Onderwerp: Mijlpaal

Een afstand tussen lier en stopper van 60 cm. lost het "probleem" op, maar die afstand vind ik te groot voor de reikwijdte van mijn arm (ik ben maar een klein mannetje). Verspringend heb ik naar gekeken maar vind ik niet mooi staan, en het oog wil toch ook wat. Blijft over een organizer achter het stopperblok. Het schijfje van Christiaan676 lijkt mij een mooie oplossing daarvoor dus daar ga ik een strategische positie voor bedenken.

Inmiddels ben ik druk doende het schuim plaatselijk te vervangen door hardschuim. De afstand tussen lier en stopperblok is ruim 45 cm. geworden. Ook de positie van de keerblokken naast de mast ligt nu vast.

Op het voordek nog meer keerblokken en posities van preekstoel en kikkers.

Soms zit het mee, soms zit het tegen. Ik heb zojuist extra laminaat op de bodem van de motorruimte geinjecteerd en zit nu met een kopje cappucinno mijn overwinning te vieren. Het bleek een goede gok.

Ik ben met de fundatie van de motor bezig en alvorens de fundatie van de motorsteunen te kunnen in plakken moest de hele bodem van de motorruimte nog wat versterkt worden met een paar extra lagen glaslegsel. Het ligt voor de hand om dat er gewoon in te soppen, maar ik ben nu eenmaal niet zo'n sopper en daarbij komt ook nog dat er nergens ruimte voor jezelf is behalve zittend/staand/hurkend/liggend op de vloer zelf. Dus in twee delen doen of de hele boel droog leggen en daarna injecteren. Ik koos voor het laatste gezien mijn sop afkeer.

Eerste stap is de route bepalen van het tacky tape voor de vacuumzak. Nou, die zag er op voorhand al niet lekker uit (ik tape bij voorkeur over het peelply heen, blijft het onderliggende laminaat mooi schoon) Maar goed moest kunnen. 2 stukken 125x140 600 gm glaslegsel afgeknipt, 1x45/45 en 1x0/90, de laatste weer verdeeld over twee stukken van resp. 55 en 70 breed. Peelply, gaatjesfolie, stromingsgaas en vacuumfilm afgeknipt. De vacuumfilm geprepareerd met tackytape. In dit geval dus dubbel, zowel op de zak als op de romp. Dat plakt een stuk sneller, zeker als in een ongemakkelijke houding de onderliggende lagen glas, peelply, gaatjesfolie, stromingsgaas alsmaar willen wegglijden.

Toen ik ooit met de bouw begon had ik een steiger in de romp gebouwd om het binnenlaminaat aan te brengen. Nu weet ik weer waarom. Het glibbert alle kanten op en net als je denkt dat het goed ligt verschuift de boel weer door mijn voet/knie/bil. Wat een getob. De opstaande kanten tegen de schotten aan weerszijden van de motorruimte zet ik vast met wat spuitlijm. Dat gaat prima voor het glas en peelply. Het gaatjesfolie trekt zich er al wat minder van aan en het stromingsgaas al helemaal niet. Een aandachtspuntje bij het aanbrengen van het vacuum, zorgen dat ook deze lagen niet dubbel klappen.

Kwa injectie techniek had ik al bedacht dat een luchtdichte vacuumzak een behoorlijke uitdaging gaat worden. Gezien de randverschijnselen onder het tackytape. Dus wijsheid is een harsaanvoer vanuit het midden - het hele vlak zal immers wel luchtdicht zijn - en rondom een vacuumleiding. Deze laatste wel uit verschilende secties zodat indien nodig een eventuele ongewenste harsafvoer cq. verspilling nog bijgestuurd kan worden. Ik zaag een 30x30 stukje Styrodur isolatie van 8cm dik af, maak er schuine kanten aan en boor in het midden een gaatje voor de vulslang. Bij 8cm dikte blijft die ook tijdens de injectie lekker vast zitten als de druk bij het vulpunt wat minder wordt. Twee gleuven in de onderzijde van het Styrodur zorgen voor de overdracht naar het stromingsgaas.

