Onderwerp: Zijn moderne ontwerpen geschikt voor de oceanen?

AndreAzuree schreef :
Precies werelden die NOOIT bij elkaar gaan komen. De appel valt nooit ver van de stam.



Wat dat betreft vind ik commentaar van Ellen Macarthur over ervaringen met haar poging om een record rond de wereld te zetten heel eerlijk.
De floats van een tri worden wel vervangen door foils maar het blijft dan wat betreft principe een tri. Daar worden de meeste zeilers niet gelukkig mee.

Ik weet niet meer of het yachting world of de Duitse variant was maar ooit in zo`n blad een onderzoek gelezen over de ideale boot voor grote reizen. Wat je mooi kon zien is dat daar wel een enorme ontwikkeling gaande is. Vroeger stalen S-spant met korte mast en alles zwaar uitgevoerd en tegenwoordig veel standaard schepen, zo van de werf, alle apparatuur in gemeubeld en gaan. Gaat ook goed blijkbaar want de hele wereld ligt er vol mee. Wat ook een groot verschil met vroeger is, is dat je de weersomstandigheden voor een groot deel bijna kunt uitzoeken of in ieder geval niet meer echt door verrast wordt. Maakt het allemaal wel anders dan vroeger dus kan me voorstellen dat de wensen en eisen ook anders zijn geworden.

AndreAzuree schreef :
Ik stel me zo voor dat de gemiddelde toerzeiler op de oceaan er niet op uit is om achterlangs in de kuip een golf naar binnen te krijgen deels over de stuurman/vrouw als die aan het roer zit. Oogt wel spectacair op de film en zie je bij veel wedstrijd verslagenvoorbij komen.. Met de wind van voren en veel overkomend water van voren is het helemaal achterop slecht wegduiken voor de bemanning. Een vaste buiskap in de nabijheid waardoor je enigzins beschermd bent voor overkomend water zie je bij veel voor oceaan zeilen uitgeruste boten terug inclusief die Offshore 42 die hier al voorbij kwam. De bewegingen van de boot worden bij de meeste schepen ook net wat minder heftig doorgegeven als je dichter op het midscheeps zit. Daarom ook mij vorige vraag wat de beste plek voor de kuip en stuurpositie is aan boord. Natuurlijk zullen windvaan of stuurautomaat het meeste werk doen. Maar het comfort en de veiligheid van de bemanning zijn ook factoren in het zoekplaatje naar het ideale schip.

Ik heb mijn boot speciaal van twee kuipen voorzien. Eentje voor sturen, helemaal achterop. En een tweede voor het bedienen van zeilen en 'buiten zijn'. Daar tussen zit een brugdek van twee meter lang. Je moet dus over dek naar het stuurwiel.
Hoofdredenen zijn dat ik het liefst helemaal achterop sta met manouvreren en dat je op zee toch nooit met de hand stuurt. Tot op heden is dat nog nooit een probleem geweest.

In principe mee eens, maar bedenk ook dat het design van de boot hierop aangepast is: mijn boot heeft het meeste drijfvermogen achterop, zodat de boot daar direct wordt opgetild door een grote golf achterop. Na het optillen glijdt de boot planerend de golf af, en zul je het meeste water aan dek zien bij de boeg, niet bij de spiegel.

Ik denk dat de gemiddelde boot minimaal 10x meer aan kan dan dat ze meemaken tijdens een kokosnoot route tochtje ? Bij een beetje normaal onderhoud dan

Het ergste dat wij de laatste 5 jaar hebben meegemaakt (varend op oceaan) was zeer ruime 42-43 knopen met een meter of 3-4 golven

Bootje (beneteau 473 uit 2004) gaf geen krimp
Bootjes die nu gebouwd worden zullen dat absoluut ook aan kunnen , uiteraard met bijbehorende zeilvoering

