousiast. 'Waarheen?' Mij lijkt een stukje Noordzee heel leuk en een rondje 'Richel' zou zelfs 'best of both worlds' geven! Het gezicht van moeder X-ma betrekt... Ze wil niet graag over de Noordzee varen, want dat schommelt zo. Ik ben verbaasd, een kiel met een paar ton aan beton en dan nog schommelen? 'Naar het Franse Gaatje over het wad en dan terug? Met overtijen? Dan schommelt de boot niet.' Dit is natuurlijk een uiterst tam en onavontuurlijk tochtje, maar ik wil Nynke's moeder niet tegen haar zin de zee op hebben, dat heeft ze niet verdiend. Het is duidelijk dat vader X-ma dit ook niets vindt, maar ook hij wil de harmonie bewaren. Ik zeg dat ik nog nooit op zo'n grote zeilboot heb gevaren en dat ik nog moet leren en dus ook niet meteen 'voor de leeuwen' geworpen wil worden. Plagerig fluistert Nynke in mijn oor: 'je bent allang door mij opgevreet'n.' Hardop antwoord ik haar: 'zo meteen begin ik aan jou' en daar is dat giecheltje van gisteravond weer. De hele club kijkt naar ons...

'Nynke, laat jij hem eens zien waar de schoten doormoeten en hoe dat werkt. Meint, jij doet de landvasten en Afke, jij hoeft niets te doen'. Moeders heet dus Afke! Een veel ‘Frieschere’ naam kun je je bijna niet voorstellen. 'Oh, Han, ik ben Berend.' Een veel Grunniger naam dan dat kun je je ook niet voorstellen, ik wil nog aanvullen met 'Botje' maar kan me net inhouden. Die bijdehandigheidjes van mij kunnen wel eens slecht vallen.
In de wind is het nog iets te fris voor Nynke en ze trekt een windjack aan. Jammer… Berend start de motor en laat Meint de trossen en springen los gooien. We varen de haven uit...

Volgende keer meer!
Groeten, Peper.

tijd voor een uitgever! leest lekker weg!

WhiteMagic schreef : +1

En zo te lezen zitten we nog maar op 12 uur max in realtime. Ben benieuwd wat er allemaal nog komt, zelfs ik begin ik Nynke bijna aantrekkelijk te vinden...

mooi!!!!!!
ton

sy helios schreef :
Ja, de bestaat ook. In Midsland.

En ere wie er toekomt: een boot is vrouwelijk en er gaat zelfs gezeild worden..
Daar heeft het iig de schijn van..
Heerlijk geschreven. Zelf spot, mooi beeldend. Hou ik van.

Dank voor jullie aanmoedigingen!

Ik ben uitgever! Daar is echt geen beperking. Echter is er van dit verhaal en bijvoorbeeld die van Albert geen economisch renderende uitgifte te doen.
Willen jullie meer van mijn hand lezen... volg deze link maar:
www.okcompleet.info/Menu_Item_...r_de_anesthesie.html
of deze:
www.okcompleet.info/Menu_Item_...Pijnbestrijding.html (is lang niet zo leuk!)

Ameesing schreef : Dit is een groot compliment voor een verteller/schrijver! Het betekent dat ik een voor jou onbekend persoon zo levensecht kan neerzetten dat zij in jouw gedachten 'bijna aantrekkelijk' wordt. Dank je!
Ik heb het maximale bereikt als alle mannen verliefd zijn geworden op Nynke en alle vrouwen jaloers zijn op Nynke. (Albert, leest 'Zeemiep' mee? of mag ze dat niet? )

@tcdehoog: nog twee nachtjes wakker liggen, dan is het iijd voor seks!

Groeten, Peper

Wanneer zeilen?
Daar gaat het toch over? Of mis ik de pointe?

ISO788 Hans schreef : We varen nu uit... Dan gaat het zeilen echt niet lang duren (1 nachtje slapen!)
Peper.

Even een beetje off topic. Al eens gedacht aan uitgeven in "eigen beheer"? Ik heb even gegoogeld op dit onderwerp en kom tot de conclusie dat zelf uitgeven, dus zelf laten drukken, op €13 tot 17 per boek komt. Als je er niet aan wilt verdienen en alleen uit kosten wilt komen, is dat wel te doen. Mijn vriend John Almberg ( the unlikely boatbuilder) gaf zijn reisverslag zelf uit en verkoopt het boek An Unlikely Voyage via Amazon. Ook een tip voor Albert45?

Jerry, ik heb de tekst uit de links in eigen beheer uitgegeven, zelf gedrukt (wax printer) en gebonden. Dan blijft het voor 'Wachten op Neut' van Albert 45 boven de €20 uitkomen.
Wellicht kan de hele tekst aan Amazon worden gegeven en door hen worden uitgegeven. Dan ben je ook je invloed kwijt op de inhoud (publish and be damned!)
Dat zou ik niet willen! Ik ben tevreden met het compliment van Ameesing en wil niet meer dan het zeilersforum amuseren.
Groeten, Peper.