De ruim afgeknipte vacuumfilm blijkt toch nog te kort en komt daardoor niet in alle hoeken. Niet te geloven hoe vaak mij dat overkomt. Nou ja, gedeeltelijk weer lostrekken en stukkie er bij aan, kan ik zo afknippen van een veel te grote zak waar de motorfundatie in heeft liggen uitharden.

Als ook de vacuumfilm vast zit wordt het nog een heel getrek en geduw om het enigszins fatsoenlijk te krijgen. Er gebeurt maar weinig en vraag mij af of de kraan van de vacuumpomp soms nog dicht staat. Nee dus, er zit echt nog ergens een groot gat. Als die uiteindelijk ook gevonden is doet het vacuum zijn werk en trekt de boel mooi strak. Een opluchting, eindelijk blijven de lagen onder mij vast liggen en glijden niet meer weg. Een stuk stromingsgaas ligt dubbel en krijg ik niet meer te pakken. nou ja, laat maar. Met de lekdetector probeer ik de laatste lekkages te localiseren en af te dichten. Dat lukt nog niet erg. Maar ik maak mij er nog niet al te veel zorgen over, het zit vooral in de buurt van de vacuumleiding en dat is niet onoverkomelijk. De teleurstelling komt als ik mijn schoenen weer heb aangetrokken en uit de boot geklauterd ben. Slechts een schamele 20% vacuum. Nou ja, nog even verder tobben dan, hetgeen de rest van de dag duurt en ik inmiddels op een 40% zit. WTF ... Wat is hier aan de hand, ik snap er niets van. Ik doe nog één poging, zet de koptelefoon weer op en loop alles nog een keer na. Zonder resultaat geef ik het op en ga naar huis. Inmiddels 3 weekenden geleden!

De week daarop ga ik fris en gemotiveerd de vacuumzak te lijf. Na een half uurtje een knal, bang, snel snel localiseren voordat de lucht er inzit. De zak is geknapt in een heel gemeen hoekje waar ik over het hoofd heb gezien dat de zak niet overal aan lag, dus a.h.w. de binnenbocht neemt waardoor er geen romp maar ruimte achter zit. Daar kan het folie niet tegen. Ik knip de hele hoek er uit en plak er een nieuw stuk in, ondertussen in gevecht met de rest van de zak, het stromingsgaas, alles daaronder enz. om niet alles te verschuiven.

Vacuum erop, sh*t, niet meer dan 35%. Ik geef het op en ga wat anders doen.

Vorige week, weer met frisse moed, doe ik een verrassende ontdekking. Het schot tussen motorruimte en kajuit blijkt niet luchtdicht te zijn. Dit schot bestaat uit geperforeerd schuim en is op de vacuumtafel geinjecteerd met aan beide zijden 600gm glaslegsel. Niet luchtdicht dus. Ik probeer het met wat pleisters nog voor elkaar te krijgen, maar dat lukt niet echt. Glasvezels zijn hol en de lekkages verplaatsen zich alleen maar. Ik besluit het hele gebied opnieuw te voorzien van peelply, lekker nat.



Door het vacuum aan de andere kant hoor ik dat de hars er ingezogen wordt. Nou dat gaat in ieder geval goed. Wel even later het vacuum weghalen omdat anders de verse hars zijn verstoppende werk niet kan doen.

Vanochtend dus weer met frisse moed de vacuumzak te lijf gegaan. Ik ben vastbesloten hoe dan ook vandaag dit ellendige stuk er in te krijgen. Het peelply met hars heeft zijn werk gedaan en het schot is nu wel luchtdicht. Het gat van de schroefas, die ik toch zorgvuldig had dichtgeplakt, blijkt nog te lekken. Het zit in de zak dus daar kan ik niet meer bij. Ik tape de schroefas, die teruggetrokken is maar wel steun geeft aan het afplaksel aan de motorkant, nu ook aan de andere kant af. Dit helpt. Na nog een uurtje trekken en duwen aan de tacky tape besluit ik vast te stellen dat ik niet meer weet waar de overblijvende lekkage zit. De lucht verplaatst zich door de plooien dus het is ook niet te zeggen dat het lek zit daar waar je de meeste ruis hoort. Analoog aan water lekkage. Daar waar het druppelt wil nog niet zeggen dat daar ook de lekkage zit. Het kan heel ergens anders vandaan komen, of nog erger, van meerdere plekken.

