Onderwerp: "Zeebeest" doet een rondje NL.

Albert!

Ik ben e.e.a. in een boekje aan het binden komt er nog meer of kan de lijm om de rug vast te zetten er overheen?

We zijn nog lang niet thuis.

Ah ik dacht weer een nieuwe SOG-activiteit gevonden te hebben aangezien albert in dit topic reageerde met vast een mooi verhaal

Maar ik moet blijkbaar toch maar een ander tijdverdrijf gaan zoeken...

Hallo zeg, ik heb buiten het schrijven ook nog een ander leven!
Nou vooruit, een korte aflevering, alleen maar om het niet te verleren.



“Zeebeest” doet een rondje NL.

8.


Do. 22 – 07 -,10. Half bew. W 4.


Het is nog geen half negen maar de zon is al zo warm dat ik, zonder hemd of shirt buiten om me heen sta te kijken. Waar blijft Marjanne nou? Hoewel ik haar al twee keer geroepen heb, is ze nog steeds niet opgestaan. Dit wordt me te gortig. Ik loop naar de slaaphut en zeg:‘Kom er nu uit, lui vrouwmens, het is hier verdomme geen BIO vakantieoord!’ Ze geeft geen krimp. Ik keer me van haar af en zeg:‘Goed, het is nu twintig over acht, om half negen draai ik het anker op en vaar weg. Ik haal nu het motortje van Loodje en maak vertrekklaar, ik kan ook zeilen zonder jou.’ Nog voor ik bij de stuurhut ben hoor ik gestommel achter me en voel twee blote armen om me heen. ‘Wat ben je weer een ongedurig mannetje, kan je nu nog steeds niet meer dan één nachtje op dezelfde plek liggen zonder meteen weer verder te moeten?’ ‘Welnee, dat heeft er niets mee te maken maar we hebben een dag verspeeld met dat shoppen van jou en dat moeten we vandaag weer inhalen.’ ‘Maar we hebben toch tijd zat om in Zeeland te komen?’ ‘Niet als we verwaaid komen te liggen. Haal nu die twee dingen uit mijn rug en ga je aankleden, lellebel die je bent.’ ‘Goed, dan moet je het zelf maar weten, maar ik wil toch nog even de wal op om verse broodjes te halen.’ ‘Niets daarvan, we gaan meteen weg!’

Al met al is het tien over half elf, wanneer we ankerop gaan en - met verse broodjes en al - naar buiten tuffen. We zetten de zeilen en kachelen “met een knik in de schoot” richting het Paard van Marken. Dit is lekker ontspannen zeilen, “Wilhelm” stuurt en wij hoeven uren lang geen schoot aan te raken. Tussen de middag eten we lekkere broodjes en drinken daar een bakkie leut en een glas Appelsientje bij.

13:55 Paard van Marken dwars 0,15’SB. Het is warm!
We moeten nu een stuk hoger aan de wind maar hebben nog wel een bezeild koersje. Voor we de vuurtoren “Hoek van het IJ” ronden, gaat de motor er weer bij en draaien we de zeilen weg. In de verte zien we de Schellingwouderbrug. Die brug draait om de twintig minuten, dus lang hoef je nooit te wachten. Ik kijk op de klok en geef de motor een tandje of wat erbij, want zo uit het blote hoofd meen ik te weten dat de brug om 15:50de laatste draai doet en dan iets van meer dan twee en een halfuur gesperd is. De almanak geeft me gelijk. Met een flink gangetje en een grote schuimsnor voor haar neus, ploegt “Zeebeest” zich door het Buiten IJ. In de verte zien we de lichten op enkel rood staan. Het wordt spannend, voor je het weet gaat hij open en net voor onze neus weer dicht. Nog drie honderd meter te gaan, de afsluitbomen op de brug gaan neer en na een paar aarzelende secondes gaan de rijbaantjes de lucht in. Van de andere kant komt er één paaltje (da’s bruggenwippersjargons voor zeiljacht) door het gat. Halen we het nog of halen we het niet? Laat die bruggepik die lange rij auto’s nog een minuutje langer voor de bomen staan, of knalt hij dat stukkie wegdek vlak voor onze neus plat en laat ons een uur of wat wachten? Ha, de lichten springen, via rood-groen, naar enkel groen en om 16:56 knallen we, gevolgd door nog twee paaljachies, door het bruggat. We minderen vaart en duiken de jachtenfuik in. Op kanaal 18 roep ik de sluis op. ‘Zeebeest, het kan nog een minuut of tien duren en het wordt de noorderkolk ‘ We maken vast en wachten af.

