Onderwerp: Aanpassen boegbeslag voor Rocna anker

Floramar schreef : Herken het ook niet, het anker draait altijd rechtop voordat de schacht tussen het boegbeslag schuift.

Maar jij hebt een swivel!

Nav wat holtere net (en al eerder) gezegd heeft: hoe kan een anker anders terug dek komen dan ie vertrokken is, als de ketting niet versprongen is over haar nestenschijf!? Ik ga komend seizoen eens zonder swivel proberen. Wel jammer, want dat is een juweeltje, op zich(t)

zeilersforum.nl/index.php/foru...sen-ketting-en-anker

zeilersforum.nl/index.php/foru...tels-betrouwbaarheid

Nachtvlinder schreef : TS ook.

Dit draadje krijgt een vervolg!

Op zich voldeed de hiervoor beschreven aanpassing goed om het anker te borgen. Het Rocna anker ligt mooi strak tegen de boegrol aan en zit rammelvrij vast met een pen door de schacht.



Als we voor anker te gaan loopt de ketting ook goed uit, maar bij het weer ankerop gaan gaat het mis. Een boot ligt zelden recht achter het anker, de ankerketting maakt door het draaien van de boot meestal een hoek met de hartlijn. Doordat de ankerrol deels buiten het boegbeslag valt loopt de ketting klem.



Je moet dan telkens wachten tot de boot weer teruggedraaid is voordat je de ketting verder in kunt lieren. Zeker solo is dat erg onhandig en het beschadigd ook de flensranden van de boegrol. Dat moet dus anders. De oplossing ligt in een betere geleiding van de ketting naar de boegrol. Daarvoor had ik na wat schetsen een oplossing bedacht gemaakt van 4mm RVS plaat en 25mm RVS buis. Hierdoor ontstaat een sterk boegbeslag dat de ketting goed geleid naar de ankerrol.



Door van hardboard wat malletjes te maken kon ik de theorie van de tekening omzetten naar iets wat paste en er ook nog visueel goed uitzag.



Uiteraard vraagt deze oplossing het nodige slijp- en laswerk. Omdat het boegbeslag van een Compromis 888 zeer degelijk is gemonteerd en integraal onderdeel uitmaakt van de preekstoel leek het mijn vrijwel onmogelijk om dit van de boot los te halen. Ik heb lang gezocht naar een locatie waar de boot een tijdje kon liggen, ik goed bij de punt kon komen, mocht lassen en slijpen, 16A stroom aanwezig was en zelf mocht werken. Op het haventerrein is dit niet toegestaan en ik kon ook nergens in de wijde omtrek van de thuishaven een andere geschikte locatie vinden. Bij navraag bij professionele lassers bleek dat die in de meeste gevallen geen zin of tijd hadden voor zo’n klein klusje en allemaal als eis hadden dat het in hun werkplaats kon worden uitgevoerd. Op zich logisch, het is erg moeilijk om in de buitenlucht met TIG te lassen (het beschermgas waait weg) en je bent te veel afhankelijk van het weer. De enige die op locatie wilde komen vroeg mij om de locatie te regelen (onze haven staat dit niet toe) en de kosten waren zeer hoog (rond de €1.000) mede vanwege de hoge verzekeringspremie en verplichte extra ‘brandwacht’ man of vrouw. Door dit alles was dit project jarenlang op de ‘to do’ lijst blijven staan.

Maar recent kwam er toch een doorbraak. Bij een nadere inspectie van het boegbeslag bleek het toch mogelijk om dit los te maken van de boot. Door het vaste deel van de ankerbun (vastgezet met bouten en kit) los te halen kon ik bij de zeven M10 bouten komen waarmee het boegbeslag vast zat. Dat bood perspectief.



