Onderwerp: Arcona 460 gezonken

Kock1964 schreef : Mijn Jefa drives hebben gemiddeld 9000 mijl, ik heb er 5 versleten voor ik er uiteindelijk van geleerd heb en op iets beters overgestapt ben. Iets met ezel en steen....

Goh, was ik na het controleren van mijn hele stuursysteem (Jefa) best wel onder de indruk van de degelijkheid (trekstangen, hefbomen, stuurkolom, rvs roerkoning) lees ik nu dat het rommel is

Ik meende dat het vooral de roerbladen waren die ondermaats zijn.

F32thriller schreef :
Ik heb JP3 lagers en aluminium roeras.
Op het onderlager staat een bus die tot boven de waterlijn komt.
Of die heel blijft als de as op en neer gaat slaan weet ik niet....
Corrosie heb ik nog niet gezien.
Wel slijt de as natuurlijk wat in de lagers.

Ik sprak een zeiler (uit eerste hand dus) waarbij onderweg van Nieuw Zeeland naar Japan in zwaar weer de Jefa “lever” van het stuursysteem brak. Heeft ook het (zelfgebouwde) schip daardoor moeten verlaten. Heeft jarenlang met Jefa gestreden maar die gaf niet thuis.

Erik heeft dacht ik terugkerend malleur met de Jefa drive gehad.

Dat gezegd hebbende, ik heb ook een Jefa (transmissie) stuursysteem met bovengenoemde lever met roterende aandijfstangen en tandwiel koppelingen. Zelf ingebouwd en kan niet anders zeggen dat het allemaal zeer robuust uitgewerkt is. Ik kan mij hierin geen defect of breuk voorstellen behalve wellicht slijtage van de tandwielen. We gaan het zien.

Het enige wat ik nog moet aanschaffen is de autopilot drive van Jefa.
Met het verhaal van Erik in mijn achterhoofd heb ik daar wel zorgen over.

Ilex schreef :
+10 inderdaad, de koker zou in takt moeten kunnen blijven en een lengte tot boven de waterlijn hebben en het schip zou een goed waterdicht schot moeten hebben....

Mijn bootje heeft bij de refit een hennegtatskoker van romp t/m kuipvloer gekregen en een waterdicht schot er voor. Alleen is een onderdekse stuurautomaat wel erg lastig geworden, ik snap dat niet iedereen daar voor kiest.

In mijn Tasman 48 heb ik een vergelijkbaar roer als de Arcona 465, kon het niet laten even bij de Jefa spare parts views te kijken wat er in de Arcona 460 zat.



Opvallend is de sterke overgang van dik naar dun net boven het onder lager, dat is bij de 465 veel geleidelijker. (zie rood omcirkelde punt)

Kan dit invloed hebben op mogelijke breuk en/of vermoeiing??

Staat er ergens iets vermeld van schade als gevolg van een object wat het roer heeft geraakt....


In mijn geval heb ik dubbele roeren (kleiner blad ook, 2 keer) en zijn de drive aansluiting en kwadrant van elkaar gescheiden....zou dat de krachten dan beter verdelen?

De drive komt op de onderste arm welke tevens dient voor de verbindingsstang welke de roeren met elkaar koppeld.
Elk roer heeft een eigen ketting/kabel aansluiting naar een van de 2 stuurwielen als redundancy mocht er een ketting kapot gaan of eraf lopen.




Disclaimer: setup is nog in afbouw, er komen nog stringers in 4 richtingen om de kokers te fixeren, deze zijn nu in het vlak (55mm) gelijmd + gelamineerd

fer2nand schreef :
Een koker is de eerste water barriere maar tegen een rondroerende roerkoning is weinig of niets bestand lijkt me. Bij zulk sloopwerk is alles dan een kwestie van tijd.
Bidden dat het roer eruit valt en een goed waterdicht compartiment

fer2nand schreef :
Wat ik begrepen heb kan de kwaliteit van 6082 erg verschillen. Misschien wel een verband met waar het vandaan komt. Als het er echt toe doet wordt een partij getest. Uiteraard door de kleine hoeveelheden en de toepassing in onze bootjes wordt er niets getest. Wel kan een ervaren bankwerker je vaak wel vertellen hoe de vlag er bij hangt. Maar dan ga je puur op iemands ervaring af. Ik heb wel eens een bankwerker erg laatdunkend over de "werkstoff" horen spreken. Met name de homogeniteit laat dan te wensen over bij dit materiaal.

fer2nand schreef :
Waarom niet een dubbelwerkende cilinder er tussen met 2 uiteinden op maat?

fer2nand schreef :
Zeker: bij de sterkere (en scherpere) overgang ontstaat ter plaatse van die overgang een hogere spanningsconcentratie met daardoor een grotere kans op vermoeiingsbreuk tgv de voortdurend wisselende belasting van het materiaal.

