28 november 1968 zag mijn romp het licht. Althans, hoe kan ik anders de datum interpreteren die op dit Lloyds’ certificate voor zeewaardigheid van de romp, zoals destijds door de Westerly werf, samen met een garantie van zes maanden, werd meegegeven? Het nummer komt overeen met een geponst plaatje in een keukenkastje.
Een mooie datum. Bernard Moitessier zeilde die dag op de Indische Oceaan. Zou de eerste eigenaar van mijn scheepje destijds geïnspireerd zijn geweest door deze beroemde race, die bij haar bestelling nog in volle gang was?
Gisteren kreeg ik bericht dat mijn nieuwe zeil klaar is, en nu is het voor mij billenknijpen of het nog voor vertrek naar de UK bezorgd is. Tevens gisteren gebeld. Met een organisator en met een oud-deelnemer van de race. En met mijn broer, die vorig jaar aan boord was en zelf op zijn Bavaria 37 meerdere overtochten naar de UK heeft gemaakt. En daarna nog met medebemanningslid en vriendin.
Vier mensen, en inclusief de mijne vijf verschillende perspectieven op ons voornemen bij enigzins acceptabele omstandigheden deze tocht samen te willen maken.
Eigenlijk waren die uitgebreide gesprekken in oplopende mate constructief. Een aantal risico’s kwam in elk gesprek aan bod:
- onze gebrekkige ervaring op zee met wat zwaardere omstandigheden (ons incl schip)
- onze gebrekkige ervaring met een overnight passage
- actieradius elektromotor
- zeeziekte, uitputting, onderkoeling
Zelf zie ik het grootste risico mijn gebrekkige ervaring als jachteigenaar en mijn onhandigheid/gebrekkige ervaring als klusser. Maar ik ben intussen mijn eerste jaar ook weer verder en heb wel “iets” geleerd!
Nou, allereerst mag ik dankbaar zijn dat er zoveel mensen betrokken willen zijn en eerlijke feedback durven geven op onze zeezeilplannen.
Vanavond ga ik met vriendin naar Den Oever en gaan wij eens babbelen over een aantal hamvragen over grenzen aan deelname en plannen B.kijk ik nu op de nog onbetrouwbare windfinder, zou ik me kunnen voorstellen dat we formeel afhaken, maar op eigen gelegenheid een tij later oversteken?
Wat voor mij op het spel staat is niet alleen lijf van vriendin, schip en dat van de vader van mijn kids, die redden het uiteindelijk vast allemaal wel, maar vooral ook het tomeloze zeilplezier in mijn scheepje kwijt te raken, of dat dat bij vriendin gebeurt, bij te ver uit de comfort zone en te ver in de trauma zone te varen?
Hemelvaart gaat het best wat waaien en kunnen we mooi eens proeven aan die grenzen zonder meteen midden op zee te zitten. Hoe dat verloopt speelt zeker mee in “de beslissing”!
En hier stopt de dagdroom aan mijnheer Moittesier en de dag dat mijn schuitje geboren werd, de trein is daar, vanavond naar Den Oever maar eerst mij aan het werk wijden, want ook daar ligt liefde en dankbaarheid!