Om het voorstag los te kunnen maken zonder dat de mast achterover valt heb ik meerdere (Dyneema) vallen naar voren afgespannen naar de kikkers en andere vaste punten. Ook kon ik de extra strijkwanten naar voren verplaatsen naar het nog aanwezige beslag van de spruit van de maststrijk-installatie. Met hulp van mijn zoon kon ik vervolgens de preekstoel en het boegbeslag met wat passend geweld loswrikken. Daarbij bleek dat de preekstoel met korte draadeinden door het boegbeslag vast zat en er dus niet aan vastgelast was. Dat was een meevaller, de preekstoel hoefde alleen maar deels losgehaald te worden om het boegbeslag er onderuit te kunnen halen.







Inmiddels had ik geredeneerd dat ik voor minder dan de eenmalige kosten die een professionele lasser vroeg voor deze klus zelf een volledige TIG set kon aanschaffen. Ik heb gekozen voor het Stamos S-WIGMA 200 PDC 200A puls lasapparaat, een 10 liter Argon gascylinder (in eigendom) en een reduceerventiel met dubbele meter (cilinderdruk en gasstroom). Verder heb je nodig een aantal wolfraam (tungsten) goudkleur 2,4mm laselektroden, gasslang met snelkoppelingen, RVS316 lasstaven (1,6 en 2,0mm) en een aantal extra gascupjes in verschillende maten. Een automatische lashelm en handschoenen had ik al en een (onmisbaar) standaardje voor de lastoorts heb ik zelf gemaakt.



Het TIG lassen is best lastig om te leren. Ik heb talloze Youtube filmpjes zitten bekijken en verder op afvalstukken gewoon en RVS staal zitten oefenen. Dat viel nog niet mee, de mooie regelmatige lasrupsjes die je de ervaren lassers ziet maken zijn en blijven voorlopig nog buiten mijn bereik, al gaat het wel steeds beter. Op een TIG lasapparaat moet je ook veel meer instellen dan bij een gewoon elektrode lasapparaat en ondanks alle tips op internet moet je veel toch zelf ervaren en aanpassen aan je eigen situatie. Maar de vaardigheden en moed leken op een gegeven moment wel voldoende en dan kan het echte werk beginnen. Allereerst vanuit een stuk 4mm plaatstaal (RVS 316L) met behulp van de mallen de stukken uitgezaagd met de slijptol.





De bestaande omgezette ‘oren’ van het boegbeslag moesten er af, dus nogmaals passen om te bepalen waar de zaagsneden moesten komen.



En dan komt het onvermijdelijke moment dat je de slijptol in je boegbeslag moet zetten en er geen weg meer terug is

Als eerste moesten de geleiders gemaakt worden. Deze bestaan uit stukjes 25x2 mm railingbuis. Door deze niet helemaal door te slijpen maar er alleen hoekjes uit te halen kon ik ze in de juiste stand buigen. Hierdoor vermeed ik dat ik allemaal kleine losse stukjes buis aan elkaar moest gaan lassen.



Dat pakte goed uit. Door de boel met tape tijdelijk vast te zetten kon ik de maatvoering goed controleren en ook bepalen waar ik de plaatjes moest bijslijpen zodat de lasnaad tussen plaat en buis goed zou aansluiten.



Het lassen van de hoeken in de buisjes is best lastig omdat je rondom moet werken. Telkens kleine stukjes lassen en het teveel aan lasrups weer wegslijpen dan maar. Uiteindelijk wou ik mooie gladde en uiteindelijk ook weer gepolijste geleiders krijgen en daarvoor moet je ze schuren. Daar bestaan speciale pijpen-schuurmachines voor



Ondanks dat ik graag gereedschap koop leek het mij voor zo’n eenmalig klein klusje wat overdreven om zo’n ding aan te schaffen. Maar een low budget oplossing kon ook: een omgekeerde schuurband van de powerfile, aangedreven door een viltschijf op de accuboor. Ik dacht het eerst even te testen met wat ik in de buurt had liggen (een oude slijpschijf en een plastic dekseltje als geleiders) maar dat werkte eigenlijk al goed genoeg om het daarbij te laten



Het resultaat waren twee mooie gladde geleiders. De één iets korter dan de andere vanwege de stootrand op de boot.



Deze geleiders heb ik vervolgens vastgelast aan de plaatjes en de overgang met slijpen en schuren mooi glad gemaakt.