We zien vanaf het IJ wat “paaltjes” de noorderkolk invaren. ‘Kijk Martje, die liggen straks met zijn allen gezellig een paar uurtjes voor de brug te wachten. Wij mazzelen dat we er nog net op tijd doorwaren, nu kunnen we nog even doorkachelen naar Schollenkoppencity.’ ‘Lieve jongen, waar heb je het nú in hemelsnaam weerover?’ ‘IJmuiden, lieve schat. Ik wil, met jouw genadelijke toestemming, nog even doorfietsen naar IJmuiden.’ ‘Kunnen we niet vandaag naar de Sixhaven gaan en morgen naar IJmuiden varen?’ ‘Ha, jij moet zeker weer zo nodig winkelen, of is het je om de Mosveld markt te doen? Maakt ook niet uit, jouw gezagvoerder wil morgenochtend met zijn kloten op zee zitten en daarmee uit!’ ‘Ja maar …’ ‘Niks te ja maren, je weet wat die piraat met die houten poot placht te zeggen, Navigare necesse uh dinges en zo is het maar net. En als je héél zoet bent mag je mee.’ Marjanne zou Marjanne niet zijn, als ze me geen tegenspraak gaf . ‘Ja maar ik ben al in geen eeuwen op het Mosveld geweest en ...’ ‘Kijk Martje we hebben groen, gooi maar vlug los!’ Tjonge zeg, dát was op het nippertje. Marjanne en mijn dochter trouwens ook, kunnen iedere woordenstrijd van me winnen, niet met ter zake doende argumenten maar puur op uithoudingsvermogen. Deze keer werd ik op het nippertje ”saved by the bel”. Nou ja bel, hoe dan ook, dat groene licht kwam precies op tijd. Samen met de andere twee paaltjes gaan we de kolk in, maken om 16:20 vast en zien de deuren achter ons sluiten.

Het schutten duurt niet lang, de deuren gaan open en wij varen IJ op. Bij de Oranjewerf ligt wat baggermateriaal voor de kant en in het dok. Bij het Tolhuis hebben de nodige veerponten het heen en weer en bij de voormalige NDSM pier zien we de bloedbark “Pollux”. Het is een replica van een zeilschip, zonder zeilen of motor. Het is eigenlijk niet meer dan een platbodem - met 60 cm. diepgang - die, zodra je er ook maar één zeil op zet, bij de eerste de beste windstoot meteen omlazert.

De “Pollux” is in 1939 bij Scheepswerf Verschure gebouwd als schoolschip en getuigd met het oude spul van zijn véél kleinere houten voorganger. Vandaar dat, tot in 1960 toen er nieuwe stalen masten en ra’s opkwamen, er geen ene moer klopte van de verhoudingen tussen romp en masten. Toen de Duitsers in mei 1940 ons landje bezette, hebben zij de “Pollux”, nog bij de werf, in beslag genomen en naar IJmuiden gesleept, om dienst te doen als wachtschip en kazerne voor onderzeeboot bemanningen. Toen, na de oorlog, het Matrozeninstituut de “Pollux” weer terug kreeg, stonden de geweren nog in de kasten.

‘Marjanne wijst naar voren en zegt:’Moet je zien het lijkt wel of er iets in de fik staat.’ ‘Ja, zo te zien wel, volgens mij is het de Superfosfaat die daar in de hens staat maar we zien zo wel wat het is.’

Wanneer we dichterbij komen worden de rookwolken, die aan alle kanten uit het gebouw kronkelen dikker en dikker. Ik zeg:’Ik vraag me af of we er nog wel langs mogen, kijk, daar met die zwaailichten, dat zijn de boten van de havendienst.’ Maar nee, de havendienst toont geen belangstelling voor ons dus kachelen we, onder de rookpluim door, verder richting IJmuiden. Marjanne maakt van mijn kaartentafel een kombuis en nog voor de Wijkertunnel zit ik, op de stuurstoel met m’n bordje op schoot, te kanen.