Maar goed, besluit staat vast en die hars moet er in. Ik heb nog niet eerder met zo'n lage druk geinjecteerd. Ik heb dit inmiddels weten te verbeteren tot 60%, voor het gemak zeg maar even 400 mbar in de tank, daar waar ik meestal geen genoegen neem met meer dan 25 mbar.



De langste afstand van invoer naar vacuum is ongeveer 70cm, dat moet lukken volgens mij. En de lekkages zitten volgens mij alleen langs de vacuumrand. Mag ook geen probleem worden. Hoppa, kraan open en gaan met die banaan.



Het ziet er goed uit en na dit epistel ga ik de infrarood lamp er op zetten om fijn uit te harden tot morgen
En niet vergeten straks de schroefas te lossen anders zit die vastgelijmd in het schot.

Nou het is goed gelukt gisteren. Klein beetje lucht aan één kant maar dat lossen we wel weer op.



Nu kan de fundatie voor de motor, een Yanmar 3YM30, erin. Dit zijn de gele steunen in onderstaand plaatje.



De bouwtekeningen geven 2x 12mm. multiplex en rondom een 40x40 houten balkje aan. dat lijkt mij niets en daarom heb ik ze gemaakt van 6 cm Corecell schuim (4x15mm op elkaar geplakt), een glasfibre hoekprofiel aan de bovenzijde en rondom nog eens zes lagen 600gm glaslegsel. Voor de moeren van de motorsteunen heb ik een versterkte uitsparing gemaakt.



Daarna alles een keer in de vacuumzak waardoor het een behoorlijk massief geheel is geworden.



Aangezien ik nog geen motor heb, heb ik daarvan een malletje van triplex gemaakt zodat de motorfundatie en stuwdruk lager mooi op maat gemonteerd kunnen worden. Op het droge ziet dat er zo uit.



En vervolgens gesteld en vastgelijmd in de motorruimte.



De motor staat waterpas met de waterlijn en onder 6 graden met de schroefas, verdeeld door de homokineet in tweemaal 3 graden, een ideale opstelling volgens mij. Volgend weekend nog aflamineren en het schotje voor het stuwdruk lager plaatsen.

Wauw wat een project! Heel indrukwekkend.

Dit weekend heb ik weer een mijlpaal bereikt, de laatste grote vacuüm injectie, te weten de bovenzijde van het dek vanaf de kuip tot aan de boeg. De achterkajuit had ik al in een eerder stadium gedaan. Hiermee is de middenromp nu structureel klaar ....
(en dat werd wel eens tijd ook

Het moet alleen nog “afgebakken” worden maar dat bewaren we voor een andere keer.

Dit is ook een mooie gelegenheid om eens wat nadere uitleg te geven rondom het proces van vacuüminjectie, althans zo als ik dat toepas. Het is een mooi schoon en droog systeem, geen geklieder met hars en zeer goed singlehanded uit te voeren. Het is elke keer weer leuk en tegelijkertijd spannend om naar de climax toe te werken.


Uiteraard moeten eerst de verschillende glaslegsels worden neergelegd. Dit zijn legsels en geen weefsels. Het voordeel daarvan is o.a. dat alle vezels recht doorlopen en zo meer stijfheid realiseren dan een geweven mat. De afgelopen weekenden heb ik e.e.a. rustig opgebouwd. Op strategische plaatsen zijn extra versterkingen aangebracht, meestal in de vorm van U(nie)D(irectionaal)’s. Hiervan lopen de vezels vooral in de 0º richting. Het meeste werk zit nog in de hoeken en randjes, lees raam- en luik sponningen. Ik ben niet echt een voorstander van spray lijm in combinatie met epoxy, maar soms is het spaarzaam gebruik van een beetje lijm wel nodig om het laminaat ook strak in de hoekjes te krijgen.




