Onderwerp: "Zeebeest" gaat de hort op.

groom schreef : Je hebt gelijk Geert.
@BM Sail, dankje.






Wo. 13-06-,12


Na een rustig nachtje waarin we, ondanks de waarschuwing van de havenmeester, niet beroofd verkracht en afgemaakt zijn, gooien we om 07:30 de trossen los en varen River Boyne af naar zee.

08:25 Buitengaats.

E 4-5. Bew. Hobbelig zeetje.

Vandaag willen we ankeren achter Ireland’s Eye, een eilandje op twee en een halve mijl noord van Dublin Bay.

10:40 Rockabill Lt. ho. - een eenzame rots in zee - dwars 1.5’ BB.

11:55 Lambay Isle. dwars 0.5’ BB.

13:25 Komen ten anker achter Irelands Eye. 4 mtr. water. 22 mtr kett.

DOG. 27’. Totaal 1005’.

‘Martje, we hebben de eerste duizend mijl te pakken.’
‘Leuk, krijg ik nu een diploma of zo?’
‘Nou nee, ik dacht meer aan iets van een lekker etentje.’
‘Ja fijn, lekker uit eten gaan in Dublin.’
‘Lieve Martje van me, ik dacht meer aan een romantisch etentje, met wijn en kaarslicht, aan boord.’
‘O, en wie kookt er, jij of ik?’
‘Jij natuurlijk, ik wil wel lékker eten.’

We liggen hier achter het eiland minder dan een halve mijl uit de vaste wal en de marina van Howth.

In de beschutting van het eiland, zijn een half dozijn Optimistjes aan het oefenen.

Het is zeker einde oefening, want de ene RIB begint de boeitjes op te pikken, terwijl de ander de Optimistjes verzameld.

Even later zijn ze weg en blijft alleen de middeleeuwse wachttoren over.
We eten een boterhammetje en luisteren tussendoor naar de weerberichten.
SE. 7 bft. voor ons stukje Irish Sea.
‘Dat kon wel eens een tikkie onaangenaam worden Martje. We gaan ankerop en kachelen naar Dublin.

We varen rond het schiereiland dat ons van Dublin Bay scheidt.
De “Nose of Howth”.

Daar achter die landtong Baily, begint Dublin Bay en is het nog bijna zeven mijl varen naar Poolbeg Marina in Dublin.

Bij het indraaien van Dublin Bay melden we ons netjes bij de verkeersleiding.
Of we maar netjes uiterst stuurboord in de geul willen blijven en binnenslands haaks oversteken om langs de BB oever naar de marina te varen.

We komen de fast ferry naar Holyhead tegen.

Meren om 15:30 af in de marina.

DOG. 10’ Totaal 1015’.

We gaan ons, met douche tasjes, melden in de kantine, waar we € 26,-. havengeld mogen neertellen en vervolgens onder de douche stappen.

Natuurlijk moeten er ook weer verse stores worden ingeslagen, dus gaan we op pad. Buiten het hek vragen we, aan een man die daar net naar zijn auto loopt, waar we een supermarkt kunnen vinden.
‘O er is een hele grote, niet verder dan tien minuten hier vandaan.’ Hij begint omstandig uit te leggen hoe we rijden moeten.
Ik onderbreek hem: ‘Sorry, maar is er toevallig ook nog een die wat dichterbij is? Wij zijn lopend.’
‘Ja er is ook nog wel een klein supermarktje dat niet al te ver weg is maar dat is een beetje moeilijk uit te leggen. Weet je wat? Ik breng jullie wel even, stap maar in.’
Het is toch nog een hele rit. Wanneer we uitstappen en hem bedanken, legt hij uit dat de terug reis amper een derde is van de heenreis, mits we langs de sportvelden en door het park lopen.

Inderdaad we zijn, met een volle rugzak op mijn bult, in een goed kwartier weer terug bij de marina.

’s Avonds zwerven we door de binnenstad Rond Grafton Street. Er is van alles te beleven, ook op straat.
Een pantomime speler, met een wit gezicht en een bolhoed op, doet of hij stapel verliefd is op een nogal voluptueuze dame van een jaar of vijftig. Hoewel ze niet weet waar ze kijken moet, is ze, zo te zien, toch zeer ingenomen met zijn advances … tot hij haar laat vallen als een baksteen en inruilt voor slank een grietje van een jaar of achttien.

