Onderwerp: Wat bezielt de zelfbouwer?

freek1970 schreef :
Totaal off topic dit maar begin april dit jaar met windkracht 7 overgestoken naar Lowestoft. Op de dag van de Brexit om de Britten te vertellen dat we nog steeds van ze houden.

Overtocht was met Kolibri Remy van de buurman en de buurman zelf. Hij heeft niet zelf gedaan maar wel veel mee uitgedacht. Waar je mee omgaat.... .

Offtopic maar erg leuk en die Remy is een mooi bootje.
ik heb de voorpunt ook gecompartimenteerd en dezelfde windvaan achter Sopranino gemeubeld een Pacific light alhoewel light, het is een erg zwaar apparaat voor een kolibri 560 maar het werkt verder perfect, die bracht ons aan de wind bij windkracht 5 hoog aan de wind met SSR 2017 in Pin Mill.

Freek

3Noreen schreef : Uiteraard zit er een zeer grote foutmarge in die getallen. Ze zijn afkomsting van mastenmakers, zeilmakers en leveranciers van dekbeslag, stuursystemen en roeren.

F32thriller schreef :
Tja dan verkeer je in de gelukkige positie dat dat financieel haalbaar is. Zolang als de bouw duurde was het ook mijn schatje. Maar eenmaal klaar werd het toch een ander verhaal. wij zijn toen niet op vakantie geweest maar alles voor de boot geld kan je tenslotte maar een keer uitgeven. Nu inmiddels de boot "klaar" en gaan we fijn kamperen en huur ik een zeilbootje.
Kortom deze maand de boot verkocht en ga ik zeilen met een open zeilbootje en gaat mijn vrouw waarschijnlijk een klein motorbootje kopen

Thijs Noord schreef

Ja grote boten kosten meer geld dan kleine. Ik denk dat er nu met de huidige 2e hands prijzen en roze brillen wel mensen snel een grote boot aanschaffen maar dat er daarna dus nog veel bij komt, ik heb dat zien gebeuren. Ik denk dat zelfbouwers dat ook moeten overdenken of ze i.d.d. de kosten van de boot willen blijven betalen.

Freek

Het met naam en toenaam noemen van iemand anders voelt voor mij niet zo gepast. Heb je overlegd met hem dat je dat zou doen ?

3Noreen gezien en begrepen en tekst aangepast naar "Ik heb dat zien gebeuren".

Freek

Ik zie dat ik dit draadje al in 2011 ben gestart. En ik ben nog steeds aan het bouwen

Sinds de start van dit draadje is er heel veel gebeurt en veranderd. Dat zijn wel één van de valkuilen van zo’n lang bouwtraject. Je kunt niet in de toekomst kijken en je persoonlijke omstandigheden of nieuwe interesses kunnen zomaar ten koste van het bootbouwproject veranderen.

De laatste jaren voor de tewaterlating van Fram waren in alle opzichten zwaar. Een zware job en een pittig hobbyproject in de vrije tijd betekende voor mij uiteindelijk 7 dagen per week en vaak meer dan 16 uur per dag hard werken en nergens anders tijd voor.

Enige tijd nadat mijn standplaats is veranderd van mijn vestiging in Huizen naar mijn vestiging in Almere ontstonden er problemen met mijn project in “de werkplaats van de baas”. En dat werd er niet beter op toen in korte tijd de ene baas werd vervangen door de andere. Zowel privé als zakelijk heeft dat de nodige stress opgeleverd, die overigens al na een half uurtje schuren of andere bouwactiviteiten in mijn mancave dan weer even vergeten waren. Dat is dan weer een voordeel van zo’n klus, ff kunnen ontstressen.

En zoals wel vaker gebeurt in bedrijven waar de ene reorganisatie wordt opgevolgd door de volgende fusie en directies in rap tempo worden verwisseld door nieuwe directies, verdwijnt de passie bij voor het bedrijf belangrijke stakeholders als sneeuw voor de zon. Veranderende inzichten leiden ook naar een herhuisvesting van het bedrijf met als gevolg dat het pand in Huizen, dat door mij en collega’s in 1989 was gebouwd, en waarin ik mijn boot aan het bouwen was, verkocht ging worden.