Noballast schreef : De leverarm is bij mij ook al meerdere keren zwaar beschadigd geweest door gaten die uitlubberen en door haarscheuren in de lassen. Ik heb er al eens een nieuwe arm aangelast, maar de uitlubberende gaten blijven een problem, daardoor krijg je speling en als er eenmaal speling op zit dan gaat schade heel snel. Ik ga in de komende weken de lever arm aanpassen zodat uitlubberen van de gaten waar de drijfstang in komt niet meer op kan treden. Misschien maak ik wel helemaal een nieuwe. Verder is er al tweemaal een kruiskoppeling gebroken en ook eenmaal de stang tussen de tandwiel kast en de leverarm. Die bleek van een flinter dun aluminium pijpje te zijn. Het stuurwiel heeft ook altijd al veel te veel speling gehad waardoor deze helemaal niet lekker aanvoelt. Ik heb dat vrij snel al zelf gelast en toen was het al een stuk beter.
Dat was ook mijn gedachte toen ik het oorspronkelijk ingebouwd heb. Ook toen ik voor de aanschaf de dingen op de hiswa bekeken heb. Ook ik dacht dat het de tandwielen zouden zijn die zouden slijten, dat is het enige waar ik nog geen schade of slijtage heb kunnen vinden. Al het andere is allemaal al eens kapot geweest. En dat terwijl mijn boot heel erg licht stuurt.
De drive heeft twee problemen. De eerste is de clutch. Dat zijn twee magneten die een pen in de behuizing drukken. Die magneten worden door een spoeltje geactiveerd. Dat spoeltje is een heel erg dun draadje over een klosje gewikkeld. Daar waar dat dunne koperdraadje (0.1mm?) uit het spoeltje komt is een harde overgang van een draadje wat niet kan bewegen naar een draadje wat loshangt. Precies op die overgang breekt dat draadje door trillingen. Is mij bij 4 verschillende drives gebeurt en dan doet je stuurautomaat het niet meer. Het andere zwakke punt zijn de planetaire tandwielen die in de motor zitten. Die zijn van pisbakken staal en roesten alsof er geen morgen meer komt. De boel gaat daardoor zwaerder lopen tot het bijna niet meer te bewegen is.

Uiteraard geef Jefa geen thuis als je met vragen of klachten komt.

Toen ik de boot gebouwd heb ben ik bij de Nederlandse vertegenwoordiger op bezoek geweest. De opdracht aan hem was letterlijk om het meest robuste stuursysteem voor mijn boot te ontwerpen. Ik heb hem precies omschreven wat ik met de boot ga doen. Ik heb hem volledig carte blanche gegeven en aangegeven dat geld me niet kon schelen, het moest goed en betrouwbaar. Ik heb hem de CAD tekeningen van mijn boot gegeven en hij heeft alles zelf ingetekend en een onderdelen lijst samengesteld. Het bleek dat de onderdelen ook voor 70 voeters gebruikt werden, dus ik was gerustgesteld. Zonder wijzigingen aan te brengen precies besteld zoals hij het ontworpen heeft. Tijdens de inbouw er voor gezorgt dat alles spatzuiver uitgelijnd is en dat alles binnen de marges valt zoals Jefa die aangegeven heeft.

