We hadden voor het eerst in lange tijd een paar donkere dagen, regen en onweer. Gelukkig geen onweersstorm. De zon leverde geen stroom, niet alleen bij mij, maar bij alle anderen ook behalve de Amerikanen, die hebben niet eens zonnepanelen, die laten dag en nacht een generator lopen. Ik deed boodschappen, fietste mijn rondje door het dorp en ja hoor, de Noren die zo graag op mijn plaatsje zouden willen liggen hadden zich reeds een plekje aan de zuidkade uitgezocht en de stekker voor de walstroom zat ingeplugd. Eind van de maand begint het reeds, kortere dagen, meer bewolking, minder zonnestroom. Dus ik heb alvast mijn grote windmolen weer opgebouwd. Vergeet niet, ik ga straks elektrisch varen, dus hoe meer mogelijkheden om stroom te maken hoe beter. Even dieselen om stroom te laden gaat niet meer, heb ik trouwens uiterst zelden gedaan.
Bij het testen van de grote windgenerator merkte ik een gevolg van de nieuwe Lipo accu waar ik niet aan gedacht had. De oude loodaccu´s hebben een spanning van 12,5 tot 12,2 volt naargelang de ontlading, de Lipo is altijd 13,34 Volt. En daar zijn mijn windmolens niet voor gebouwd. Ik heb de grote van de wiek en de overbrenging zo gekozen dat bij “normale” wind de spanning plus het verlies van de Schottky diode hoger is als de accuspanning en er dus geladen word. De grote generator laadde dan tussen 5 en 10 Amp bij windje 2 á 3 BF, iets waar ik zeer tevreden mee was. Dat is nu dus stukken minder. De molen moet reeds 13,34 v plus 0,65 v = 14 Volt maken vóór hij begint te laden.
Ik merk het ook aan de fabrieksmolen, een Aerogen 4, die laad ook stukken minder als vroeger.
Bij de zelfgebouwde windmolen kan ik de overbrengingsverhouding tussen hoofdas en generator veranderen, een groter kettingwiel bestellen, ik zou ook kunnen de diameter van de wiek kleiner maken, (klein draait sneller) maar dan boet ik vermogen in.
Het fabrieksmolentje, tja, daar kan ik niks veranderen.