Na diverse deadlines al te hebben overschreden kwam het moment dichterbij dat mijn boot daar toch echt weg moest. Een andere locatie zoeken was voor mij geen optie dus moest dat “weg gaan” samen vallen met de tewaterlating. Dat wil zeggen dat de boot zodanig gereed moest zijn dat deze bleef drijven, bestand was tegen de weersinvloeden en zelfstandig kon varen naar haar nieuwe ligplaats in het IJsselmeerwater achter ons huis. Daar zou dan de afbouwfase gaan plaats vinden.



De druk om haar klaar te krijgen zonder consessies te doen aan mijn eigen kwaliteitsnormen werd enorm en de laatste dag voor de tewaterlating hebben we, dankzij een paar hulpvaardige ZF-ers, zelfs de nacht moeten doorhalen om het allemaal voor elkaar te krijgen. Om een idee te hebben, nadat Fram met een kraan in het water was getakeld moest alles van de motor nog worden aangesloten, olie en koelwater gevuld en hebben we gevaren met diesel uit een jerrycan onder begeleiding van de Gotcha van Koko als backup en om de KNRM eventueel voor te blijven.

Die tewaterlating heb ik dan ook in een soort van roes beleeft terwijl anderen er voor zorgden dat het goed bleef gaan. Hoewel, ik had nog net de tegenwoordigheid van geest om in de boven het water hangende boot te springen om een vergeten 31/2” afsluiter (waar nog geen aansluiting op zat) dicht te zetten.

Niettemin wel een belangrijke mijlpaal. Nu de druk eraf was kwam er tijd voor bezinning. Teleurgesteld in een toekomstvisie van het bedrijf dat niet de mijne was, heb ik, als één van de laatste der Mohikanen, het besluit genomen om het bedrijf te verlaten, wat heet, om helemaal te stoppen met werken.

En dat allemaal in de week nadat mijn bootje voor het eerst het water voelde.

Collega’s zeiden vroeger wel eens, “let op, als dat bootje klaar is dan is hij vertrokken” Ik heb dat altijd, hoewel serieus, maar een beetje weg gelachen.

Hebben ze achteraf toch nog gelijk gekregen

Ik merkte eigenlijk dat ik op diverse fronten ook wel wat opgebrand was. Het bootje drijft mooi in haar box en de animo om rap verder te bouwen werd allengs minder en minder. Het was wel ff goed zo. Dat wat ik jaren moest missen, tijd maken voor leuke dingen, moest ook ingehaald worden. Net als enkele andere projecten die door mijn passies - mijn werk en mijn boot - al te lang in de ijskast hadden gestaan.

Inmiddels zijn we al weer ruim een jaar verder en heb er weer zin in om de boel op te pakken. Hoewel nog midden in de verbouwing van ons eigen huis, krijgt ook de boot weer aandacht. Niet meer in het tempo als voorheen, wel met plezier. Ik heb het geluk dat mijn bootbouwproject mij niet meer in de weg ligt, maar gewoon achter in de tuin aan de steiger in mijn eigen water.

Uiteraard mis ik het zeilen wel. In het verleden huurden we nog wel eens een boot in een ver buitenland. Dat geeft mij uiteindelijk niet de bevrediging waar ik naar zoek in het zeilen, liever gezegd in het reizen per zeilboot zoals we dat ook met ons vorige schip deden. Ik mis dan het eigen gedoetje. Maar kostte wat kost, zsm met de eigen boot wegzeilen, dat is wel een beetje over. Met name dat “kostte wat kost” dan.

Bij het aanmaken van dit draadje woonden wij nog maar net in ons nieuwe huis aan het water, wat heet, aan de haven. Dat maakt dat wij het hele jaar door elke dag aan en op het water zitten. Een heel andere situatie dan in ons vorige wijkje in het Gooi, waar je buren wat meewarig doen over jouw passie voor het water en bootjes. Dat kun je ze ook niet kwalijk nemen, het is immers nauwelijks goed uit te leggen.