Ik heb geprobeerd de zwaardkast te voorzien van een inwendige zak zodat ik het laminaat tot in de kast kon laten doorlopen. Helaas kreeg ik deze niet luchtdicht. Gelukkig had ik dit van te voren getest en na twee pogingen heb ik het maar opgegeven. Dit stukje laminaat moet ik dus maar achteraf met de hand aanbrengen. Op zich geen enkel probleem en het is wel zo (injectie)veilig op deze manier om de zwaardkast uit te sparen in de vacuümzak. Wel zijn er nu twee vacuümpoorten nodig in plaats van één, dus aan weerszijden van de zwaardkast.




Het aanbrengen van de peelply(scheurweefsel), releasefilm(gaatjesfolie) en stromingsgaas blijft elke keer lastig. Het zijn glibberige materialen die maar lastig op hun plaats blijven liggen. Hier en daar een kunststof nietje helpt wel. In het stromingsgaas heb ik plooien genaaid waardoorheen de spiraalslangen lopen. De plooien houden daarmee tevens de spiraalslangetjes op de gewenste plaats, maar het hoofddoel is het spiraalslangetje boven in plaats van op het laminaat te positioneren. In het laatste geval zal dat als gevolg van de luchtdruk een aftekening in het laminaat veroorzaken, en dat willen we niet. De plooien heb ik tot nu toe steeds met een niettang in het doek geniet. Daarin zit een klein risico dat zo’n nietje niet helemaal goed is doorgeniet en daardoor een scherp puntje heeft dat lekkage kan veroorzaken. Dit keer heb ik bedacht om de plooien er met de naaimachine in te naaien. Mede ingegeven door het feit dat de naaimachine van mijn vrouw kuren heeft en ik nu eindelijk wel eens wil weten hoe zo’n ding werkt. Dat had ik veel eerder moeten doen. De plooien zitten er in no-time in en een stuk steviger dan de nietjes. Weer wat geleerd.


Het vacuüm folie voor de te creëren vacuümzak kan nooit te groot zijn. Om de één of andere reden is hij bij mij vaak te klein. De netto lengte van het dek is ongeveer 10m en de grootste ontwikkelde breedte zo’n 4,50m. De breedte van mijn vacuümfolie is 3m dus ik moet twee stukken aan elkaar plakken. Één lengte van 13m en één lengte van 11m (i.v.m. de punt vorm) moet genoeg zijn. Bij het aanbrengen van het folie maak ik veel plooitjes om ruimte in de zak te creëren. Het blijkt maar net te gaan en houdt niets over.

In eerste instantie krijg ik absoluut geen enkele onderdruk in de zak. Er zijn nog te veel lekkages die ik mede door mijn slechte gehoor niet kan lokaliseren. Maar mijn bouwproject bevindt zich in de werkplaats van het bedrijf waar ik werk en de vrijdagmiddag borrel is een mooie gelegenheid om even een collega te strikken.


Met zijn nog jonge gehoor heeft hij er zo een paar te pakken, genoeg voor een beetje onderdruk zodat ik zaterdag de rest kan vinden met mijn ultrasone lek detector. Deze hoort alleen het gesis van de kleine gaatjes. Enkele lekkages komen van binnenuit. Dat zijn de lastigste.