Hier een bandje, daar een zanger met ingeblikte muziek en verderop een keurige man die klassieke muziek op een viool ten gehore brengt. Kortom, het is een gezellige bende en de avond vliegt om.

‘Albert het is al heel laat en je had gezegd dat je morgenochtend vroeg weer wil vertrekken, dus …?’



Do. 14-06-,12.


07:00 Vertrek.

Voor we het haventje verlaten, meld ik me bij de VTS. We krijgentoestemming om uit te varen.
We hebben het tij tegen, dus hard gaat het niet.

07:40 Buiten de pieren. WE varen op een zuidoostelijk koersje door Dublin Bay.

09:20 Muglins Lt. ho. dwars. Hier verlaten we Dublin Bay en hebben meteen een stuk minder stroom tegen.

ESE 4-5. Ruw zeetje. Bewolkt.

10:40 Bray Hd. dwars 2,25’SB.

Wind ESE 5-6. Af en toe wat zon. Zee wordt hoger en ruwer.

13:08 Aankomst Wicklow.

DOG. 27’. Totaal 1042’.

We liggen aan de binnenkant tegen de pier, een kwartiertje lopen van de winkels. We doen wat boodschappen.
Omdat de kuiptent een beetje doorlekt, zijn we ook op zoek naar een spray voor tenten.
We worden steeds weer naar een ander winkel doorverwezen maar helaas, dat spul is nergens te verkrijgen.
‘Misschien dat Paddy het heeft, die zit buiten het stadje op het industrie terrein.’
Omdat de winkel juf geen ster is in het uitleggen van de weg, vragen we het op straat aan een man.
Even later zitten we voor de tweede keer in twee dagen bij iemand in de auto, een mooie Rover nog wel, en worden tot voor de deur gebracht.
Ook hier geen middeltje tegen een incontinente tent.
Wanneer we buiten komen staat onze privé chauffeur op ons te wachten.
‘Ach ik heb geen haast, dus ik dacht, ik wacht even.’
Terug in het stadje bedanken we hem hartelijk.

De rest van de middag, terwijl Marjanne nog een keer het stadje ingaat, breng ik door met een boek van Henk de Velde.
’s Avonds komt de reddingboot terug van een oefening met ruw weer. Ze leggen achter ons aan en tuigen wat slangen op.

Even later zijn ze de haven en de pier aan het “blussen”.
Dan wanneer het donker begint te worden, tuigen ze de hele handel af en varen achteruit naar het botenhuis. De schipper zet zijn boot, niet al te zachtzinnig resoluut op de lanceer kar.

Terwijl de boot al achteruit het botenhuis ingaat wordt, net op tijd, nog even vlug het mastje gestreken.

De havenmeester komt ook nog even langs.
‘Alles oké? Hebben jullie nog iets nodig? Twee nachten? Dat is vijftien euro alstublieft.’ Hij blijft nog even voor een gezellig ouwehoerenpraatje en gaat dan weer op huis aan.

De wind neemt nog meer toe SE. 7-8. Hier in de haven liggen we al te stampen, dus buiten is het helemaal kermis en als ik de weerberichten geloven mag, wordt het morgen niet veel beter.


Vrijd. 15-06-,12.

Havendag.

Op de pier waaraan we liggen, staat aan de zeezijde een hoge muur. Deze is door een ijverige amateur Rembrandt beschilderd met zo’n dertig schepen.
Marjanne zet ze allemaal op de kiek. Persoonlijk hou ik het er bij een stuk of zes.

Eerst denk ik nog dat dit allemaal schepen zijn die ooit Wicklow aandeden. Maar wanneer ik ook de "Titanic", een bootje dat toch echt niet in deze haven past, tegenkom, begin ik lichtelijk te twijfelen.

De laatste is, volgens de plaquette die er boven hangt, de dertien meter lange “Saoirse” van dokter Edward Conor Marshal o Brien. )1880 – 1952, die daar mee, als eerste Ier, met een “klein bootje” rond Kaap Hoorn voer.

De weerberichten voor morgen hebben het over een zuidwestelijke wind van vier, vijf, Beaufort. Dat betekent een, net wel, net niet, bezeild koersje met wind uit de kust.
We zullen wel zien.