Hier zeilen de buren met elkaar of ieder op de eigen boot in groepsverband een lang weekend naar de UK, zijn er leuke film avonden over de verre reizen van andere buren, of wordt een buren estafette ploeg geformeerd voor een rondje Engeland of zwaaien we andere buren uit voor hun rondje Atlantic cq. verwelkomen ze weer met de nodige festiviteiten. We beleven het water en de bootjes hier elke dag, wat toch ook een deel van de lol van het zeilen is.

Ik heb het geluk dat ik af en toe mag opstappen bij anderen om weer eens een flink tochtje over zee of oceaan te maken. Dat vind ik leuk, de weekendjes zeilen op IJsselmeer en Wadden zijn iets uit het verleden, wat op zich ook leuk was (en noodzakelijk voor de groei) maar geen onderdeel meer is van onze toekomst met deze boot. Nog wel om te leren zeilen met deze tri, voor een wedstrijdje of om familie/vrienden/kennissen een dagje mee uit zeilen te nemen.

Mijn bijdragen in het ZF projecten topic staan nog op een laag pitje. Maar niet getreurd, die komen wel weer

Hoewel, dat oppakken van het werk aan het interieur is best saai, weinig verheffend of uitdagend, maar moet nu eenmaal wel gebeuren. De ruwbouw van het casco was wat dat betreft een stuk aantrekkelijker. Wel lastig vind ik het behoud van overzicht in “the things to do”. Alles komt tegelijkertijd, schotten en kastjes inbouwen, oh nee, eerst dat stukje techniek want nu kan ik er nog goed bij, hoe wordt het leidingverloop, linksom, oh nee, dan moet eerst dat andere gedaan worden, of rechtsom maar dan moet de koelcompressor weer ergens anders komen, nu eerst de binnenkant van het kastje schilderen of toch maar eerst het kastje bouwen vanwege de behoefte aan eindelijk weer eens wat zichtwerk maken, keuzes maken, LifePo4 installeren, welke componenten zijn nog nodig en waar te monteren, dikke slangen van de waterjet zodanig positioneren dat deze door het minst constructieve deel van het hoofdschot gaan, enz, enz, veel denkwerk in deze fase wat mij dan weer goed uitkomt in de leunstoel en teveel koffie, mits ik niet teveel door ZF wordt afgeleid

Oh ja, de bouwtekeningen niet vergeten. Waren deze mijn bijbel bij de ruwbouw van het casco, voor de afbouw heb je er weinig aan. Die bevatten slechts wat rudimentaire lijnen zonder veel detail. Die liggen dus ergens in een hoekje te verstoffen. Echter daar schuilt dan weer het gevaar in dat je enkele essentiele dingen domweg bent vergeten. Bij die rudimentaire lijntjes staan vaak best wel wat belangrijke opmerkingen.

Zo was ik bezig in de sanitaire ruimte mooie kastjes e.d. te maken maar daarbij de constructieve eisen van de omringende constructie even vergetend. Ik heb nog net niet de boel moeten slopen doordat ergens in mijn achterhoofd een radartje in beweging kwam of het nou constructief wel zo handig is om een kastdeurtje tegen het beamschot te laten scharnieren. Nee dus. Dat beamschot heeft zijdelinkse steun nodig dus zowel het kastfront als de countertop van het wasbakje in het toilet “are very structural” en moeten zelfs gemaakt worden van “structural bulkhead” materiaal. Overnieuw dus

Ik mis een werkplaats. De garage staat stampvol met gereedschap en bouw materialen. Wat ik niet direct nodig heb staat elders opgeslagen. De eetafel in onze woonkamer zal binnenkort weer misbruikt worden om een paar panelen met epoxy te injecteren. De boot is veranderd in een mancave, vol met alle noodzakelijke bouwspullen zodat ik mijn kont nog maar nauwelijks kan keren. Ik moet regelmatig spullen verplaatsen om werk te kunnen uitvoeren en voor de omgeving moet ik opletten dat het geen scheepswerf wordt. Regen is lastig.