Nadat ik op zaterdagmiddag zo'n 60% vacuüm heb weten te realiseren breng ik de definitieve vacuüm- en harsleidingen aan en installeer de pompen en vacuüm vaten. De injectie strategie is wederom uitermate simpel. Ik heb het dek verdeeld in 4 vakken. Elk vak heeft een rondom doorlopende harsleiding en één vacuümpoort in het midden. Op deze wijze wordt het harsfront gedurende de injectie alsmaar kleiner totdat deze nul is bij de vacuümpoort. Dit in tegenstelling tot parallelle injectie systemen waarbij allerlei randverschijnselen het verloop van de injectie nog kunnen beïnvloeden. Wat dat betreft ben ik de afgelopen jaren wel een hoop wijzer geworden. Overigens is zo’n vacuümpoort heel makkelijk te realiseren met een blokje Styrodur isolatiemateriaal, gaatje in het midden, vacuümslang insteken en met een beetje tacky tape vastzetten. Rondom het blokje is een strookje stromingsgaas weggesneden. Dit strookje werkt als een rem om enerzijds de hars de gelegenheid te geven om zich rondom het vacuümpoort te verzamelen en anderzijds om te voorkomen dat de hars al te gretig de vacuümslang in wil.


De aanvoerslang voor de hars kocht ik in het verleden bij de Intratuin. Helaas hebben ze niet meer de kwaliteit die ik wens en wijk uit naar de shop van de Flevomarina voor 5m doorzichtige ¾” slang met metalen spiraal versterking. De vereisten voor de slang zijn doorzichtig (luchtbellen kunnen zien), strak en glad aan de buitenzijde (voor de doorvoer met tacky tape in de vacuümzak) en sterk genoeg om 1bar onderdruk te weerstaan. Bij de plaatselijke Karwei bouwmarkt koop ik nog een veel te dure kogelkraan (had ik beter in de Flevomarina kunnen kopen) en een stuk 22mm koperen waterleidingbuis. Daarmee is de hars aanvoer ook geregeld.

Het vacuümvat op de pomp gebruik ik alleen als buffer en voor de eventueel overtollige hars installeer ik twee vacuümvaten in serie. De eerste is een 125mm pvc pijp die ik er gemakkelijk tussenuit kan knippen als dat nodig mocht zijn. Dat kan gebeuren als gevolg van een teveel aan overtollige hars en de exotherme reactie daarvan. De tweede is mijn grote PVC vat. Hierin zit nog een emmer en in de deksel een drukmeter.


Zaterdagavond is de teleurstelling groot als blijkt dat ik maar niet genoeg vacuüm kan krijgen. Het vacuüm komt niet verder dan een onderdruk van 260 mbar. De beam flens aan bakboord voor is de verdachte. De zak lijkt dicht en het is alsof er lucht van binnenuit komt. Er komt hier een hele bundel aan UD's naar buiten dus ik kan mij er iets bij voorstellen. Binnen is absoluut niet te lokaliseren waar het vandaan komt en ik besluit de zak open te maken en de beamflens op de verdachte plaatsen te beplakken met tacky tape. Een lastig karwei en nadat de zak weer dicht is gemaakt blijkt het niet veel geholpen te hebben en het lijkt alsof het luchtlek zich heeft verplaatst. In een ultieme laatste poging gaat de zak nogmaals open en plak ik ook nog een stukje extra plastic over de flens. Dit moet het zijn want de zak nogmaals open maken overleeft hij niet. Er is nu inderdaad een flinke verbetering, maar nog steeds lekt er iets. Ik besluit dit dan maar te accepteren en steek een infuusnaald op een strategische plek door de zak en in de peelpy.


Met een vacuümslangetje eraan is het de bedoeling dat deze bypass de leklucht direct afzuigt en dus dat deze niet door het laminaat gaat. Een 99,9% vacuüm is hiermee wel uitgesloten, maar alla. Overigens heeft de beamflens geen extra laminaat meer nodig. Ik heb er alleen peelply over gedaan om de zak te beschermen tegen eventuele scherpe randjes.

Een ander verdachte plek is de sparing voor het dekluik in het voordek. Ook hier kan ik niet precies lokaliseren waar de lekkage vandaan komt. De bodem lijkt wel poreus. Overigens zit hier ook een vacuümpoort en de luikbodem wordt er toch later uitgezaagd. Dus een beetje lucht hier is niet zo erg, maar vermindert wederom het te bereiken vacuüm.