Dus als alle moderne bootjes genoeg kunnen weerstaan om een wereld over te varen in je korte broek en blote voetjes , waar ga je dan op letten en voor kiezen ? Ik denk snelheid , comfort, luxe , ruimte
En je moet natuurlijk jezelf wel de luxe gunnen van het wachten , dus niet vertrekken als er 30+ knopen voorspeld zijn

Uiteraard wordt het een heel ander verhaal als je de arctische wateren opzoekt of voor je lol de ‘roaring 40ies’ gaat opzoeken , maar dat is een heel andere doelgroep met heel andere bootjes

Maar er zijn maar weinig , goed onderhouden , bootjes waarmee ik de kokosnoot route niet zou ‘durven’ varen , zoals Eric zegt “zelfs een baal hooi komt veilig aan de overkant” en zo spannend is het allemaal niet als je de tijd neemt

….en te meer nu we bijna exact kunnen plannen wanneer je wel en niet moet gaan, zijn we zelfs in staat om met elk pieremachochel de zee op te gaan. Vroeger werd er veel strenger gekeken naar waar je wel of niet de oceanen mee kon bedwingen, maar toen hadden we ook niet van die nauwkeurige voorspellingen. Wat Reed ook zegt overigens.

Als ik zie wat er in havens ligt en hoeveel losse meuk men op het dek of binnen in de boot laat rondslingeren, dan is het ‘alles moet zeevast zitten’ juist door die voorspellingen ook van de baan.
Ik ben overigens nog wat ouderwets want heb een hekel aan vallende, schuivende en slingerende zaken tijdens een tocht.
Zag laatst een YT filmpje waar een Duitser ‘met stoere trots’ liet zien ‘und so sieht das schiff aus von drinnen’…..puinhoop met pannen, planten, kussens, rijst etc. Over de vloer.

René

AndreAzuree schreef :
Herkenbaar. Hoog en droog en zonder buiskap

Het grootste gevaar is dwarszee te worden geworpen en een 360o rol te maken.

Die kans lijkt mij bij een breed achterschip groter dan bij een "spitsgat".

Zou er maar niet te licht over denken.

Niet lullen maar poetsen:
Standaard Oyster met bijboot in de davits.
antarcticcircle60s.pl/en/the-s...-the-cosmonauts-sea/
Diep respect voor bemanning en boot, we hebben ze uitgezwaaid in Kaapstad toen ze begonnen aan de record poging.

Kock1964 schreef :
Ik ben ook nog wel van het ouderwetse "zeevast" maken. Toch sneuvelde er op het eerste tochtje met de nieuwe Azuree (25 knoop wind) al een IKEA glas. Scherven brengen geluk, dachten we toen maar

brambo schreef :
Dat zou kunnen, maar Erik gaf al aan dat het niet alleen om de breedte gaat. Een diep onderwaterschip en/of lang doorlopende kiel is ook tricky, en laat je boot eerder "struikelen".


En niet te licht over denken? Dat doet denk ik niemand toch... ik zoek dat soort omstandigheden zelf nooit op.

De opmerkingen niet te licht over denken lijkt mij in deze ook zeer van toepassing.

We hebben een boot die oceaanwaardig is. Echter ook bewust geen buiskap. Dat geeft dus beperkingen. Maar voor onze zeil ambities prima.

Kortom, weten wat je doet en kan in combinatie met niet te licht over denken lijkt mij elke boot soort van geschikt.
Moet ik nog steeds aan henk Bezemer denken met zijn waarscheepje op weg naar de Azoren.

AndreAzuree schreef :
Bem het eens met de effecten op een lang doorlopende kiel. Hier hebben de golven veel maar vat op en de ongewenste bewegingen zijn moeilijker te corrigeren.

Echter bij min of meer normale omstandigheden beweegt een langkieler/S-spant zich veel rustiger in golven dan die moderne ontwerpen.

