Vandaag de volgende stap maar eens gezet: het verwijderen van de bestaande spullen en prepareren voor de inbouw van het nieuwe.
Ik heb best veel schema's van mijn boot, heel netjes. Maar als er door 1 kabelgootje 5 zwarte draden stevig vastgebonden met tie-wraps lopen, welke van die 5 is dan net diegene die ik nodig heb? Dat staat nergens vermeld! Om daar vanaf te zijn, het overzicht te bewaren en vergissingen te voorkomen haal ik even bij de Lidl een labelprintertje.
Daarna eerst maar eens de stuurstand buiten, het is mooi weer. Voorzichtig leg ik de case open, gelukkig zonder schade gelukt. Het ziet er niet onaardig uit, op een enkel spinnennest na.
Ik label elke draad die van belang is (de daisy chain van Seatalk is dat niet), haal de instrumenten los en leg ze klaar om schoon te maken. Omdat ik nu weet welke draad wat doet, weet ik ook welke er weg mogen. Vanwege beperkte ruimte in de buizen,
moet ik echt zoveel mogelijk weghalen. Maar welke draad is het nou? Mijn gedachten gaan terug naar vroeger, het ouderwetse touwtje trekken waarmee je van die prullaria kon winnen. Daar lijkt dit wel wat op. Ik zet op elke draad die verwijderd mag worden een knijper:
en ga dan binnen aan 1 draad trekken. Niet veel, een paar centimeter is voldoende. Dan weer buiten kijken en voilà, de knijper op de draad van het log is duidelijk verschoven! Die mag weg, dus ik trek hem voorzichtig naar binnen. Idem voor de overige draadjes. De labels blijven wonderlijk genoeg gewoon om de draad heen zitten tijdens deze operatie.
De sensordraden van log, wind en diepte lopen allemaal naar het paneel buiten toe. Dat is in de nieuwe situatie niet meer van toepassing, we gaan de sensoren zo vroeg als redelijkerwijs mogelijk op het netwerk zetten. Dat zal ongeveer hier gaan gebeuren, in mijn spaghetti-voorraadkast:
De draadjes van de windsensor (MTU (mast top unit) maakt een veel korter label) zijn gemakkelijk te volgen. Hoe fijn, er zit een kroonsteen op exact de gewenste plek! Nu log en diepte nog. Die lopen onder allerlei kastjes, door gootjes en gaatjes heen om uiteindelijk ergens onder in het spaghetti-kastje van links naar rechts te passeren.
Een koekje voor degene die hier de juiste draden uit weet te selecteren.
Ik werk dus maar andersom: vanaf de stuurstand langzaam aan de log- en dieptedraden terugvoeren naar voren, tot ik bij dat kastje uitkom. Ik wring me in bochten, kruip in de bakskist, en hoera, eindelijk komt er beweging in het systeem. Ook in het weersysteem trouwens: een stevige bui jaagt me de openstaande bakskist uit en daar houdt het voor vandaag even op.
Wat heb ik geleerd:
1. ik weet wat waar zit
2. ik weet dat wat ik wil, technisch haalbaar gaat wezen
3. ik weet hoe ik de draden goed van achter naar voren kan volgen
En wat moet ik nog doen in deze afbouw-fase:
1. de finale van die vermaledijde sensordraden
2. de vreselijke troep rond de oude Seatalk-configuratie oplossen (daar zit een spinnenweb, niet normaal)
3. oh ja, de nieuwe spullen bestellen