Nu moesten de plaatjes met een stompe las aan het boegbeslag vastgezet worden. Omdat je maar van één kant kunt lassen heb ik de lasnaad V-vormig uitgeslepen om zo voldoende doorlassing te kunnen krijgen.



Aan de onderzijde van de lasnaad gebruikte ik een aluminium kokerprofiel. Dat zorgt ervoor dat er zo min mogelijk zuurstof bij de onderzijde van de lasnaad kan komen, je sluit het Argon gas als het ware op. Doe je dat niet, dan krijg je aan de binnenkant een hele lelijke geoxideerde lasnaad, ook wel ‘suiker’ genoemd. Ook zorgt het voor de afvoer van hitte. Aluminium is hiervoor geschikt omdat het niet hecht aan het RVS.



Van het lassen zelf heb ik geen foto’s helaas. Ondanks mijn nog beperkte vaardigheden zijn alle lassen goed gelukt. Uiteraard niet helemaal zonder onvolkomenheden, maar ruim goed genoeg om de boel netjes en zeer stevig vast te zetten. Na het lassen alles gladslijpen met de lamellenschijf en met een polijst-schuursetje alles zo goed mogelijk polijsten. De buisjes heb ik voorzien van kunststof doppen, dat voorkomt dat er spinnen en modder in komt. Na het boren en soevereinen van de gaten heb ik alle lasnaden gepassiveerd met speciale beitspasta (salpeterzuur gel), hierdoor worden de roestwerende eigenschappen hersteld. Na een laatste keer polijsten met de lappenschijf kon ook de boegrol weer teruggeplaatst worden met een M10 bout.





De ankerketting wordt nu keurig naar binnen geleid



Niet alles is helemaal goed gegaan, ik heb onvoldoende rekening gehouden met de spanningen die ontstaan als gevolg van het eenzijdig lassen. Daardoor zijn de wangen van het boegbeslag wat vervormd en staan niet meer mooi parallel aan elkaar, vooral aan de onderzijde. Functioneel maakt dat helemaal niets uit, maar wie er op let ziet het wel ondanks dat het grotendeels uit het zicht zit. Omdat dit niet te corrigeren is zonder alles weer los te slijpen laat ik het maar zo.

Wat resteert is het weer terugplaatsen van het boegbeslag, de preekstoel en de verstaging. Dat gaat hopelijk komend weekend gebeuren. Uiteraard plaats ik dan nog even wat foto’s. Voor nu ben ik heel tevreden met dit resultaat en het toont dat je als amateur TIG-lasser toch best een heel eind kunt komen. De echte lassers hier zullen er wel het nodige van vinden, maar de lol zit hem er toch ook in dat ik het gewoon helemaal zelf heb kunnen doen. Dat is mede ook te danken ook aan wijlen Solution (René), hij gaf mij de inspiratie om zelf met TIG te gaan lassen. Zonder zijn aanmoedigingen indertijd was ik hier misschien nooit aan begonnen. Mijn boegbeslag is daarmee ook een eerbetoon aan hem.

Mooi werk en zo leer je het
Check even of je ketting er niet aan de bovenkant uit kan schieten. Bij meer wind ligt je boeg soms op en neer te slaan en dan wipt de ketting naar boven tussen de wangen uit. Een borgboutje daar kan al wonderen doen!





Voor te polijsten heb ik hier veel plezier van gehad!

Knap gedaan IlCigno. Petje af hoor.

holtere schreef : De ketting is er in de 20+ jaar dat ik met deze boot anker nog niet uitgeschoten. Als ik langer anker dan alleen voor de lunch dan gebruik ik een ankerklauw, dus dan staat er ook geen spanning meer op de ketting bij het boegbeslag. Maar mocht het toch nodig zijn, er zitten twee gaten waar ik een beugeltje tussen kan maken eventueel. Of vastlas natuurlijk...



Hmm ja, die heb ik zelfs liggen. Helemaal niet aan gedacht. Die ga ik er nog even overheen halen!

Mooi werk, Timo!

ik ben onder de indruk, prachtig resultaat.