Jullie zullen zien en wij ... wij wachten met ongeduld op het volgende verhaal.

Even geen Zee-beestachtigheden. Ben druk bezig "Zeebeest" klaar te maken voor de Pinkstertrip.

Da's jammer, veel plezier.

Gerard

Goh!!! Een schijnbeweging!

Veel plezier!


Johan

Het is alweer bijna oktober, dus wordt het tijd om ons Engeland – Schotland – Ierland reisje te vervolgen.
Waar waren we gebleven? O ja, we zijn van Dublin naar Wicklow gezeild en staan nu op het punt om verder naar het zuiden af te zakken.



“Zeebeest” gaat de hort op 30.



Za. 16-06-,12


Hoewel ik vroeg wil vertrekken, vindt Marjanne dat, omdat het zaterdag is, we eerst de nodige stores moeten inslaan voor het weekend.
‘Verrek, waarom kom je daar nu pas mee aanzetten? Gister hadden we daar alle tijd voor!’
‘Ja maar ik wil alles zo vers mogelijk hebben, dus ga ik nu nog even het stadje in, en jij gaat mee.’
‘Helemaal niet, als jij zo graag boodschappen wil doen ga je maar lekker alleen, ik blijf aan boord, punt uit!’
Zo, dat heb ik eventjes flink gezegd, daar heeft ze niet van terug… hoop ik.
‘Lieve jongen, ik zou met alle plezier van de wereld alleen gaan, al was het alleen maar om je niet te horen zeuren dat het “zó ver” is en dat ik te snel loop maar helaas, ik heb je nodig om te helpen dragen. Bovendien, je groeit dicht als je alleen maar met je luie kont aan boord blijft zitten zonder je te bewegen.’
‘Dus daarom ben je met me getrouwd, puur om voor jou te fungeren als pakezel, nou bedankt, fijn dat ik daar eindelijk achter ben.’
Ze antwoordt niet maar zet demonstratief mijn schoenen voor me neer. Zuchtend schop ik mijn sloffen uit en stap in mijn schoenen.
‘Maak jij de veters even voor me vast? Dankje schat, keurig gedaan, ik zal je aanbevelen voor een strikdiploma.’

We wandelen naar het stadje en laten “Zeebeest” in haar eentje achter aan de pier.

Wanneer we eindelijk, zwaar beladen bij de boot arriveren, is het al half elf. Vlug ruimen we in en gooien los.

10:40 Vertrek.

Bewolkt. SSW 4-5.

Hoewel ik eerst naar Wexford wou besluit ik, om niet in het donker de wat lastige baai aan te moeten lopen, om naar Arklow te gaan.

We laten Wicklow achter ons onder een dreigende wolkenlucht.

11:05 Wicklow Head dwars 0,8’ SB.

Wanneer we uit de beschutting van Wicklow Hd. komen staat er, dankzij het stormachtige weer van de afgelopen dagen, een behoorlijk stuk swell. Verder zeilen houdt in dat we moeten laveren. Ik kies er voor om een uurtje drie recht tegen de swell en de zuid zuidwestelijke wind in te kachelen op de motor. Dat is dan wel even heftig maar het duurt niet zo lang.

11:50 Wolf Rock dwars, 1.5’ SB. Ruw zeetje.

12:35 Mizen Hd. dwars, 1,5’ SB.

We naderen de pieren van Arklow en merken dat er een behoorlijk stuk tij naar buiten stroomt, hoe dichter bij de ingang, hoe langzamer we gaan.

13:40 Binnen de pieren.

Ik geef de motor een paar honderd klappen extra zodat we wat vlotter tegen de 3.5 mijl ebstroom in tuffen.

13:55 Meren af aan het buitenponton van Arklow Marina.

DOG 16’
Totaal 1058’

De felle stroom is duidelijk te zien.

Arklow, een beetje somber saai stadje, is eigenlijk het bezoeken niet waard, al is het alleen maar om het exorbitante hoge havengeld, 30 Euro voor een nacht, vier keer zoveel als in het heel wat leukere Wicklow.
Als toppunt van ellende moet ik, om 25 liter diesel te kunnen halen - het bunkerstation is gesloten - met mijn steekwagentje 4 km. heen en 4 km. terug lopen om een tankstation te vinden dat dure - 1.56 per liter - witte diesel verkoopt.
Terwijl Marjanne aan het koken is, maakt de warme douche het een en ander weer een klein beetje goed en de maaltijd doet de rest.


