Onderwerp: Albert verhalen.

En hoeveel stander hout als deklast had ie nu?
Dank Albert! Het blijft leuk!
Groeten, Peper.

whahaaa geweldig

Altijd heerlijk leesvoer. Tovert weer een glimlach op je gezicht

Leuk weer.
Dit topic, materiaal voor boek nummer 4?

Faran schreef :

Heb al materiaal - korte verhalen - voor minstens twee boeken.

En alle reageerders bedankt voor jullie reacties.

Allemachtig prachtig!

Suezkanaal 3.


Jacob is woest vanwege de gestolen Ronsonaanstekers en probeert in de bemanningsverblijven te komen om de onverlaten op te sporen en de buit terug te veroveren.
Helaas zitten alle hutten op slot en wanneer hij, met een mes in zijn hand hut na hut aan de deurkrukken voelt, staat opeens de bootsman achter hem.
Zonder wat te zeggen grijpt hij Jacobs’ hand en draait die zover door dat Jacob met een kreet van pijn het mes laat vallen.
De bootsman pakt hem met één hand in zijn nek en met de ander bij zijn broeksband.
Zo voorover, met zijn neus zowat op zijn knieën, komt Jacob weer aan dek.

s ’Avonds, terwijl zijn knechtje de handel inpakt, zie ik Jacob toch weer in de verblijven verdwijnen.
Ik stoot Jaap, de kabelgast, aan. ‘
‘Kijk daar gaat ie weer!’
Jaap springt overeind.
‘Achter hem aan!’
We stormen naar binnen, de trap af en zien nog net de deur van het badhok dichtgaan.
‘Hij heeft ons gehoord en denkt dat hij van ons af is,’ zegt Jaap, ‘Appie, heb jij dat ding nog dat je in Hamburg hebt gekocht?’
Ik begin te grijnzen.
‘Ja die heb ik nog niet verpatst, ik pak hem meteen.’

Dat “ding” is een soort van startpistool, met in het magazijn acht traangaspatronen.

Jaap doet de deur open en ik steek mijn hand naar binnen.
Nog voor Jacob door heeft wat er aan de hand is, vuur ik achterelkaar alle patronen af, stap weer terug en knal de deur dicht.
Jaap, die zoals het een goed kabelgast betaamt, altijd wel een tampie touwwerk bij zich heeft, bindt de deurkruk vast aan de jackstay langs de wand van de gang.
Binnen probeert Jacob, al vloekend en krijsend, tevergeefs de deur open te trekken.
Na een paar minuten vindt Jaap het genoeg, knoopt het lijntje los en maakt de deur open.
Al schreeuwend en hoestend valt Jacob, blind van de tranen, strompelend naar buiten.
We nemen hem mee naar het ijswaterfonteintje en laten hem zijn ogen spoelen.
Wanneer hij weer een beetje uit zijn doppen kan kijken, laat hij zich, mak als een schaap, naar buiten brengen.
Samen met zijn knechtje sjouwt hij zijn handel van boord en verdwijnt in het donker.

De derde stuurman komt achterop vertellen dat het “voor en achter” is.
Een ploegje verdwijnt naar het voorschip en ik stap achter de winch op het achterdek en wacht tot mijn maats me een seintje geven.
Wanneer alle trossen zijn binnen gedraaid, kunnen we ze onder het varen weer netjes opschieten.

Intussen komen de roeiers ook naar achter en gaan tussen de opgeschoten trossen zitten roken uit een waterpijp.
Kees snuift de lucht op en zegt: ‘Daar zit iets in waar ze high van worden en niet zo zuinig ook.’
Kees weet, als deelnemer aan “Happenings” bij het “Lieverdje” op het Spui, heel goed waar hij over praat.
Cor neemt mij apart en zegt: ‘Als jij nu zus en zo en ik dit en dat, dan kenne we lachen. Oké?’
‘Tuurlijk Cor, ik doe mee.’

Tien minuten later, kijk ik vanaf één dek hoger, neer op het achterdek.
Doordat hier geen lichten branden en het achterdek zelf verlicht wordt door twee lampen die aan de gordijnrand zitten, kan geen mens mij en mijn vislijntje zien.
Intussen heeft Cor, in kleermakerszit plaats genomen tegenover een opgeschoten tros.
Met veel vertoon haalt hij zijn blokfluit tevoorschijn en begint te spelen.
Hij is beslist geen virtuoos maar weet er wel iets “oosters" uit te halen.
Hij blijft strak naar de tros kijken, dan begint hij ook nog heen en weer te wiegen en cirkels te draaien met zijn fluit.
Intussen heeft hij de volle aandacht van de roeiers.
Nu is het mijn beurt.
Langzaam, haast niet te zien, begint de tamp van de tros te bewegen.
Een paar centimeter op, een paar centimeter neer.
Het meeslepende melodietje wordt iets vlotter en opeens gaat de tamp meer dan een meter de lucht in.
Schreeuwend vliegt er een roeier, gevolgd door zijn maats, overeind en verdwijnt, met achterlaten van een omver geschopte waterpijp naar voren.



Albert.

Leuk Albert! Ik ben blij dat je weer aan het schrijven bent.

Heerlijk Albert, ga zo door

Bij dat varen blijf je heerlijk jong zo te lezen

heerlijk leesvoer!

Ik zit op het vlot naast de ark wat los lakwerk te doen.
Je kent dat wel, lekker in het zonnetje beetje schuren afstoffen - ontvetten heb ik gister al in de badkamer gedaan - en lakken.
Het is lekker warm, dus doe ik een croqk uit en steek één voet in het water.
Brrrr, ik ben meteen genezen, ik wacht wel tot half augustus of zo, begin april is echt te vroeg.