De kleine sluis werkt ons vlot door naar de zoute kant en een kwartiertje later, om 20:10 meren we af aan de M steiger in Seaport Marina.
DOG 34,3’.

‘Martje, ga jij ons even aanmelden?’ ‘Ja, maar jij gaat ook mee.’ Zegt ze en komt naar buiten met twee douche tasjes. ‘Alsjeblieft, dat is de jouwe, alles zit er al in; handdoek haarborstel, shampoo, T-shirt, schone pendek en je badslippers.’ Hoewel ik veel liever aanboord blijf om een halfuurtje – of desgewenst wat langer - vakkundig naar het lek te luisteren, hoor ik aan haar toon dat het menens is. De lange steiger naar de poort lijkt de kalverstraat wel, het is een grote dikke stroom van mensen. Ik zeg:‘Nu weet ik meteen weer waarom ik zo’n hekel heb aan grote jachthavens, daar kom je echt niet voor de rust.’ ‘Schat, niet zeuren maar doorlopen!’ Een leuke jonge vrouw met een paar kinderen komt ons tegemoet en kijkt me al vanaf een afstandje aan met een blik van “Hallo. Ken je me niet meer?”. Ik mompel zijlings tegen Marjanne:’Schat, wat ze ook beweert, die kinderen zijn echt eerlijk waar, níet van mij.’




Albert

Mooi Albert.
Je komt steeds dichter richting beschaafde wereld

Mooi verhaal weer Albert, genieten weer. Weet ik gelijk hoe ik die kan op moet.
Zo hadden wij het heel vroeger ook altijd over een pendek en wel de pendek van de Hema, die waren immers de beste. Zo wilde mijn toemalige vriendin, inmiddels mijn vrouw, voor m'n verjaardag een pendek van de Hollandse Eenheidsprijzen MAatschappij kopen. Je raad het al hoe vreemd ze haar aankeken toen ze informeerde,waar die bewuste pendeks dan wel lagen.

Mer uitzondering van de laatste aflevering heb ik er een ebook/pdf van gemaakt.
Kun je alles op je gemak nalezen

bit.ly/f2tPLV

Ennde hele link..
doc-0g-08-docsviewer.googleuse...uhIkNQaGEaR0N8JAQhgg

Dat is wel heel knap gedaan.
Nu nog een uitgever vinden...

Mooi gedaan. Een echt boekwerk.

Gaaf ....

En albert, een heuse PDF uitgave, dat roept om meer

Ik heb zo mijn twijfels of Albert er wel zo blij mee is met die .pdf.
Is dit in overleg met Albert gemaakt?
Wat ga je ermee doen?
Denk je eraan dat die verhalen creatief eigendom van Albert zijn?

Ach, een overtreding van de auteurswet is slechts een misdrijf

@rakadam: Albert heeft ze zelf gepubliceerd voor iedereen te lezen, daar is nu niets aan veranderd, het is ook heel duidelijk dat ze van hem zijn.

Het blijft evengoed een herpublicatie zonder toestemming, dus strikt genomen zou het niet mogen.
Maar ik vind het in dit geval meer een 'leeshulpje' dan het zonder toestemming overnemen van andermans werk. Evengoed had een PB-tje vooraf natuurlijk het nodig commentaar kunnen voorkomen, al had Marcel dacht ik recent ook al aangekondigd dat hij het wou gaan samenvatten.

Hallo Heren, het doet me goed dat jullie voor me opkomen maar ....Marcel heeft vooraf om toestemming gevraagd en gekregen.
En ja, de verhalen blijven mijn eigendom maar zolang er geen comerciële belangen mee gemoeid zijn, vind ik het alleen maar mooi als meerdere mensen het lezen.

Dank albert!