Zo. 17-06-,12

De wind is NW 4. Een goed windje om in ruk een de 185 mijl naar de Scillys te overbruggen.
Marjanne vindt, omdat het al gauw een tochtje van twee etmalen wordt, dat we voor vertrek nóg eens moeten gaan douchen.
‘Dan kunnen we net de overtocht maken vóór we een penetrant lijfluchtje gaan verspreiden.’
‘Waarom? Dat is allemaal waterverspilling en ik ben gister al geweest, bovendien, waar het stinkt is het warm.’
‘Het is hoogzomer en warm zat, hier is je douchetas, alles zit er al in.’
‘Prima dan staat hij klaar, voor overmorgen op de Scillys.’
‘Als je nu niet gauw maakt dat je gaat douchen, doe ik een flinke blub keukenstroop in je haar.’
‘Bah, wreed wijf, geef maar hier die tas.’


11:45 Vertrek Arklow.

12:30 No 1. Lt. b. dwars 0.1’SB.

De wind is intussen met 3-4 bft. in de zuidwesthoek gaan zitten.

13:45 South Arklow Lt. b. dwars.

De wind, die een beetje aan het zoeken was heeft zich in het zuiden genesteld en is, volgens de weerberichten, van plan om daar een tijd te blijven zitten.
We overleggen en Marjanne zegt: ‘Dus dat wordt honderdtachtig mijl laveren, hoelang doen we daar over?’
‘Als het werkelijk de hele weg tegen de wind in is, kan het wel een week duren.’
‘Een wéék? Ik hoef niet zo nodig via het Engels Kanaal terug, laten we omkeren en weer naar Schotland gaan.’
Voor de vorm - ook ik heb geen zin om een week lang tegen het zeetje in te liggen stampen - sputter ik even tegen maar laat me dan ompraten.
‘Goed schat maar niet komen zeuren als het weer alsnog tegenzit.’
14:20 We vieren de schoten en gaan op een noordelijk koersje. Ik neus even in de kaarten en pas wat afstanden af.
‘Wat dacht je van één nachtje doorhalen? Dan kunnen we morgen na de middag op het eiland Man zijn?’
‘Hoe ver is dat dan?’
‘Naar Peel op Man is van af hier zo’n negentig mijl.’
‘Goed schat, dat doen we, wil je een broodje?’

17:40 Positie 52°46,15’N. 005°48,9’W Zonnig. SSE 3-4. Deinend rommelig zeetje.

20:45 Cadling Lt. b. dwars 0,5’ SB.

21:50 Positie 53°09,19’N. 005°37,4’W Zon. SE 2-3 Licht golvend, deinend zeetje.

Zo varen we op een gentleman ’s koersje, midden in de Ierse zee, rustig de nacht tegemoet.



Ma. 18-06-,12.

We gaan om de beurt een paar uur pitten.
‘Albert, het is twee uur, kan je het overnemen? Er is verse koffie en ik heb een stokbroodje afgebakken.’
‘Ik kom. Nog bijzonderheden?’
‘Nee, geen bijzonderheden, het zeetje is nog verder afgenomen als dat zo doorgaat moeten we straks motorbootje varen.’
‘Mooi kruip er maar vlug in, nu is mijn plekje nog warm.’
Met een mok koffie in mijn hand kijk ik waar we zitten, hm, niet zo ver van de M2, ofwel Meteo Station 62091.
Met de kijker krijg ik hem in de peiling, net over BB zie ik zijn vuurtje slaan. Fl(5)Y.20s.

02:40 M2. Dwars 0,5’ BB.

Om half vier por ik Marjanne. ‘Pak jij nog een paar uur? Geen bijzonderheden, por mij maar om half zeven of, als je luikjes dicht mochten vallen, wat eerder.’

Marjanne laat me liggen tot zeven uur en zet, wanneer ik bovenkom, een uitsmijter bacon en een mok koffie voor mijn neus. Ik val meteen aan en zeg met volle mond: ‘Dankjewel schat, je mag blijven.’
Het is prachtig weer met een lopend windje en een zonnetje dat, hoewel het nog laag staat, al lekker warm begint te worden.

07:45 53°48,3’N 005°12,6’W. E 2-3 Lichte deining. Zon.