Twee arken verder zitten mijn buren, die hun kleinkinderen op visite hebben, op hun vlot te zonnen.
De kinderen hebben meteen hun zwembroek aangetrokken en doen wat ik al eerder deed, met dat verschil dat de jongste steeds verder de zwemtrap afgaat en bijna met zijn kruis in het water staat.
Steeds gaat hij weer omhoog om even later toch weer te proberen.
Dan zegt hij tegen oma dat hij plassen moet en oma zegt: 'Je weet waar de wc is ga je gang.'
Hier zie ik een kans om dat jochie wat natuurkunde bij te brengen en roep: 'Wanneer je in het water plast, wordt het vanzelf een beetje warmer.'
Nog voor oma kan zeggen dat dat niet waar is, trekt hij zijn broekje naar beneden en staat met een grote grijns met een boogje in de Where te plassen.
Hij trekt zijn broekje omhoog en steekt een been in het water.
Ik roep:'En is het warmer geworden?'
'Ja!'roept hij, gaat een paar passen achteruit stormt vooruit en springt te water.
Ik schrik me lam, dit was mijn bedoeling niet!
Hij zwemt naar de zwemtrap en klimt weer op het vlot, gelukkig, hij heeft het overleeft.
Oma vliegt naar binnen om een badhanddoek te halen maar wanneer ze ermee naar buiten komt heeft de kleine held alweer een duik genomen en daagt zijn twee jaar oudere zusje uit om er ook in te komen.
Zusje lief probeert het met één teen maar laat zich niet verleiden om verder te gaan.
De kleine held lacht tevreden, zwemt naar de trap en laat zich even later al bibberend, door oma afdrogen.




Albert

Mooi en herkenbaar verhaal. Dank je, Albert.
Wim.

Ja, en zo werkt dat!
Groeten Peper.

Dat doe me denken dat ik met een paar vriendjes wilde gaan zwemmen in een ondiep stuk van een baggergat in Arnhem en op een vuurtje een oud evrfblik blik met water opwarmden on het water warmer te maken......
Pas een paar jaar later op de HBS begreep ik dat zoiets heelaas niet werkt
Ad

Geïnspireerd door Albert:

Een heldin van drie.

Deze week wordt mijn spruit 25.
Het is dus 22 jaar geleden dat het begin van het haringseizoen werd gevierd in Workum. "Vlaggetjesdag" is een te zware term hiervoor, maar een feestje werd het wel!
De plaatselijke haringboer had het wereldberoemde viswijvenkoor "Grietje Sprot" uitgenodigd om de dode vissen moed in te zingen. Ook mijn betere helft en geweten maakte er deel van uit (het koor, niet de vissen) en dochterlief van drie stond dapper mee te zingen in haar viswijvenpakkie.
Schalen vol haring gingen in het rond, en Dochter had al gauw in de gaten dat als zij met de mond wijd open bleef staan, er allerlei mensen daar vanzelf een haring instopten.
Na een stuk of 9 haringen kwam de bode van de gemeente langs met een dienblad vol Weduwe Joustra Berenburg. Omdat ze toch lekker op gang was, pakte Dochter zo'n glaasje en goot dat kordaat in één keer naar binnen.
Er ging een schok door haar lijfje en ze keek een halve minuut appelig voor zich uit, volledig in verwarring. Daarna grijnsde ze plotseling van oor tot oor, riep: "Lekker!!" en goot een tweede glas naar binnen, nog voor ik kon ingrijpen.

Toen besefte ik: ze deugt, dat kleintje!
De volgende dag des te meer, want van een kater was geen sprake.

Wim.

Pracht story , Wim.

Beide verhalen prachtig.

Mooie verhalen.

Onze dochter trok een gezicht als een oorwurm toen ze met 15 maanden dorstig papa's glas "sap" uit mijn hand trok en een slok nam.
Dubbele trappist is nl. niet zo zoet als Wed.Joustra. :-D



Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Waterman schreef :
Ik kan je verzekeren dat de berenburg van de Weduwe absoluut niet zoet is, het is een van de bitterste die er is. Daarmee vergeleken is sonnema ranja.

Ik ben het geheel eens met Berghout-2. Ik ben van plan vanavond nog maar eens een te nemen van dit uitstekende " medicijn. " Bovendien moet ik er volledigheidshalve nog op wijzen dat het "medicijn" van de Weduwe Jouwstra uit Snits met twee maal e wordt geschreven. Dit maakt echter voor de smaak niets uit is mij gebleken!
Dat herinnert mij tevens nog aan het feit dat ik nog een afspraak moet maken voor het maken van enige foto s van het interieur van de slijterij en distileerderij in Snits. Deze is gelegen naast het scheepvaartmuseum. Deze distileerderij is zeer de moeite waard om te bezichtigen.
Vriendelijke groet,
Alphons B.

Berghout-2 schreef : En Boomsma dropwater. Inderdaad niks zoet aan.

Was het wellicht Beerinnenburg? Ook van Joustra, maar wel lekker zoet.

Alphons B schreef :
Je hebt gelijk, beerenburg is met dubbel e. Als je er genoeg van neemt zie je er vier.

Qua medicijn, harkje nei dit liet (luister naar dit lied): De bearenburch is myn sjirurch, myn sjamaan, myn heilssoldaat (De Beerenburg is mijn chirurg, mijn sjamaan, mijn heilssoldaat)