Onderwerp: Uit het logboek van Bagheera - fotos met verhaal

Mooie foto, mooi verhaal!
(en sowieso een leuk idee om je verhaal aan één foto op te hangen)

Nog eentje. Deze is wat recenter.

Het is begin februari enkele jaren terug. We gaan met Bagheera en een 5 tal skieers naar Glacier Bay om lekker te gaan skieen. Hemelsbreed is het iets meer als 100 mijl varen van mijn huis, maar door het water zijn het er al snel 150. Daglicht is slechts 5 uurtjes per dag, schemering voor twee uurtjes in de ochtend en avond. Het sneeuwt veel, de wind is grillig met het ene laag na het andere. We moeten echt ons best doen om met minder dan 40 knopen wind te varen. Na zo nu en dan een halve dag verwaaid te liggen achter anker komen we na 3 dagen varen dan toch aan in Glacier Bay. Sneeuw ligt er tot aan het strand. We kunnen de skies onderbinden in de dinghy en zo over de rand in de sneeuw stappen om met de stijgvellen de berg op te glijden. Heerlijk om weer eens lekker ongehinderd van een berg af te kunnen sjeezen. Na drie dagen bij de Reid Glacier te hebben gelegen gaan we net voor het donker word een fjordje verder, tijdens het varen komt voor het eerst in 3 weken de zon tevoorschijn. De zon staat echter zo laag achter de hoge bergen dat we die niet kunnen zien, maar een fenomeen wat je niet vaak ziet kunnen we wel waarnemen: de scahduw van de berg op de laaghangende wolken. Meestal onmogelijk om herkenbaar op de foto te krijgen, maar deze ene keer lukt het me toch.

Mooi! Daar lust ik nog veel meer van.

Albert 45 schreef :

Ik ook

Leuk hoor!

Leuk Eric en mooi om te lezen

Mooi verteld en bijzondere foto’s

Prachtig Erik, dank je wel!

Prachtige foto en mooie herinneringen met je ouders!
René

Erikdejong schreef :
Lucky shot!
René

Prachtig!
Méér!

Inderdaad Erik ik lees graag meer. Alle boeken van Eerde Beulakker al verslonden, dit lijkt een vervolgfeuilleton te kunnen worden.

Deze zomer doen we het rustig aan. Ons tweejarige dochtertje heeft nog wat last van zeeziekte en dat willen we haar niet te veel en te vaak aandoen. Het bootleven vind ze prachtig, onze boten liggen aan de steiger bij het huis en vrijwel elke dag vraagt ze of ze op de boot mag spelen, lekker klimmen, rennen en 'exploring' zoals ze het zelf noemt. Toen we voor langere tijd weggingen was ze helemaal razend enthousiast want haar knuffels en speelgoed werden allemaal op de boot gehuisvest. Het doel van de zomer is om enkele maanden in de Prince William Sound door te brengen en heerlijk te genieten van alle bossen, bergen, gletsjers en het wildleven. De Sound is een beschut vaargebied met bijna altijd mooi en rustig weer en letterlijk duizenden ankerplekjes.

Elke dag gebeurt er wel wat noemenswaardig. Lange wandelingen op verlaten stranden waar we zoeken naar krabbetjes, zeesterren, heremietkreeftjes en zalmeitjes of waar we zandkastelen of dammen in de riviertjes bouwen. We wandelen in de oeroude bossen waar we zoeken naar kevertjes, paddenstoelen en ontelbare bessen welke direct van de struik opgegeten worden. We klimmen bovenop gletsjers en wagen ons diep in grotten en kloven. Ze volgt de voetsporen van beren, herten en otters. Een walvispuf op de horizon ontgaat haar bijna nooit, porpoises brengen haar in extase en dan staat ze te springen aan de railing. Sommige dingen maken meer indruk dan andere, zo zien we een zwarte beer die zalmen uit een rivier haalt en opeet en na een half uur kijken kuiert hij langzaam over de gevallen boomstammen het bos in en verdwijnt uit het zicht. Of de volwassen bultrug die verticaal volledig uit het water komt en met een donderende klap weer terug op het water valt, slechts 50m bij de boot vandaan en dat doodleuk nog een keer of 5 herhaald. Hier praat ze nog dagen, zelfs weken over. Iedere persoon die we ontmoeten moet het verhaal horen over hoe ze het gezien en gehoord heeft. Het verwerken van alle indrukken kost tijd en het bootleven zorgt er daarom voor dat ze goed eet en slaapt.
Haar enthousiasme werkt aanstekelijk en het brengt ook bij ons een hernieuwd gevoel van waardering en bewondering voor al het leven om ons heen, dierlijk en plantaardig, klein en groot.