Keurig!


Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Terdege aangepast!
Dat heb ik nog niet zo lang geleden geleerd van Erik DJ, die een gelijkaardige verbouwing deed

leuk verhaal en de complimenten voor het eindresultaat.
Wat mij verbaasd is dat je zegt dat TIG-lassen moeilijk is.
Dat vind ik nou juist het makkelijkste lassen wat er is.
Het instellen, dat is wel lastig maar eenmaal goed ingesteld kun je met TIG bijna alles goed en makkelijk lassen.
Ik moet ook nog ooit eens iets slims gaan verzinnen voor ons Bruce-anker op rol.
Zolang ik de ketting maar strak heb staan gebeurd er niets maar het anker rolt wel de hele reis

Het lastige van TIG is de handcoördinatie van beide handen, nog even los van de vele combinaties van instellingen die je bij elektrodelassen en MIG lassen in veel mindere mate hebt.

Bij TIG moet de elektrode vlak (een paar mm) boven het smeltpoeltje blijven. Te hoog geeft een slechte doorlassing en te weinig gasdekking, te laag en je tipt het smeltbad (of je lasstaaf) aan en is je elektrode direct onbruikbaar; die moet je dan verwisselen en naderhand weer in een puntje slijpen. Het constant op de juiste hoogte houden vraagt gewoon oefening. In het begin ben je meer bezig met het verwisselen van de wolfraam elektrode dan met het lassen zelf...

Tegelijkertijd moet je met je andere hand de lasstaaf telkens even in het smeltpoeltje tippen (waardoor er een stukje af smelt) en de lasstaaf met duim en wijsvinger aanvoeren. Ook dat vraagt oefening. Maar ik ben met je eens, zodra je dat een beetje in de vingers krijgt (letterlijk) kan je met TIG hele mooie dingen maken. Het is veel trager en precieser dan elektrodelassen en zeer geschikt om RVS mee te lassen. Op een gegeven moment wordt het makkelijk. Maar daar ben ik nog niet

Misschien bekend maar leg een aantal geslepen electrodes klaar!
Sneller wisselen en in een keer weer een handvol slijpen

Zeker weten! 7x



Mijn tip: slijpen met je accuboor, geeft een heel mooi rond puntje

Vandaag het aangepaste boegbeslag weer teruggeplaatst op een vers laagje Sikaflex. Alles pas perfect gelukkig.



Het woei als de brandweer dus maar niet de uit box geweest, maar bij een klein testje aan de steiger bleek dat de ankerketting nu ook onder een hoek mooi soepel naar binnen gelierd kan worden. En daar was het tenslotte om te doen.



Op de boot ziet het er visueel ook heel acceptabel uit vind ik. Project afgerond en de boot weer wat beter leren kennen.

Je redt je wel met TIG- lassen, dat is duidelijk.
Overbodig misschien, maar...
Een gelijkmatige afstand houden en daarmee stabiel smeltbad behouden zonder dat het toevoegstaafje de elektrode raakt, lukt het best met een iets grotere cup.
Deze laat je eenvoudigweg rusten op je werkstuk.

Rondslijpen heb ik nog niet gedaan, maar wellicht komt dat doordat ik nog niet dikker dan 3mm gelast heb met TIG.

Ilex schreef : Ja klopt op zich, maar dat lukt niet in alle gevallen helaas, omdat je er slecht bij kunt of omdat het een buitenhoek of rond deel is bijvoorbeeld. Ik wil ook nog gaan experimenteren met van die glazen diffuser cupjes, daar zie ik op YT lovende dingen over. Zoals deze bijvoorbeeld

Niet teveel rommel kopen waardoor je van gekkigheid niet meer weet wat je moet pakken.
Het is een vaardigheid met een grote V dus gewoon oefenen en meters maken!

RVS bijbootje?

Neu, geen plannen op dat vlak. Ons Loodje past in de bakskist, dat vind ik toch wel handig. En of een origami-RVS variant nou zo praktisch is

Het idee was denk ik ook om meters laswerk te kunnen maken