Maar oh wat is dat lekker met de boot achter in de tuin. Zo ben ik ooit ook begonnen, in de garage naast het huis waarin ik de twee drijvers en een halve middenromp heb gebouwd. Het was een voorwaarde om aan dit project te beginnen, werken aan huis omdat ik ook uit het verleden weet wat de impact is om voor zo’n project te moeten reizen en erger, bijna nooit meer thuis te zijn.

Nou ja, die concessie heb ik toch weer gedaan door de boel naar de werkplaats in Huizen te verplaatsen. Daar hebben we dan wel een droomplek aan het water voor terug gekregen

On-topic weer, eigenlijk is dit type boot in deze maat te groot voor een singlehanded bouwer. Een full-time bouwer zou het wel in 5-6 jaar met stug door werken voor elkaar kunnen krijgen schat ik, maar dan wel met uitbesteding van motor, techniek en tuigage. In je vrije tijd naast een drukke baan moet je er niet aan beginnen tenzij je bereid bent om een veelvoud van die jaren erin te stoppen.

Met zijn tweeen is al vele malen beter. In tijd is dat wel 1+1=3 denk ik. Maar vind maar eens zo iemand. Mijn partner in ieder geval niet. En vrienden, hoe goed en lief bedoeld, houden het ook niet lang vol en kun je ook niet van ze vragen. Toen ik in mijn jonge jaren mijn eerste bootje bouwde had ik nog een Pa die het schilderwerk verzorgde. Hoewel hij eigenlijk een kunst(schilder)enaar was.

Een andere heel serieuze optie is om met 1 of 2 gelijkgestemden 2 of 3 boten tegelijk te bouwen. Samen bouwen dus. Daar zijn ook wel mooie voorbeelden van die tot succes hebben geleid.

O ja, onze gewaardeerde ZF-er Sons heeft een videootje van de tewaterlating gecompileerd. Die hadden jullie nog tegoed, met heel veel dank aan Rombout.

je hebt gelijk dat het project eigenlijk te groot is voor 1 persoon ( idioot?)
10000 uur is erg veel vrije tijd, en komen nog wat uurtjes bij. goed dat je de handrem er ff op hebt gezet.
even met 30 ton Joost op pad was goed om de kop ff leeg te maken.
herken veel, 6 jaar en 4500 uur aan mijn Battic gebouwd , kon alleen nog maar over de boot praten, achteraf echt gestoord maar je ziet het zelf niet.
toe ie in het water lag zat ik savonds doellos voor me uit te staren, het ritme was behoorlijk verstoord, hap schrok eten om 5 uur en tot 10 uur half elf aan de boot werken was niet meer nodig.
toch wel blij dat ik het gedaan heb, 12000 mooie mijlen mee gezeild, supersterk , veel te sterk maar ja is voor jezelf, nog maat een matje en een schotje extra.

ik wens je veel plezier met de afbouw, en daarna zeilen met die hap!
Tjitse

Ik zag laatst dat ik mijn boot nu ook al 10 jaar heb en nog niet af is. Waarvan de eerste 3 jaar op de kant en de laatste 7 jaar klussen afgewisseld door zeilen.

Eerder schreef ik in dit topic dat klussen en zeilen een logistieke ramp is. Dat is het nog steeds: elk voorjaar is een soort ratrace waarbij nog zoveel mogelijk gedaan wordt voordat de klusspullen van boord gaan en de kampeer spullen aan boord komen.

Toch is het voor ons de manier gebleken om het vol te houden. Zonder het varen en weten waar je het allemaal voor doet was het begrip van thuis uit een heel stuk minder geweest. Nu is er elk jaar een stukje boot en meer luxe er bij. Maar langzaam gaat het wel. Bij sommige dingen wordt je ingehaald, die moeten al weer opnieuw voordat het geheel klaar is. En het commentaar van je omgeving ('is die boot nog steeds niet af') is ook niet mals.