Haar rugzakje met verrekijker, vergrootglas en zakjes voor de schelpen en andere vondsten moet altijd overal mee naar toe.

Mooi Erik hoe jullie de liefde voor de natuur zo kunnen doorgeven en zelf ook veel voor terug krijgen.

Zoiets gun je ieder kind!
(En de ouders).

Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe je in die regio uiteindelijk terecht bent gekomen?

Prachtige omgeving, mooie belevenissen.

Tikoes schreef : Dank je! Ja, het is een onbeschrijfelijk gevoel als je haar gadeslaat en hoe ze alles tot zich neemt en verwerkt. Ik beschouw het als een groot voorrecht.

Bav32Sparky schreef : Toen ik mijn vrouw leerde kennen woonde zij en haar zeilmaatje al 8 jaar op de boot en hebben een lange reis gemaakt. Ze zijn uit Alaska vertrokken (waar haar zeilmaatje toen al meer dan 30 jaar woonde) en via Mexico, Cuba, Azoren, Middelandsezee, Bosporus, Zwarte Zee naar de Krim. Vanaf daar via Griekenland, Italie Frankrijk en Portugal naar Nederland. Vervolgens via Spitsbergen, Groenland, Azoren, Weer Nederland, Weer Groenland naar Canada. Die winter kwam ik haar zeilmaatje tegen want ik woonde daar toen. De volgende zomer kwam ik ze in Groenland weer tegen en heb ik mijn vrouw voor het eerst ontmoet. Dat was de zomer dat ik een (flink) motor probleem had en in Groenland binnen twee weken een nieuwe motor moest inbouwen. Zij waren daar rond dezelfde tijd en die twee weken was omdat ik een groep fotografen van Nat Geo op de steiger zou hebben staan. Ik heb ze gevraagd back-up boot te zijn voor als ik het niet op tijd voor elkaar kon krijgen, ze waren immers van plan hetzelfde rondje te varen. Die winter daarop hebben we samen in Halifax doorgebracht. Ze waren van plan door de Noord West Passage terug te varen naar Alaska om daar na 8 jaar zwerven en 'dakloos' te zijn geweest een huis te kopen. Dat is nu 10 jaar terug en we hebben nu met ons drieen een huis met twee boten voor de deur.

Mooie verhalen, en de dochter valt niet ver van de ouders.

Prachtig, en inderdaad, zoiets gun je ieder kind.

Mooie verhalen Erik. Je hebt een bijzondere keuzes in jouw leven gemaakt, en dan ook nog de omgeving waar jullie wonen. Zeer lezenswaardig en boeiend daar over te lezen. Dank!



Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Indrukwekkend!
René

Prachtig. De beschrijving vanuit de blik van een kind is i.d.d. verassend, herkenbaar en krijg je zelf ook weer eens een duwtje om met een frisse kijk de naar de omgeving kijken.

Leuk ook je dochter alvast in de Bagheera kleren gehesen te hebben, geen twijfel bij wie ze hoort als ze eens mocht verdwalen!

Geweldig om te lezen Erik! Wat heeft jullie dochtertje een geweldige jeugd! Ik mag ook niet klagen (opgroeien aan de Oosterschelde), maar dit is wel heel bijzonder. Dat moet wel een levenslange indruk bij haar achterlaten. Mooi gebied waar jullie wonen. Gebruik je de drone nog wel eens?

AndreAzuree schreef : Vraag haar dat eens over 14 jaar
De accu wil niet opladen. Ik heb er dus maar 1 keer mee gevlogen en hem toen wegens drukte aan de kant gelegd. Ik moet nog eens uitzoeken waarom de accu lader het niet doet. Ik zou hem eigenlijk deze winter eens willen gebruiken om opnames te maken tijdens een ski/zeiltocht.