De pomp blijf aan en met een ontevreden gevoel ga ik naar huis maar wel met de intentie om linksom of rechtsom Zondag de boel te injecteren. Alles is er klaar voor, kachel staat hoog, hars wordt voorverwarmd, Zondag zal en moet het gebeuren.

Zondagochtend rijden de hulptroepen achter mij aan, mijn vrouw en mijn zoon. Zij gaan nog een ultieme poging doen de resterende lekken op te sporen.


Helaas, het wordt er nauwelijks beter op. Inmiddels ben ik er wel van overtuigd dat we alles hebben gedaan om een dichte zak te krijgen. En toch zit er ergens een groot lek dat zorgt voor een drukverlies van zo'n 100 mbar per minuut. Idioot veel, nog gekker dat we dat niet kunnen vinden. Ultrasoon is er nergens meer iets te horen.

Ik zet 50kg hars klaar. Er zal geïnjecteerd worden, ik zie geen andere oplossing. Ik ga er nu van uit dat we ergens een groot bellenspoor zullen gaan zien die tijdens de injectie opgelost moet worden. Zuignappen en infuusnaalden liggen klaar om waar nodig een bypass aan te leggen.


De kraan gaat open en direct een enorm geraas in de slang. De kogelkraan of zijn aansluiting blijkt de boosdoener. Dat is stom en nog stommer omdat ik dat al eens eerder heb meegemaakt. Ik had nog wel rondom de kraan met de lekdetector gesnuffeld maar niets gehoord. Dat zowel in open als gesloten toestand. En mijn hulptroepen_met_goede_oren had ik het niet gevraagd om ook eens bij de kraan te gaan luisteren.

Ik doe er tacky tape omheen en het hele probleem is opgelost.


Kraan weer open en ik injecteer verder met een absolute onderdruk van 115 mbar. Niet geweldig maar meer (of liever gezegd minder,ik ben een druk gewent van 20 tot 50 mbar) is niet haalbaar door de beide andere kleine lekjes en de capaciteit van mijn beide vacuümpompen. De hele injectie verloopt verder vlekkeloos, de infuusnaald in de beamflens houdt het daar luchtvrij en de bodem van de toekomstige luiksparing vertoont inderdaad wat lucht maar dat verdwijnt in de zeer dichtbij gelegen vacuümpoort. Verder verloopt alles perfect en wordt het weer een mooi laminaatje. Na anderhalf uur zit er 53kg hars op de romp en vertrekken de hulptroepen weer naar huis om van hun resterende Zondag te genieten.

Ik ga pas naar huis als de hars stopt met stromen en begint te gelleren. Dat gaat nog wel een uurtje of 8 duren. In de tussentijd kan er nog van alles gebeuren, tacky tape dat los schiet, overtollige hars dat moet worden afgevoerd, kortom controle over het proces. Ik hou alles goed in de gaten en zit intussen een Amerikaanse bootbouwer te mailen met mijn ervaringen tot dusverre.

Dan ineens valt de pvc pijp om. Oeps helemaal vergeten. Blijkbaar is er toch zoveel hars in gekomen dat deze exotherm is gaan reageren en de buis van binnenuit aan het verbranden is.


Daar kan PVC niet tegen. Het vacuüm valt nu snel weg en als een speer klem ik de vacuümleidingen af om vervolgens de leidingen naar het tweede vacuümvat open te zetten. Oef, nog net op tijd. Ik knip de leidingen door en breng de PVC pijp buiten de werkplaats om zich daar verder te onderwerpen aan de hete hars binnenin. Weer binnen sluit ik mijn andere grote vat op de doorgeknipte leidingen aan. Voor het geval dat ….


Het is 21.30 en ik denk er over om naar huis te gaan. Na het gedoe met de PVC pijp is de vacuümdruk toch nog niet helemaal terug gekomen. Ik ga op onderzoek uit en hoor een heuse storm boven de boot (althans in de koptelefoon van de lekdetector) dat zal wel de heater van de werkplaats zijn, dus deze zet ik eerst maar eens uit. Geen verschil, het stormt nog steeds en op de minst gevoelige stand van de lekdetector vind ik de boosdoener, de vacuümconnectie aan de bakboordzijde van de zwaardkast. Tacky tape een beetje aandrukken en de rust keert weder, alsmede de vacuümdruk.

