Kids van boord
En dat is wennen, zeg!
Vrijdagavond laat waren we uit Bernsesiel vertrokken voor weer zo’n prachtig maanverlicht ritje over het Duitse wad. Kids rond middernacht te kooi, ben ik nog tot 2:00 doorgevaren tot vlak bij de haven vannBaltrum, daar had ik graag aangelegd, maar ik was te moe om ook nog met stootwillen en landvasten in de weer te gaan en dan een onbekende (getijde)haven aanlopen midtij zag ik niet meer zitten, dus hebben we heerlijk op mijn nieuwe anker de nacht doorgebracht. ‘s-ochtends gewekt door het gebrul van de Anchor Alarm app, want mijn telefoon was 10% geladen. Wel mooi dat dat zo werkt! (Ik was al wakker).
Om een uur of tien stond er weer genoeg water en een paar uurtjes later (op de spi, zie filmpje hierboven: als de brandweer!!) legden wij aan in de grote en zeer mooie jachthaven van Nordeney, waar we een dikke dag hebben doorgebracht, wasje gedaan en een mooie wandeling door het dorp Nordeney. Prachtig, maar niet zo mooi als Spiekeroog, dat vondennwij het mooiste eiland dat we hebben bezocht. Zo groen, en schilderachtig leuke huisjes en straatjes. Heel erg mooi. Nordeney is dan toch weer erg toeristisch en het dorp heeft meer van suburbia dan de mooie waddenhuisjes van Spiekeroog.
Maar het mooiste plekje van deze vakantie vinden we Greetsiel, waar ik nu lig. Wat een allercharmanst havenstadje is dit toch, echt bruisend van gezelligheid en heel goede horeca! De kids hadden nog 1 “luxe hotel overnachting” te goed en ik had kamers in het Hohes Haus geboekt, wat een geweldig leuk hotel is dat! Heerlijk slapen in echte bedden en uitgebreid badderen. Heerlijk gegeten en door dit mooie havenstadje gelopen.
We hadden van te voren al afgesproken dat hun moeder standby zou staan ze evt eerder op te halen. Met name mijn dochter was erg moe, en had last van haar ontspruitende damesprobleem, zag er doodop uit en zag enorm op tegen onze “retour passage” Greetsiel-Borkum. Aan boord is alles een beetje plakkerig vh zout en intensieve gebruik, er is bijna niet tegen op te poetsen. De culture shock na vijfsterren luxe werd haar te veel.
De weersverwachting was matig, met kans op onweer, en het was broeierig warm. Om 14:00 vertrokken we naar de sluis, een half uur varen op zoet, maar op buienradar zag ik al overal onweer ontstaan en de lucht zag er allesbehalve leuk uit.”nou, desnoods Eemshaven, en dan kunnen jullie daar met de trein naar huis of kan mama jullie daar ophalen”, maar Eemshaven wil je niet liggen, en achteraf ben ik, zoals altijd, blij met mijn beslissing om te draaien:
Nou, moeders stond al standby, en is in de auto naar Greetsiel gestapt. Dochter klaarde meteen al wat op. Zoonlief wilde nog wel met mij verder zeilen, maar ook uit loyaliteit, want volgende week zeilkamp, het Vossenhol kennende komt er van slapen dan weinig terecht, en bovendien zijn er nu weer veel vrienden thuis die hij ook graag wil zien, dus ik hoefde niet heel erg aan te dringen om hem van die sympathieke zelfervaren plicht te ontslaan.
Om 18:30 hebben we met zijn vieren gegeten en om 21:00 reden ze terug en zijn, aldus een appje rond middernacht, veilig thuis aangekomen.
Het waren twaalf heerlijke dagen, maar langer dan een week op 22ft met zijn drieën is pittig. Echt zo’n diep respect voor de Smis en zijn gezin die het weken met zijn vieren uithielden op een Drascombe!
En zeilvakanties zijn vaak achteraf nog leuker, als het discomfort naar de achtergrond drijft en herinneringen aan zonsondergangen en blauwe ankerbaaien overheersen. “Ze hebben het heerlijk gehad en zitten vol verhalen over de avonturen die je met ze hebt beleefd!”, appte ex na aankomst, en zo is het ook wel, het zijn en blijven echte zeilertjes en waterratten, maar na een week in Griekenland meteen door was gewoon wel veel. Het is goed zo. Ik ben zeer tevreden met het resultaat van de afgelopen 2 weken uitgedrukt in avontuur, ervaring en ook wel iets meegeven dat niet altijd alles luxueus of comfortabel hoeft te zijn om een echt waardevolle en leuke tijd samen te hebben. “Stretching the comfort zone”, dat is OK, maar “avoiding the trauma zone” minstens net zo belangrijk.
Ja, dat is, zoals elke gescheiden ouder weet, heel erg wennen zo zonder mijn (meestal) lieve zeilmaatjes om me heen. Maar ook best lekker, ik ervaar zelf toch ook meer ruimte, zowel aan boord als in mijn hoofd, om nog lekker van mijn laatste vakantieweek te genieten, en ik hoef nu ook niet per se zoals beloofd woensdag weer terug in Lauwersoog te zijn, dat geeft me ook wel rust. Op eigen kieltjes een nachtje Schier en droogvallen op de Engelsmanplaat staan ool nog hoog op mijn lijstje en dat kan ik nu mooi in eigen temp nog ondernemen.
Dus… solo! Ik ga nu goed voorbereiden, boot uitmesten en schoon maken, een boodschappie doen en 11:30 vaar ik naar de sluis wasr ik dan 3 uur voor HW aankom. Ik twijfel of ik buitenom zal gaan of met een tijstop over het Rawad, wat zouden jullie doen?