Vandaar dat ik je eerst een PB stuurde.. zag een kielhaal actie al voorbij komen. Wellicht moeten we die andere van jou ook maar eens samenvatten in een .pdf

Overigens, als je wilt stop ik hem in het archief zodat ie over 100+ jaar nog op te vragen is.. we hebben op het moment nog ruimte zat

deze robot staat ervoor klaar... Afgelopen vrijdag opgeleverd en een capaciteit van 15 PetaByte. Dus schrijf nog maar even door

stk02 by marcelnam, on Flickr

Komende week is gepland om hem te vullen met Datatapes

edit---
Ook het laatste deel staat nu in de .pdf wil je hem erbij hebben even opnieuw downloaden dus.

Overigens is de pdf alleen beschikbaar voor mensen die de link kennen.

-- edit 2 --
Overigens heb ik ook nog het boek van Lannes op google docs staan. Ook dit leesvoer mag van lannes voor zeilersforum leden kosteloos en zonder winstoogmerk beschikbaar gesteld worden.. Het zijn wel 400 bladzijden dus ietje meer als die van albert maar zeker ook het lezen waard.

docs.google.com/leaf?id=0B4dGW...=en&authkey=CJzD_LsG

marcelm schrijft:Lijkt me leuk voor mijn achterkleinkinderen.

Ik vind dit wel een super leuke service Marcelm. Ook een mooeie opsteker voor je vertelkunst Albert! BTW je bent nu met pensioen, maar de verhalen volgen elkaar minder snel op dan toen je nog op de sluis zat. Dus zal ik weer een baantje op een sluis of bij een brug voor je regelen...

Dank je wel hoor. Erg leuk.

Postman schrijft:
knip> BTW je bent nu met pensioen, maar de verhalen volgen elkaar minder snel op dan toen je nog op de sluis zat. Dus zal ik weer een baantje op een sluis of bij een brug voor je regelen...<knip

Foei Henk, wil je me alsjeblieft niet met dat soort onzedelijke voorstellen aankomen zetten? Ik heb amper tijd om te schrijven, laat staan voor een baantje.

Albert45 schrijft:
Toen ik op die "bloedbark" zat (1989-1990) waren er in de kombuis nog een aantal schalen met de rijksadelaar (inclusief hakenkruis) aanwezig!!

En ze hielden het regime net zo strak! Ik kan me herinneren dat er een dame!!, die marof wou worden, kwam kijken met haar ouders en niet verder als de gangway kwamen alwaar de "hofmeester" ze gelijk de dijk weer opstuurde met de boodschap: "We krijgen die blagen nou al niet stil s'nachts, laat staan als er nog zoiets aan boord is!" Meerdere krachttermen weggelaten mbt de jongere en of vrouwelijke lezertjes.

Potver, lees ik even wat achterstand weg, zie ik zomaar dat ik de notulen van de ruitenwisserclub gemist heb!

Weer een sterk stukje Albert!

Dank je Marvin. Ennuh, de notulen staan op mijn bierviltje, wil je een kopietje?

We varen verder.





“Zeebeest” doet een rondje NL.

9.


We stoppen vlak voor de jonge vrouw - die ik gelukkig net op tijd herken als Liesbeth van de “L’Avalanche” – en ik zeg:’Hoi, wat leuk zeg, waar liggen jullie?’ Zij blijken nog een stukje verder van de bewoonde wereld te liggen dan wij. We praten even over waarvandaan en waarheen onze schepen reizen en het blijkt dat de L’Avalanche ook onderweg is naar Zeeland. Dan vraagt Liesbeth:’Komen jullie straks iets drinken?’ ‘Ja, graag dat lijkt me reuze gezellig maar we gaan ons eerst even aanmelden en het vuil van de lange reis er afschrobben.’