Het eerste probleem komt op de proppen: na 3 jaar gebruik van de boot, zag ik bij visuele inspectie haarscheurtjes in een van de kruiskoppelingen. Ik heb de boel toen nagekeken omdat ik de motor (gebroken clutch draadjes) vanuit Canada naar Denemarken op moest sturen en wilde weten of er nog andere onderdelen nodig zouden zijn zodat alles in een keer opgestuurd kon worden.
Dat van die gebroken clutch draadjes hadden ze nog nooit eerder gezien zei hij met een strak gezicht en zeer zeker viel dat niet onder garantie dus ik moest dokken. Gelijk een tweede drive gekocht als reserve (€2500!!). Bij die tweede drive bleek het ontwerp van het clutchblok aangepast te zijn om het loshangende draadje wat meer ondersteuning te geven. Heel frappant dat ze dat aanpassen als er nog nooit een probleem mee geweest zou zijn. De gebroken kruiskoppeling verweten ze aan het feit dat ik de verkeerde stuurautomaat gebruik, ondanks dat ik voor aanschaf van de Jefa spullen aangegeven had dat ik alles van Furuno aanboord wilde installeren, inclusief de stuurautomaat. Ook stond er niets over in de installatie handleiding van de drives. Maar het bleek 'zeer duidelijk' op de website te staan aldus de Nederlandsevertegenwoordiger. Inderdaad, na een uur zoeken kon ik het op de website vinden. Dat 'zeer duidelijk' viel me dus nogal tegen. Maar goed, op dat punt dacht ik nog dat het een gevalletje pech was en had ik Jefa nog steeds best hoog staan. Oh, hij vond ook dat de jongetjes en meisjes van Furuno niet weten hoe ze electronica moeten maken, dat is allemaal kinderspeelgoed. Net als NKE, die kunnen er ook niets van als je hem moet geloven. Simrad moest je hebben. Ik dus op zijn advies een Simrad systeem aangeschaft zodat ik niet weer schade aan het stuursysteem zou hebben. Dat hele Simrad verhaal heb ik ook met jullie gedeeld, ook zonde van het geld geweest.

Het jaar erna, ik ga anker op bij Pond Inlet, een dorpje aan de noordkant van Baffin Island. Breekt de verbindingsstang tussen de lever arm en de tandwielkast. Gelukkig lag ik nog in ondiep water en kon ik het anker weer laten vallen. De kledingkast achterin had een stalen buis als hanger voor de kapstokjes. Die bleek precies de juiste diameter te hebben. Dus het buisje over de gebroken stang geschoven, op diverse plekken doorgebord om er boutjes in te kunnen zetten en zo de boel gespalkt. Ik heb er nog 4000 mijl zo mee moeten varen om thuis te kunnen komen. Een week daarvoor had ik het stuursysteem nog visueel geinspecteerd en niets gevonden, terwijl ik me bewust ben van haarscheurtjes op kritische plekken. Of er dus al wat zat in die verbindingsstang weet ik niet zeker.

Weer een jaar later, de gerepareerde drive heeft weer problemen met de clutch. Gelukkig had ik een reserve drive, dus ik kon ze zo uitwisselen. Die reserve drive had ook een clutch probleem na 5000 mijl varen. Dus de laatste 1000 mijl naar huis toe met de hand moeten sturen. Beide drives voorzien van een nieuwe clutch (hadden ze nog nooit eerder van gehoord weet je nog!). Inmiddels het gat van de stuurstang aan de leverarm flink uitgelubberd, dus de stang een gat opgeschoven zodat hij weer mooi spelingsvrij zit. Wel heeft het roer nu iets minder uitslag, maar daar kan ik mee leven.

Twee jaar later, Noord West Passage. Weer breekt er een kruiskoppeling door vermoeidheidsbreuk. Gelukkig had ik reserve aanboord. Het tweede gat in de leverarm is ook uitgelubberd. Met een ruimer heb ik de gaten weer mooi rond gemaakt, en een lokale draaibankwerker een paar nieuwe RVS busjes laten maken voor het grotere gat.

Weer een jaar later. Clutch van de drive gaat weer kapot en wederom is het gat van de leverarm uitgelubberd. Nu ben ik er wel klaar mee. Ik bel Jefa in NL en geef de hele geschiedenis. Doet die vent me daar toch een partij uit de hoogte, niet normaal. Beschuldigde me van verkeerde zuinigheid. Ik had een koolstof stuurwiel moeten hebben en een tweede clutch die het stuurwiel loskoppelt als de automaat aan staat. Dat ik hem carte blanche had gegeven om het beste en meest robuste systeem te ontwerpen was hij blijkbaar vergeten. Uiteindelijk heeft hij toegegeven dat dit wel wat veel schade was en dat ik de drives op kon sturen en ze zouden ondr coulance gerepareerd worden. Twee weken later kreeg ik een rekening van €2200 voor het repareren van de twee drives. Zijn claim was dat ze onderwater gestaan hadden en van binnen weggeroest. De drive hangt een meter boven de vloer in de achterhut, als die onderwater gestaan zou hebben dan had ik dat geweten. Toen ik hem herinnerde aan zijn coulance aanbod kon hij zich daar niets van herinneren, ondanks dat het maar twee weken terug was. Ik heb hem toen verteld dat ik de rekening niet ging betalen en dat hij die twee drives maar aan iemand anders mocht geven.