Nog één controle rondje en om 22.00 ga ik naar huis om de chemie zijn werk te laten doen. Met een fijn gevoel. Toch weer geflikt.

Vanochtend: er is niets veranderd, de vacuümdruk is nog hetzelfde als gisterenavond en de hars is inmiddels dik soepel, prima zo, ik laat de vacuümpompen nog een kwartiertje onder vol vacuüm draaien en zet ze dan uit.

De komende weken heb ik wat anders te doen en kom niet meer aan de boot toe, althans niet deze, wel een andere (cruise) in de MED

Altijd leuk om te zien/lezen. Die storm in de lekdetector is heel herkenbaar, eens een tijd om een lek gezocht terwijl iemand verderop stond te stofzuigen, haha. Een zak/ondergrond niet luchtdicht kunnen krijgen is erg frustrerend.

indrukwekkend, ik ben nog een ouderwetse epoxy kliederaar. dit is helemaal top.
wat zijn de kosten van een vacuuem pomp?

helmsman 38 schreef : Hangt er van af wat je wilt. Je kunt hem zelf maken van een koelkast compressor. Of kopen via marktplaats, E-bay, e.d
Nieuw ook te koop vanaf zo'n 150 euries geloof ik. Ik ben even de website kwijt maar Herman weet dat vast wel.

Zelf ben ik begonnen met een leenpompje, een edwards speedivac met gescheiden pomphuis en E-motor, V-snaar aandrijving. Prima ding


Aangezien ik ook een reserve pomp nodig had,heb ik via een andere relatie een edwards speedivac II in bruikleen gekregen. Een absoluut perfect pompje waar ik nog steeds verliefd op ben en die ook nu weer gewoon stond mee te draaien naast zijn professionele broer uit Nieuw Zeeland.


Jaren geleden tijdens de injectie van één van de drijvers was ik wat minder gefocused en had een vacuumvat verkeerd aangesloten met als gevolg dat er epoxy het pomphuis is ingelopen. Het is wel gerepareerd maar nooit meer de oude geworden. Op E-bay vond ik een identieke in de US voor $150 maar wel 110V. Deze laten opsturen en de motor verwisseld en ik had weer een goed werkende pomp. Als je ooit zo'n ding ergens voor een schappelijke prijs tegen komt direct kopen.

Tegenwoordig heb ik de beschikking over grotere machines van Vacmobile.



Op de website van deze fabrikant vind je veel nuttige informatie over vacuum en vacuum pompen

Zelf heb ik hier ook een artikeltje geschreven.

Hi,

Goed verhaal. Het gehannes met de vacuuümzak is erg herkenbaar, in jouw geval is de ondergrond erg moeilijk en ik vind het knap dat je dat elke keer zo goed dicht krijgt.
Gefeliciteerd met weer een geslaagde injectie

Dat eerste, groene Speedivac-pompje is geweldig, daar ben ik ooit ook mee begonnen; heerlijk ding.

Je blijft maar gewapende slang gebruiken voor injectieleidingen. Dat hoeft echt niet. Slappe PVC-slang knijpt bij 100mbar misschien wel bijna plat, maar de hars wordt er door de buitendruk gewoon ingeperst en dan neemt hij zijn normale vorm weer aan.
Ik heb een aantal injecties samen met Polyworx gedaan en toen braaf gewapende slang gepakt.
Daarvoor had ik al heel lang en heel vaak slappe PVC gebruikt; goedkoper en gemakkelijker in gebruik.
De laatste jaren hebben we weer alleen slappe slang in gebruik en dat gaat al een paar honderd injecties prima

Wat de afmetingen van de zak betreft; ik reken altijd de grootste breedte en grootste lengte plus 20% en dat komt tot nu toe altijd goed uit. Zorgvuldig verdelen is wel belangrijk, natuurlijk.