‘Kijk moppie, daar onder die wolkenbank ligt Isle of Man.’
‘Mooi, dan zijn we er bijna.’
‘Nou, dat duurt nog wel even, we moeten, wanneer we de zuidpunt te pakken hebben, eerst nog een mijltje of twaalf langs de westkust omhoog voor we bij Peel komen.’
‘Piel? Interessante naam.’
‘Nee slecht vrouwmens, zo klinkt het maar je schrijft het met dubbel é. Ik denk trouwens dat ik je straks maar beter geen walverlof kan geven.’

Man komt steeds dichterbij. Calf of Man, een eiland dat van Man is gescheiden door de kwart mijl brede Calf Sound, is al duidelijk te onderscheiden.

11:25 Hebben we Chicken Rock - een kale klip met vuurtoren - dwars.

Zo zeilen we om ons dooie akkertje langs de kust van Man.

14:40 Ronden de pier van Peel en maken vast op een mooring.

D.O.G. 120’
Totaal 1178’

Tegen de klok in zien we: De kop van de pier,

de overgang van pier naar de wal,

het oude kasteel,

en de stad met zijn Victoriaanse huizen, hotels en pensions.

Door me afschuwelijke beelden van honger en ellende wegens een dreigend voedsel tekort voor te spiegelen, weet Marjanne toch een walpasje van me lost peuteren.
Ik hang het motortje aan “Loodje” en breng haar naar een stenen trap aan de pier.
Omdat de treden wat glibberig zijn klim ik, galant als ik ben, de vijf meter hoge trap met haar mee naar boven.
Terwijl ze al naar de vaste wal marcheert roept ze over haar schouder: ‘Ik fluit wel als ik klaar ben!’
‘Je bedoelt, als alle winkels leeg zijn je rugzak vol is en ik failliet ben?’
Ze wuift alleen even met een nonchalant handje en kijkt niet meer om.

Net wanneer ik de trap weer af wil gaan, word ik aangesproken door een man die daar staat te vissen.
‘Je komt van dat bootje daar?’ Wijst hij.
‘Ja, die is van ons.’
‘Leuk model, wat is dat er voor een?’
We staan wat over boten te kletsen, een onderwerp waar ik niet gauw genoeg van krijg.
Dan schakelt hij over op motorwedstrijden en of ik weet dat ze hier ieder jaar de TT van Man houden, een wereldberoemd evenement.
‘De laatste keer was het trouwens zulk slecht weer, dat de straten en wegen zo nat en glad werden, dat de race werd afgelast tot het weer wat droger werd.
Na een dag of zo te hebben rondgehangen werd het de coureurs te veel en zochten ze wat afleiding.
Een van hen kwam uiteindelijk op een idee dat meesten wel aanstond en zo kon het gebeuren dat op een grauwe winderige dag, terwijl het goot van de regen, een hele rij coureurs compleet in hun motorpak met helmen op en een hengel in hun hand, op de pier stonden te vissen.’

Ik moet grijnzen wanneer ik me dat beeld voor ogen haal en denk. ‘Vissers latijn…?’
Ik groet het loze vissertje en daal af naar Loodje.

Achter in de middag, ik zit lekker in het zonnetje te lezen, hoor ik een bekend fluitje.
Ik kijk op, in de verte op de pier brengt Marjanne haar vingers naar haar mond en weer klinkt haar fluitsignaal over de baai.
Ik zwaai met mijn arm, stap in Loodje en tuf naar de pier.

‘Zo, ik heb voor een dag of drie ingeslagen, dan kunnen we even vooruit.’
Ik help haar met de rugzak en tassen, geef haar een hand bij het instappen en steek af.
Marjanne, een echte vrouw, is niet nieuwsgierig maar wil natuurlijk wel graag alles weten.
‘Waarover stonden jullie daar al die tijd te praten, toen ik al voorbij het kasteel was stonden jullie daar nog.’
‘Dat wou ik je net vertellen, die man fokt raskatten, Manx-katten om precies te zijn. Dat zijn hele dure katten en het bijzondere aan ze is, dat ze geen staart hebben. Nu is de vraag naar Manx-katten groter dan het aanbod, daarom heeft hij een productielijntje opgezet waarmee hij van verwilderde huiskatten Manx-katten maakt en nu vroeg hij of ik bij hem kom werken.
Ik moet wel mijn eigen vleesbijltje meebrengen.’