AndreAzuree schreef :
Die omstandigheden zoeken jou op....
Op de Kagerplassen ben je snel in de haven, maar tussen Richards Bay en East-London (zuid afrika) komen de depressies in snel tempo voorbij. Zo snel dat je op de rug van de oude wegmoet om net voor de nieuwe binnen te zijn. Meestal gaat dat goed. Maar soms zit er een niet voorspeld stormpje tussen, die ontstaan soms spontaan. Onderweg dan Durban in lopen zit er niet in, de Angulas stroom is niet je vriend daar.
Kan je 2 dingen doen:
1. Tot Sint Juttemis w8en in Richards Bay.
2. Of toch een keer gaan.
(Een derde optie: niet naar Zuid Afrika)

Daar kwam dan dat stormpje: binnen 10 seconden van 4B naar 7B (of zo, geen windmeter aan boord). Opvallend hoe snel de golven opbouwen: die waren al opgebouwd, ze waren nu pas hier. En half uur overleven, toen weer vrolijk verder.
Voorbereid: we hadden genoeg lee-way om niet in de Angulas stroom te verwaaien, daar wil je dan niet zijn.

6 uur achter ons voer een Ovni mee. Alhoewel die het nog zwaarder voor hun kiezen hebben gekregen (wij hadden blijkbaar een uitlopertje van het stormveld, zij kregen de hele storm over zich heen) zijn ook zij er heelhuids doorheen gekomen.

Kortom: niet téveel denken over rompvormen, de bemanning is een kritischer punt. Goed voorbereid, fit, zorgen voor koek en zopie....

Wat is er nu niet geschikt voor de oceaan? Er hangt natuurlijk veel af van de bemanning ook. En wat je ermee wil doen.
Sven Yrvind heeft een zeker succes gehad met boten die ik niet eens te water zou willen laten.

Exact

Mijn vorige boot was een Vertue. Bewezen oceaan capabel. Alleen zij en ik konden niet aan elkaar wennen. Met pijn in het hart heb ik afscheid van haar genomen. Wetende dat ik daarmee niet naar de Azoren (bucket list) zou willen.

brambo schreef :
Er hangt aan vele langkielers of semi-langkielers een flinke bak ballast, 50% kan zo maar. Die tuimelen niet snel om. Daarbij zal een langkieler niet snel om zijn as draaien door de grote laterale weerstand.
Een stijle, snelle V kiel is sneller geneigd om zijn as te draaien. Loshangend roerblad(en) met complexe stuurinrichtingen, dunne polyester huid, geen waterdichte schotten, een ¨snelle kiel¨ kwetsbaar voor obstakels onder water; allemaal spannende dingen vind ik.

Gedrag in golven wordt ook bepaald door hoogte gangboord tov waterlijn, een zwaar teakdek enkele meters boven de golven, stellages met zonnepanelen hoog boven water, verkeerde balans in de boot door spullen verkeerd te verdelen etc.
Kortom, los van het ontwerp is de stelling van dit topic lastig te beantwoorden.

dat was mijn keuze inderdaad

Laat me raden, het lag aan haar? Maar zonder gekheid, wat vond je niet goed aan de boot? Zijn prachtige schepen vind ik.

Helemaal mee eens, het is ook hoe je de boot inricht. Is een dunne polyester huid wel een echt probleem? Sterkte komt immers niet alleen uit de huiddikte. Ik heb nog niet gehoord dat er door de golven een gat in een Bavaria of zo geslagen is.

Een dunne huid is wel vervelend als er veel rotzooi drijft. Met 8 knopen op een plank onder de verkeerde hoek kan dan meteen al vervelende consequenties hebben. ( en nee ik ga het niet hebben over containers die drijven want als je niet een heel serieus schip met waterdichte compartimenten hebt gaat dat voor iedere productie boot natuurlijk ernstig mis). Maar ja wat is dun?

AndreAzuree schreef :
+1

ReneK schreef :
Watjes
Een wereldreis zonder Kaap de Goede Hoop is toch maar een saai tochtje.
Wij vonden de gehele reis langs Rodriges, Mauritius, Zuid-Afrika, St. Helena en Ascension een indrukwekkend deel. Heeft diepere indruk gemaakt dan de hele Carieb.