Gr, Arent

je zit in de Flevopolder, daar kom ik regematig langs.
zou wel een keertje willen kijken, en wat tips willen over vacuuem techniek.
met een pomp alleen ben je er niet, zie er nog veel appendages omheen zitten.
je bespaart op handschoentjes, heb je de pomp er zo weer uit en mooier werk!

Ik ben niet zo routineus als jij, en wat de boer niet kent ....

Er zitten nog een paar uitsteeksels, de beam flenzen, aan en daar is best veel folie nodig om in alle hoekjes te komen. In ieder geval was de zak dit keer precies goed en dat is niet heel gebruikelijk bij mij. Ik zie nog kans om een simpele recht toe recht aan zak te klein te maken cq. niet gelijkmatig te verdelen. Maar er komt wat dit betreft nog een mooie uitdaging in beeld, de 4 carbon beams, mijn winter project.

Ooit demonstreerde ik aan de toevallig aanwezige tuinman hoe je een 120x240 sandwichpaneel injecteerd. Behalve dat ik kans zag het folie er scheef op te plakken, er moest een stukje bij aan, vroeg de tuinman ook, nadat ik het vacuum had aangezet, wat de functie was van de stoffer in de zak

helmsman 38 schreef : Ik zit met mijn werkplaats aan de haven in Huizen.

Een woord : Respect !

Met recht een mijlpaal. Het laatste grote stuk laminaat. Van hieraf worden de klussen steeds overzichtelijker.

Noballast schreef :
Oké, kan ik me iets bij voorstellen.
Ik probeer, net als jij in zekere zin, de vacuüm-injectie een beetje uit de 'rocket-science' hoek te halen.
Één van de voorwaarden om dat te bereiken, is dat je eenvoudige gereedschappen en hulpstukken kan gebruiken, die iedereen kan verwerken en goedkoop in kan kopen.
De goedkope, simpele PVC-slang is een van mijn stokpaardjes...

Wat je laatste opmerking betreft: , dat heet het demonstratie-effect; hebben we allemaal last van.
En o, ja, er vaart nog ergens een Polyvalk rond met een schaar ingelamineerd onder het achterdek dat overkomt iedereen wel eens...

Gr, Arent

Mooi Werk Hennie,
het ziet er al prachtig uit. Dat wordt zeker de beste F36 ooit gebouwd.
Succes met de laatste loodjes.

Dennis

Noballast schreef :
www.vacuumsystemen.com/ bedoel je

Filmpje van de injectie van het dek.

Geweldig Hennie, wat een complex proces! Ik ben benieuwd naar de volgende video, waarin de romp ' onthuld' wordt!

snelem schreef : Ja dat lijkt wel zo voor de toeschouwer. Toch valt dat reuze mee, maar eerlijk is eerlijk, er zijn veel details die wel precies goed moeten zijn.

Als ik dit nu zo terug zie valt het mij op dat het er allemaal redelijk ontspannen uitziet, met assistentie van mijn vrouw en mijn zoon. Neemt niet weg dat dit de slechtste start ooit was, met een naar mijn zin te lage druk en een grote lucht lekkage die ik niet van te voren kon traceren. Dus ik vond het best spannend eigenlijk.

mijn epoxy heeft altijd 1 op 2 meng verhouding, zo te zien gaat er bij jou maar weinig harder in, klopt dat?
mooi filmpje!

helmsman 38 schreef : Ik gebruik een hars speciaal voor vacuum injectie, Epikote 04908 en Epikure 04908 in een verhouding van 100:30

Zo, vanmiddag maar eens het operatiekleedje verwijderd. Ik ben weer helemaal happy met wederom een prachtig laminaatje.

ziet er zeker mooi uit, knap hoor zonder vouwtjes en rimpeltjes.

waar ik al een paar keer aan gedacht heb, jij hebt je ook in het roer van gregor gemengd, maar zou zo n roer ook niet in vacuum , met hard schuim, gebouwd kunnen worden. dus in een stuk??