Evaluationcopy schreef :
Ilex schreef :
Ik kom absoluut niet uit een zeilersfamilie, in de verste verte niet, en heb toch mijn weg naar het water gevonden...
Zoals hierboven al iemand geschreven heeft: waarom wil men (blijkbaar) toch maar steeds dat een 'tak' groeit? Louter om er meer aan te verdienen?
En hoe heb jij dan precies je weg gevonden? Op een goede dag bedacht 'goh laat ik eens gaan zeilen'? Je zult vast wel door iemand enthousiast gemaakt zijn toch. Ik kom ook niet uit een zeilersfamilie maar zonder mijn varende vrienden die ons een eerste, tweede en derde keer meenamen waren we er toch nooit aan begonnen.
Niet in het minst omdat we hun oude boot hebben overgenomen en super veel hulp en & tips hebben gehad in het begin.
Ik weet niet waar ik het vandaan heb!
Vroeger geen vrienden die zeilden (nu wel), niemand die me meegenomen heeft.
Al van kind af aan heb ik altijd iets gehad met havens: de boten, de geuren, het geluid. En dan zeker de kleinere havens aan de Middellandse Zee waar naast enkele zeiljachtjes ook stinkende vissersboten hun dekken schoonspuiten en hun netten op hopen gooien. Heerlijk.
Ook steeds een enorme interesse gehad voor de ontdekkingsreizigers met hun scheepjes en wolken zeil die op de meest exotische stranden belandden. Dat wilde ik ook!
Ergens had ik wel een oom die al een 20-tal jaren een Colin Archer aan het opknappen was, maar gezien het werk was dat eerder afschrikwekkend!
Veel boekjes gekocht en allemaal verslonden. Zal wel het geld voor een bootje geweest zijn
En dan op een dag voldoende centjes om een Vaurien te kopen. Klein open bootje. Opknapper. Had ik pas later door, toen we zonder zeilervaring het Veerse Meer opgingen: na een uurtje liep het water langs de bodem naar binnen.
En ondanks het feit dat we meerdere keren vastliepen en bijna omsloegen, stond één ding vast: this is it!
Paar jaar later kwam de Etap 34s. Geen tussenstapjes