Gelukkig is Albert weer op zijn praatstoel geklommen!

Mooi verhaal, Albert. Ik geniet er van, al zal ik zelf nooit zo ver komen. Ga aub zo door.

Ja hoor, daar is ie weer!

Bij sommige leden dank je 'God op je blote knieën' dat het zeil/vaarseizoen begint.
Albert maakt de depressie van het aanstaande winterseizoen te dragen!

Dank je!

Ed

Sluit ik me geheel bij aan Ed! Albert, goed dat je weer in de pen geklommen bent!

he he.....
kon t niet eerder?

edlonnee schreef :
Hier sluit ik me van harte bij aan!

Heb het misschien al eerder gezegd, maar je boft maar met zo'n vrouw!
En af en toe die schop onder je achterste is vast niet zo erg.

Alweer mooi!

Albert heb je nog plek voor nog meer veren? Je krijgt weliswaar van Marianne regelmatig een schop eronder, maar de veren die erin steken zijn niet meer te tellen

Allemaal bedankt voor jullie aanmoedigende woorden.
@Eric. Ze kriebelen niet alleen prettig, ik ben ook bezig er een tweepersoons matras mee te vullen, dus laat maar komen die veren.

“Zeebeest” gaat de hort op 31.



Marjanne laat me duidelijk blijken dat kattenstaarten afhakken duidelijk botst met haar dierenliefde.
‘Als er iets afgehakt moet worden, doe ik dat zelf wel.’
Bij die woorden kijkt ze veelbetekenend naar mijn kruis.
Mijn verweer, dat ze dan toch ook zichzelf benadeelt, doet ze af met een hautain gesnuif en een blik die een warmwaterbron in een kunstijsbaan doet veranderen.


Di.19-06-,12. SW 3-4. Zon.

Omdat het baantje van zwerfkattenveredelaar - drie keer woord waarde - me door Marjanne liefdevol uit mijn hoofd is gepraat, heeft het geen zin om nog langer op Isle of Man te blijven, dus zijn we om halfacht opgestaan en hebben op ons gemak ontbeten.
De motor draait al en Marjanne staat voorop bij het trosje dat de verbinding tussen “Zeebeest” en de meerboei vormt.
‘Kan ie?’
‘Nee wacht, het kasteel staat nu volop in het zonnetje, nog even een foto schieten.

‘Oké, lekko die hap!’
Marjanne trekt de het dubbele trosje aanboord en ik trek aan de fokkenschoot. Snel rolt de Genua af. Marjanne komt over de loefzijde naar achter en pakt de helmstok. Meteen trek ik de fok bak en draait “Zeebeest” haar kont naar de wind. Nog voor we de baai uit zijn gaat de motor, ongebruikt, af en zeilen we op een noordnoordwestelijk koersje richting North Channel, het smalste stuk water - ca. 20 mijl - tussen Ierland en Schotland.

11:10. SSW 3-5. Zon. Golvend zeetje met lichte deining.

Achteruit begint Man zachtjesaan te vervagen, terwijl Loodje onvermoeibaar met ons mee huppelt.

Marjanne is in de weer met een keteltje heet water dat ze, gevolgd door een keteltje koud, in de plantenspuit giet.

‘Zo, ik ga douchen.’
Even later staat ze in volle glorie in de kuip en mag ik haar nat sproeien. Dan komt er doucheschuim aan te pas en wanneer madam het genoeg vindt spoel ik al het schuim van haar af.
Dan is het, ondanks mijn: ‘maar schat, het is nog lang geen kerst’, de schipper aan de beurt.
Wanneer ik druipend en wel een oog open doe om te zien waarom zij me niet langer natspuit maar mij die pook in m’n hand duwt, blijkt dat ze artistiek verantwoorde plaatjes van mijn goddelijk lijf aan het schieten is.

Terwijl ik me afdroog hebben we een licht meningsverschil.
‘Martje schat, je ziet het verkeert, ik heb nog altijd het Apollo figuur van vroeger en daarmee uit.’
‘Lieve jongen, ik hou echt heel veel van je, maar Apollo? Ik zie in jou toch meer iets van Bacchus.’

Tussen groot en fokkenschoot komt het schiereiland The Rhins in zicht.