Terwijl Marjanne ons aanmeldt, kijk ik even naar de weerberichten voor morgen.
Aanvankelijk variabel 1-2, later west 4-5, goed zicht. Hm, dat wordt eerst pruttelen op de motor en dan hobbelen onder zeil. Marjanne is klaar bij de balie en geeft me een kaartje met daarop een magneetcode, waarmee we toegang krijgen tot zowel de steigers als het sanitairgebouw. Ik haal mijn kaartje door de gleuf en zeg:’Sesam open u!’ ‘Zie je dat? Ik kan het nog steeds.’ Ze kijkt me even peinzend aan en zegt terwijl we naar binnen lopen:’Werkt dat trucje ook bij de kluis van de Nederlandse Bank?’ ‘Geen idee maar ik hoop van niet.’ ‘Niet? Hoezó niet?’ Omdat jij geen rijbewijs hebt en ik er niets voor voel om chauffeurtje te spelen en uren lang in zo’n grote ordinaire P. C. Hooft tractor te zitten wachten op mijn geliefde die, met een waaier van creditcards, zich uitleeft in de duurste zaken van ons dierbaar vaderland.‘ Even laat ze dat beeld op zich inwerken. Dan zegt ze met haar kleine meisjes stemmetje:’Dan wil je zeker ook niet met me mee naar de miljonairsfair?’ ‘Nee, dat weiger ik pertinent!’ Ze slaakt een spijtige zucht, duwt de deur naar de damesdouches open en zegt over haar schouder:’We zien elkaar straks weer buiten?’ ‘Ja, da’s goed, tot zo.’

Wanneer we ons - gewassen en gestreken - melden bij de valreep van de L’Avalanche, worden we allerhartelijkst aan boord genodigd door de schipper. Dennis komt meteen to the point. ‘Wat willen jullie drinken?’ Daar hou ik van, niet dat gedraai van, ‘Goh, dat is lang geleden.’ gevolgd door wat slap geouweneel over het weer. Nee, Dennis wéét waar het om gaat en waar een varensman, na een lange dag op het water, behoefte aan heeft.
Behalve Dennis, staan er nog vier namen op de monsterrol. Namelijk; Liesbeth, Monique, Peter en Tommy. Tommy heeft de afdeling muizen en ratten bestrijding onder zich en werkt hoofdzakelijk ’s nachts. Overdag geeft hij blijk van een ongekend talent voor het vinden van de geriefelijkste slaapplekjes, maar op dit moment zit hij – klaarwakker - me vanuit de kajuit, met grote groene ogen, wantrouwend aan te staren. Ik hef mijn glas ‘Proost, Tommy.’ en geef hem een knipoog. Tommy verblikt of verbloost niet maar blijft me strak aanstaren met een blik van. ‘Dat je die andere vier om de tuin weet te leiden, wil nog niet zeggen dat ik er ook intrap. Ik heb heus wel gezien dat je, vlak voor je aanboord kwam, dat stinkende kwijlende hondebeest van verderop hebt aangehaald, je ruikt er nog naar, jij doggy lover!‘

Ondanks de minachtende blikken van Tommy, wordt het toch een gezellig, ontspannen avondje. Omdat we morgen bijtijds willen vertrekken, maken we het niet al te laat en nemen bijtijds afscheid. Terug op “Zeebeest” zijn we het er over eens dat, dit avondje met deze vier mensen, ons goed heeft gedaan en hopen dat zij het ook zo hebben ervaren. Wanneer ik mijn kooilampje uitdoe en welterusten zeg, vraagt Marjanne:’Die scheepsnaam, L’Avalanche, wat betekent dat eigenlijk?’ ‘O, dat is Frans en betekend lawine. Trouwens, nu ik er over nadenk, als Dennis ooit naar de Noorse fjorden gaat, kan hij beter niet met een boot die Lawine heet, te dicht langs die steile rotswanden varen. Die ouwe Noorse goden, hebben een nogal apart gevoelvoor humor. Truste Martje.’ ‘Truste schat.’



Vrijd. 23 – 07 -,10.

