Onderwerp: Albert verhalen.

Weer een prachtig verhaal.



Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Ik vind het echt een schitterende anecdote. De gelaagdheid is enorm.

Wat ik me dan afvraag: zijn er vandaag de dag nog van die 'simpele' mensen en kom je die ook tegen? Ik heb het idee dat we alle gedrag dat afwijkt van de norm netjes weggestopt hebben en dat je moeite moet doen om nog een serieuze mafkees tegen te komen.

Terwijl juist de afwijkingen een deel van de kleur aan de samenleving verzorgen.
Ik heb het niet zo op iedereen die zich maar zonder slag of stoot in het keurslijf van de gemaakte samenleving voegen.
Overigens is overst"appie" ook een mooie woordspeling

Delphi32 schreef : Nou, wat dacht je van de ZF zomermeeting...

Ja, die zijn er nog en lopen ook gewoon op straat. Alleen worfen ze minder aan hun lot ovrr gelaten. Termen als gezinsvervangend tehuis en begeleid wonen komen op.

Ik heb in mijn jonge jaren vrijwilligerswerk gedaan bij een zwakbegaafdensoos. Mag tegenwoordig niet meer zo heten. Maar de toelatingseisen waren: ouder dan 16 en lbo-a niveau niet gehaald. Wat ik daar geleerd heb: vergis je nooit in die gasten. Ze hebben bijna allemaal slimmigheden, en zelfs wijsheden, waar wij niet aan komen. Want: wij moeten op alle fronten tenminste redelijk funktioneren. Dat lukt ons ook maar matig. Zij kunnen specialiseren, omdat veel andere dingen geregeld worden.

Albert 45 schreef :
kijk gewoon maar eens rond je.... _{(en vergeet ook niet in de spiegel te kijken)}

DavidS schreef : Dat laatste heb ik net gedaan, ben me wild geschrokken!

Albert 45 schreef :
Kan je nagaan wat wij elke keer moeten doorstaan als we je weer zien.

Albert 45 schreef :
Been there, done that....enz

Mooi verhaal Albert!

@delphi, ‘serieuze mafkezen’ zijn er genoeg (en zie je in de samenleving juist steeds meer!) Met dank aan de decentralisaties van de Rijksoverheid, de bezuinigingen en bedden afbouw in de ggz komen er steeds meer mensen die vroeger in de langdurige psychiatrie of begeleide woonvormen verbleven in wijken te wonen.
Meestal juist al de sociaal zwakkere wijken, met alle gevolgen van dien. (Verwarde personen problematiek, overlast, buren ellende, eenzaamheid etc)

Maar goed, ik draaf door, zou haast vergeten dat ik ook vakantie heb momenteel

groom schreef : Zeg, wil je me soms in het klooster stoppen?

Mooi verhaal Albert!

Albert 45 schreef : Daar hebben ze wel lekkere kloosterbiertjes

TonMitz schreef : Verleidelijk maar of dat opweegt tegen de onvrijheid?

Albert 45 schreef : zo had ik hem nog niet gelezen

Maar je zou ze vast veel levenswijsheid kunnen brengen.

groom schreef : Dat zou best eens waar kunnen zijn.
Ik bedoel met mijn kennis van goede drank en slechte vrouwen, om over achteruit bidden maar te zwijgen.

Albert 45 schreef :
Als je ze hebt opgevoed ga ik ook eens langs om het resultaat te bewonderen

groom schreef :
Ja ja, jij hoopt dat tegen die tijd het klooster vol zit met slechte vrouwen.

Laat ik nou op grond van een voormalig klooster wonen en er ook een flinke tuin hebben.

nl.m.wikipedia.org/wiki/Klooster_Sion_(Niawier)

De foto van de 2 paarden in ander topic staan op de terp, begraafplaats van de nonnetjes.

Sloe Gin schreef :
laten we daar maar niet over beginnen

Heerlijk Albert!

1 van de (weinige) redenen dat ik mee blijf lezen op het forum!

Groeten,
Johnnie

Dank voor jullie waardering.






We wonen in Zierikzee en ik werk in de volcontinu op een ankerbehandelingsvaartuig bij de Oosterschelde werken. Zeven dagen op, zeven dagen af. Een shift duurt twaalf uur en omdat we - met een personeelsvlet - midden op de Oosterschelde aflossen en de autorit daar ook nog bijkomt, ben ik steeds zo’n veertien uur van huis. In de nachtdienst kom ik dus niet voor zeven uur ‘s ochtends thuis en wanneer ik, na het ontbijt en een douche in mijn kooi lig is het al tegen achten.
Marjanne, die meehelpt een nieuw dierenasiel te bouwen, gaat vroeg de deur uit om halverwege de middag thuis te komen om mij te porren en van warm eten te voorzien.
Nu woont er aan de overkant van ons straatje een jong stel met een zoontje van een jaar of vier/vijf. Het is best een aardig jochie maar hij heeft de onplezierige gewoonte om hier en daar aan te bellen - ja, de belknoppen zitten laag - en te zeggen: ‘Geef me een snoepie?’ Nu is dat op zich niet zo erg maar wanneer je net goed en wel bent ingeslapen, is het niet prettig wanneer je gewekt wordt door aanhoudend bellen. Natuurlijk ben ik zo dom om hem toch maar een “snoepie” geven. Ik zeg erbij dat hij niet meer ’s morgens langs moet komen omdat ik dan slaap. Niet dat dat helpt, want om een uur of elf is het er alweer van, ‘geef me een snoepie?’ ‘Goed maar dit is de laatste en je moet me niet steeds wakker maken, oké?’ Hij kijkt alsof hij het helemáál niet ‘oké vindt maar ik doe de deur voor zijn neus dicht, schakel de bel uit, ga naar boven en probeer weer in te slapen.
De volgende morgen, ik ben net in m’n eerste slaap, word ik wakker van het constant klepperen van de brievenbus. Ik probeer het te negeren maar de kleine donder geeft niet op, dus ga ik weer naar beneden en open de deur en de volgende conversatie vindt plaats .
‘Hee, kleine herrieschopper, nu heb je me alweer wakker gemaakt en dat vind ik niet lief van je.’ ‘Maar ik wil een snoepie!’ ‘Nee, je krijgt geen snoepie.’ ‘Heb je geen snoepies?’ ‘Jawel, maar die vreet ik allemaal zelf op.’ Hij knikt met een blik van ja, dat zou ik zelf ook doen en verdwijnt.


Albert.

Volgende keer vraagt hij worteltjestaart

Complimenten ook voor jou;) leuk!