Henny, blijft indrukwekkend wat je allemaal gebouwd hebt.

Een aantal jaar geleden bij je in de wpl geweest in Huizen en een toertje gehad. Man, man, man: wat een werk.

Heel veel succes met de verdere afbouw en kom graag een keer een dag schuren

helmsman 38 schreef :
Een manjaar werk (voltijds) is 1600-1800 uur. Als je in je vrije tijd 800-1000 uur pr jaar weet te halen offer je veel andere zaken op. Zoals tijd aan je gezin/vrouw , verjaardagen, enz,enz.

@Noballast Indrukwekkend verhaal.

Ik denk dat als je al besluit om zo’n groot project aan te gaan naast een fulltime baan, (terwijl je ook nog eens een gezin hebt) het iig helpt om dan iig naast je eigen huis te bouwen.
Veel uren gaan anders verloren door de reistijd,
Aan huis bouwen zorgt er ook voor dat je dat kleine uurtje vaak ook nog even mee pakt, maar zeker ook belangrijk, ook al ben je aan het bouwen, voor je gezin voelt het alsof je toch een beetje thuis bent, even langslopen om wat te vragen, bij een korte pauze samen nog even een kopje koffie drinken. De betrokkenheid van familieleden zal ook hoger zijn, omdat ze de voortgang fysiek zien.

Al met al heb je nu iig de ingrediënten die het straks als je de afbouw weer verder oppakt, je zeker gaan helpen nu je zo dichtbij ligt en geen fulltime baan meer hebt.
Ps. Juist omdat de bouw zoveel jaar heeft geduurd, erg knap dat je het hebt weten vol te houden. (Ook al was dat ten koste van... hopelijk kun je een deel van die “verloren tijd” met anderen weer inhalen.
Wij zijn er nog lang niet, ook kunnen we niet in de toekomst kijken, maar zullen bij verandering scherp op de voor en nadelen moeten zijn, ook daar draagt jouw verhaal aan bij.

Heel veel succes met de laatste loodjes.

Philip schreef :
Gelukkig, een soortgenoot! Bij mij precies zo!

Noballast heeft altijd de route gekozen van geen compromissen wat betreft bouwen. Dat levert een geweldig resultaat op (ik heb de eer gehad het ook een keer te mogen komen beschouwen) maar dus ook veel verloren zeiltijd. Als ik alles met mijn Scheepje opniieuw zou moeten/mogen doen, dan weet ik niet of ik een andere manier gekozen zou hebben.

De Haviland Mosquito in boot vorm bouwt ja indrukwekkend! Deze boot is zo gecompliceerd om zelf te bouwen het is je levenswerk geworden.
Ik verwacht/hoop dat je het schip spoedig af gaat krijgen en dan lekker genieten van de sublieme zeileigenschappen.

Freek

@Noballast, indrukwekkend en oprecht verhaal. Video ook prachtig om te zien. Wat een werk moet dat zijn geweest! En dan op pompwagens door die deur, hahahaha!

Ik lees tussen de regels door bij de andere schrijvers "het hart onder de riem". Ik hoop stiekem dat het "weer activeren" van dit draadje toch ook weer de kriebel bij jou aanwakkert. Want het is een prachtig project. Was alleen beetje veel werk.

Alle reacties lezende weet ik niet wat de zelfbouwer bezielt. Ik verdiep me d'r ook maar niet meer in, het lijkt nogal ongrijpbaar. Dat 'm iets bezielt is wel duidelijk en dat hij niet de enige (met een mening is) ook. En dat levert vervolgens bijzondere verhalen op, waarvoor dank!

Wellicht toch nog wel aardig om vraagstuk even af te sluiten. Besloten om het niet te doen. Mede op basis van al jullie waardevolle feedback en wat zaken bij dit casco specifiek. Dank voor de reacties!