Om vijf uur geef ik de wekker een oplawabber en kruip mijn kooi uit. Marjanne, die weet dat we een lang traject voor de boeg hebben, komt er ook meteen uit. Een halfuurtje later, wast Marjanne de ontbijt spulletjes af en hang ik nog even de zoetwaterslang in de tank. Terwijl de tank volloopt, start ik de motor, leg de papieren kaarten op volgorde in de la van de kaartenrafel en start de laptop met de elektronische kaarten op. Om 05:40 gaan de trossen los en varen we naar de uitgang van de Marina. Op de “L’Avalanche” is nog geen mens te zien en volgens Marjanne ligt ook Tommy aandachtig naar het lek te luisteren. Dennis en Liesbeth hebben er voor gekozen om pas komende nacht naar Stellendam te varen, zodat de kinderen vandaag naar de kermis en het strand kunnen en tijdens de overtocht lekker in hun kooi liggen. Wij houden tussen de pieren stijf BB aan, zodat we niet twee keer voor de snufferd van de grote jongens langs hoeven te kruizen. 05:57 Buitengaats. Licht bew. Var.1-2. Goed zicht. Zwakke deining, olieachtig zeetje. We lopen 5,5 knoop op de motor en halen zowaar een vissend kottertje in. Achter ons ligt een flinke bulkcarrier op IJmuiden aan.

Ik kijk om me heen, wat is het toch heerlijk om weer op zee te zijn, dit is genieten met volle teugen. Plots voel ik de dichter in mij ontwaken. Ik ga staan, zet mijn borst uit, maak een weids gebaar met mijn arm en declameer:’Ziet hoe het schone Zandvoort, zich koestert, in de ochtendzon. ….’ Marjanne, die me spottend aankijkt, zegt:‘Nu moet je niet ál te poëtisch gaan worden, jochie, dat past niet bij je.’ ‘Goed, dan ga ik wel zingen, wat dacht je van, “Waar de blanke top der duinen schittert in de zonnegloed”?’ Haar blik zegt genoeg. ’Maar een foto-tje ervan maken, mag dat wel?’ Ze knikt genadig van ja.

Ik leg mijn camera weg en zeg:‘Goed, maar dan kom jij er mooi niet achter hoe dat schone vers verdergaat.’ ‘Nou, hoe gaat het dan verder?’ ‘Tja, het moet natuurlijk rijmen op ochtendzon, nu was ik er nog niet helemáál uit maar wat dacht je van; “een blonde duin-del, in een niemandalletje van een nachtjapon”.’ Ze zegt:’Ik hoor het al, het zal eens níet op seks uitdraaien, neem jij nu maar je foto en laat het dichten aan Jules Deelder over. Trouwens, die bakt er ook niet veel van.’

08:20 Noordwijk aan Zee dwars. 3,5’ BB. Wind var. 1-2. vlak zeetje
Voor Scheveningen op de ankerrede liggen, als vanouds, weer de nodige tankers.

In de verte, alleen met de kijker goed te zien, liggen een paar afzinkbare zware lading schepen van Dockwise. Intussen heeft de wind zijn draai gevonden en komt nu met iets van 2-3 bft. uit het westen. We zetten weer zeil maar laten de motor bij staan. Bij Scheveningen, dicht bij de kust en buiten het officiële ankergebied, ligt een tanker van Knudsen.

09:50 Scheveningse pier dwars 5,5’ BB. Wind west 3-4. Er beginnen weer wat golfjes te lopen. We naderen Hoek van Holland en melden ons, nabij de Indusbank N boei, bij “Sector Maasmond”. Er is weinig in en uitgaand verkeer en wat er vaart gaat ruim voor en achter ons langs. 12:10. Tijdens de oversteek van de Maasgeul, worden we voorbijgelopen door een Stellendammer kotter.

Na de oversteek zetten we de motor, die voor de zekerheid nog bij stond, af . Er staat nu een dikke 4bft. uit het westen, dus zeilen we, op een vorstelijk koersje, richting Slijkgat. Drie hopperzuigers zijn bezig de Maasvlakte uit te breiden door middel van “rainbowen”. Achter ons stomen twee lege hoppers naar hun zuigput.

14:30 Slijkgat verkenningston. We zeilen, bijna recht voor het lappie, naar de Haringvlietdam. Weer worden we opgelopen door een viskotter.

Pal voor de dam draaien we om 16:10 SB uit de haven van Stellendam in. ‘Martje, wat zullen we doen kruipen we langszij een kotter, die varen toch niet meer uit voor zondagavond twaalf uur, of gaan we door en pikken bij Hellevoetsluis een mooring op?’