Het hele systeem heeft me (in 2008) iets meer als €10.000 gekost. Over de jaren er ruim €8.000 aan uitgegeven om het 9 jaar/60.000mijl werkend te houden. Toen was ik er klaar mee en ben ik zelf onderdelen gaan maken. Gek genoeg lijken die wel heel te blijven.

Dit is slechts mijn verhaal, ik ken zo tientallen boten van wereldzeilers die vergelijkbare problemen hebben gehad.

Henny, als ik jou was zou ik twee dingen anders doen. Eerst zou ik die drive laten voor wat het is, deze is het geld niet waard. Zet een hydraulisch cilindertje op de leverarm en laat je stuurautomaat de pomp voor die hydaulische cilinder aandrijven. Kost hetzelfde, maar is volledig bullet proof en beter in te stellen op reactie tijd en dergelijke.
Tweede tip is om een extra lip aan de lever arm te laten lassen, op die manier elimineer je het kantelende moment van de bout en zal het gat niet meer uitlubberen. zie tekeningetje.

Pfieuw, wat een verhaal!
Dieptreurig dat Jefa zo reageert en garantie/verantwoordelijkheid ontloopt, terwijl ze zo'n enorme omzet hebben! Welke productieboot heeft het niet?

Gaat het om deze punten die ik best nogmaals van dichtbij bestudeer?

Erikdejong schreef :
Ik bevestigen dat hier een probleem is dat het gat uit lubbert.

Ilex schreef :
Ja dat is de lever en de (verstelbare) koppeling waar we het onder andere over hebben.

Ik zat nog eens na te denken. De krachten in het systeem geïnitieerd door het stuurwiel vallen volgens mij reuze mee. Kan natuurlijk zijn dat het vederlicht draaien van het wiel een verkeerde indruk geeft, maar toch. Ik denk dat dat meevalt.

Dat in tegenstelling tot de krachten die het roerblad kan teruggeven aan het systeem. Het valt mij op dat als je met je handen het roer vastpakt en dat probeert te draaien dat wel heel erg zwaar gaat.

Mogelijk zie ik het verkeerd. Het viel mij op bij de gedachte om eventueel een reserve automaat rechtstreeks op het roer te zetten.

Erikdejong schreef :
Dat is toch gezond mechanisch verstand?

Klopt, maar er zijn vrijel geen roeren bouwers die het zo dien. Althans, ik heb het nog niet gezien.

Noballast, voor wat betreft het zwaar draaien van uit het roerblad, je gaat hier versnellen, groot tandwiel naar klein. Dit voelt al gauw zwaar aan.

N.a.v. de negatieve reacties op Jefa ben ik ivm m’n eigen boot even benieuwd naar het volgende: de rubberen manchet met keerring tussen de hennegatskoker en de roerkoning is bij mijn Bavaria 390 dringend aan vervanging toe. Als ik op Google zoek, kom ik terecht bij een gaiter van Jefa. Gelden die kwaliteitszorgen ook voor zulke onderdelen van Jefa? Welke alternatieven zouden beter zijn?

Erikdejong schreef :
Tuurlijk wel.
Op elk fors serieus schip zit dat zo, of zelfs de extra wang als lever naar de roerkoning.
In de middenklasse jachtbouw gaat principieel zo veel ontzetten mis krijg ik de indruk.

Misschien tijd om dit zeer interessante draadje af te splitsen van de gezonken Arcona?
Gaat erg richting betrouwbaarheid/problemen met Jefa en dat is, alhoewel sterke kanshebber, nog niet aangetoond bij de Arcona...

Calidris schreef : We hebben het hier over jachten, die grote stuurmachines zijn te groot, te zwaar, te duur en overbodig. In jacht formaat heb ik ze nog niet eerder gezien, met uitzondering van custom gemaakte uitvoeringen.

XanderB schreef :
Zo’n gaiter is niet meer dan een cirkelsegment van neopreenrubber dat je (of Jefa…) tot een afgeknotte kegel aan elkaar lijmt. Kun je net zo goed zelf knippen en lijmen.

Mag (ook volgens Jefa) uitsluitend boven de waterlijn gebruikt worden en dient om hooguit wat spatwater te keren.

Calidris schreef :
Nou ik ben het in mijn werk nog nooit tegengekomen hoor, en heb toch al aardig wat stuurinrichtingen gezien inmiddels...

Groeten,
Johnnie