‘Marjanne zegt:’Laten we maar lekker rustig op een mooring gaan liggen’ ‘Goed, dan gaan we nog even door.’ Voor de Goereesesluis liggen al een paar paaljachten te wachten, dus houden we “Zeebeest” gaande in het voorste deel van de haven, in het hoekje bij de reddingboot.

We liggen al een behoorlijk tijdje te wachten, het zal nu niet zo lang meer duren. We laten ons alvast door de wind – er staat nu al een stukkie of vijf - langzaam naar de sluis driften.

De deuren gaan open en er komt een bunkerbootje uit maar de brug gaat nog niet omhoog en de lichten blijven op rood staan. Er komt een sportvisboot de haven instuiven. Aandek staan wat hengelaars met bleke gezichten. ‘Kijk Martje, die hebben zo te zien meer vissies gevoerd dan gevangen.’ De boot schiet voor de kant en de sportieve hengelaars wankelen de wal op. ‘Moet je dat zien, het is dat ze nog misselijk zijn, anders zouden ze, net als de paus, dankbaar de vaste grond kussen.’ De hengelboot, nu zonder zijn gasten, maakt los en vaart de sluis in. Meteen gaan de lichten op rood-groen, de bomen neer en de brug open. Nog voor de lichten enkel groen geven, stormen de andere paaltjes naar binnen. Wij en varen, als laatste naar binnen en maken vast tegenover de hengelaar. Om 17:10 varen we de sluis uit, door de binnenhaven het Haringvliet op en steken meteen schuin over naar Voorne. We stevenen af op een stekkie halverwege de Haringvlietdam en Hellevoetsluis. Daar ligt, speciaal voor jachtjes, een rijtje mooie gele moorings.

Marjanne staat voorop, met een kort trosje met een haak eraan gesplitst, klaar om vast te maken op de mooring. Ik draai kort om de boei, breng de neus in de wind en sla achteruit. De vaart is er bijna uit dus ik zet de motor in zijn vrij. In plaats van langzaam de laatste anderhalve meter zachtjes te overbruggen, stopt “Zeebeest af” en begint, een handje geholpen door de wind, te deinzen. Het motorhandel in zijn vooruit zetten heeft geen effect. Vlug stap ik de stuurhut uit en grijp het handel in de kuip Ook dit handel zegt:’Je kan me wat.’ En laat de keerkoppeling in zijn achteruit staan. Ik spring weer naar binnen om de motor af te zetten. Op dat moment, geen vijftien meter achter de mooring, lopen we aan de grond. De golven laten ons flink op de bodem stoten, zo te voelen is de grond hier keihard. We moeten, willen wij ons bootje heel houden, als de donder hier vandaan zien te komen. Ik roep naar voren:‘Martje, de lange lijn!’ Marjanne heeft meteen door wat ik bedoel en komt naar achter met de langste landvast. Ik spring in “Loodje”, pak het eind van de landvast tussen mijn tanden en leg terwijl Marjanne me losknoopt, de riemen in. Zo hard ik kan roei ik naar de boei en knoop vlug de lijn vast. Op het zelfde moment, zonder dat ik iets hoef te zeggen, trekt Marjanne de lijn strak, zet hem met drie slagen vast op de self-tailing schootlier en draait met twee handen aan het lierhandel de lijn binnen. Nog voor ik me langs de lijn teruggetrokken heb, begint “Zeebeest “ zich naar de boei te bewegen. ‘Goedgedaan schat maar draai nu wat rustiger, anders klappen we op de boei.’ Vanaf een oud sleepbootje, dat een paar Moorings verderop ligt, komt een kleine RIB aanzetten. Een aardige vent met een plat Rotterdams accent vraagt:‘Hebben jullie hulp nodig?’ ‘Nee bedankt, we zijn alweer vrij van de bodem.’ ‘Goed zo. Zeker motorpech?’ ‘Ja, zoiets, hij bleef in zijn achteruit hangen maar ik duik zo de machinekamer in om te kijken of ik het zelf kan opknappen.’ ‘Goedzo, als je gereedschap tekort komt, geef je maar een brul, ik heb kisten vol met van alles en nog wat.’ ‘Dank je maar ik denk dat ik het wel redt met wat ik heb.’ ‘Prima, ik hoor het wel.’ En weg is hij weer. Na dat we fatsoenlijk met een dubbel voortrosje op de boei vast gemaakt hebben en de dunne lijn, netjes opgeschoten in de ankerbak is opgeborgen, vult Marjanne het logboek in en besluit met.

Makke aan de motor, achteruit weigert uit zijn werk te gaan. Om 17:40 Gemeerd aan mooring op positie 51° 49’46 N. 04° 05’20 E. Zonnig. WSW 4-5. DOG 57,9’.

Intussen heb ik de motorluiken al open getrokken en ga op zoek naar het “vuiltje”. Aan de handels zelf kan het niet liggen, ik geloof tenminste niet dat ze allebei tegelijk in de fout gaan, dus begin ik aan het andere end, bij de keerkoppeling. Ik trek het motorhandel in zijn achteruit en weer in zijn vrij. In plaats van het hefboompje op de keerkoppeling, beweegt de buitenmantel van de Morsekabel. Aha, het vuiltje zit hem in het malochempie dat de opdracht van twéé onafhankelijke bedieningshandels, via Morsekabels, overbrengt naar één kabel die het laatste stukkie naar de keerkoppeling overbrugt. Ik zie nu dat er twee M 5 boutjes zijn losgetrild, waardoor de buitenmantel niet meer wordt vastgehouden en dus vrolijk met de binnenkabel mee voor en achteruit schuift. Ik trek mijn gereedschapkist tevoorschijn en leg wat ik nodig denk te hebben op een lap. ‘Martje, pak jij even uit het SB kastje dat bakje met RVS boutjes?’ Intussen blijkt dat ik niet aan de onderkant van dat malochempie kan komen zonder eerst de achterkant van de motorombouw los te schroeven. Daarna zie ik dat ik om twee nieuwe boutjes er in te vogelen, het hele zooitje los moet. Verdomme, dat gaat langer duren dan ik dacht en ik sta al met kramp in mijn kuiten en een zere rug, in een krakelingen houding over het zooitje gebogen. Ik kom er eerst maar even uit om me te strekken. ‘O, is het al klaar schat? Was je handen en kleed je om, dan zet ik het eten vast op.’ ‘Hallo vrouw, ik ben Merlijn de tovenaar niet, geef me effe de tijd wil je? Ik kom alleen even mijn ruggengraat in het juiste model wringen.’ ‘Oei oei, ik hoor het al, rugpijn en honger, daar wordt jij altijd een tikje chagrijnig van.’ ‘Ik? Chagrijnig? Hoe kom je er bij? Ik ben nooit chagrijnig, ik heb er alleen maar zwaar de schurft in.’ Ik rek me nog een keer en verdwijn weer in de vetput. Alle boutjes, ook die nog vast zitten, vervang ik door nieuwe RVS boutjes met zelfborgende moertjes Om 19:50 zit alles weer vast en is het spul getest. Ik maak de zaak dicht, berg mijn gereedschap op en was mijn zwarte klauwtjes. Marjanne dekt de kuiptafel en schenkt alvast een wijntje in. Even later, staan de dampende pannen op tafel. Marjanne zegt:’Proost, op mijn supermonteur!’ Ik antwoord;‘Proost, op de super kokkin!’

Na het eten, terwijl we nog even napraten, verdeelt Marjanne eerlijk het laatste restje wijn over onze glazen en zegt peinzend:’Al met al viel het me nóg mee.’ ‘Aha, je bedoelt zeker hoe snel en vakkundig ik dat vuiltje geklaard heb?’ ‘Nee schat, ik bedoel dat jij je zo keurig hebt ingehouden en meteen aan de gang bent gegaan, zonder eerst een flink stuk achteruit te bidden. Proost!’



Albert

Mooi stukkie leesvoer weer albert

Hij was weer leuk, mooie foto's van de zee trouwens

Grappig dat jullie een compleet ander stuk water hebben gevaren dan wij, terwijl er een uurtje of 6 tussen zat. Het viertje dat jullie naar binnen blies hadden wij voor Scheveningen al en die trok nog even gezellig door naar een knoop of 25.