15:05 Mull of Galloway Lt. ho. dwars, 5’ SB.

15:30 Crammag Hd. dwars, 2’,25’ SB.

18:05 Black Hd. dwars, 1,25’ SB. Bewolkt. SSW 5-6. Zeetje neemt toe.

De wind begint te zoeken en settelt zich met 4-5 bft. in de SE hoek.

20:40Corsewall Pt. Dwars.

We besluiten om Loch Ryan binnen te lopen om daar de nacht door te brengen. We ronden Mileur Pt. en varen op de motor Loch Ryan in. We blijven uiterst SB van de vaargeul houden, want de fastferry’s vliegen je hier om de oren. Hier in het loch zijn maar liefst drie ferryboathavens, elk met meerdere ramps. We varen het loch een goeie vijf mijl in en komen om 22:55 ten anker met vijfendertig meter ketting in zes meter water.

D.O.G. 62’ Totaal 1240’

Om elf uur begint de zakkende zon onder het wolkendek door te gluren. Marjanne pakt de camera en schiet wat foto’s.

Wo. 20-06-,12. SSW 3-4. Zon.

08:15 Anker op.
Omdat de ferryboat terminals aan de oostkant van het loch liggen, houden wij de westkant aan. Wanneer we dat spul voorbij zijn, steken we over naar de oostkant.
We krijgen de wind ruim van achter in, dus zetten we, nog voor we het loch uit zijn, de spi.

De wind trekt aan tot een stukkie of vijf en de te dunne spi-boom begint behoorlijk door te buigen.
‘Martje, het was even leuk maar dit wordt me te jouker, ik haal hem er weer af. Vier jij de schoot, dan trek ik het condoom er over.’
Ik berg het spul en zet de Genua en het grootzeil.

Ailsa Craig, een 337 meter hoog eiland dat we al voor we het loch uit waren zagen liggen,
hebben we pas om 13:55 dwars op 5 mijl aan BB.

15:30 Turnberry Point Lt. ho. dwars 1,25’ SB.

De wind laat het langzaam maar zeker afweten en gaat met 1-2 bft. in de NNW hoek zitten.
Op de motor varen we naar een ankerplekje net noord van de haven van Ayr.

18:35 Komen ten anker in 5 meter water met 30 meter ketting, op positie: 55°28,59 N.
004°38,01 W.
DOG 39’ Totaal 1279’

We zitten na het eten en de afwas tot over elven in de kuip, met - we liggen op open zee - alcohol vrij bier en wat te knabbelen, samen te genieten van het vlakke zeetje, het uitzicht en elkaars gezelschap.
Soms is er niet veel voor nodig om je gelukkig te voelen.

Fijn verhaal Albert, wel jammer van je zelfportretje.

Do.21-06-,12

We zijn op weg naar de Clyde, daar begint, even ten westen van Glasgow, het Forth – Clyde canal. Via dat kanaaltje kunnen we weer op onze eigen Haringvijver ofwel de Noordzee komen maar dat speelt na morgen pas, vandaag willen Great Cumbrae, een Schots eiland, aandoen.

09:10 Anker op.

De wind die gisteravond helemaal weg was, is teruggekomen en zit met een stukkie of vijf zes bft. in O.N.O. hoek.
Omdat de kust vanaf hier steeds meer naar N.W. afbuigt, zeilen we met ruime wind in het oppertje van de wal, met een lekker gangetje - 6 kts. - over vlak water. Het grootzeil hebben we een paar slagen ingedraaid maar de Genua staat vol bij.

10:05 Lady Isle dwars, 1’ BB.

‘Kijk Martje, daar ligt Irvine. Daar binnenslands, net voorbij het stadje, komen drie rivieren samen en monden als één stroom uit in zee. Ik ben daar geweest met de “Noordstad”. We moesten toen, om te wachten tot de kade vrij was, door het stadje heen varen en ankeren op River Garmock.
Omdat we daar een dag of wat moesten doorbrengen, had de agent een oude houten spiegelsloep voor ons geregeld. Het was een boot van een meter of zeven met een twee cilinder Lister er in. Starten met een slinger maar wel in een keer lopen Je snapt wel wie zichzelf als schipper opwierp. In het weekend heb ik alle drie de rivieren verkent, net zover tot ik vastliep. Ja, ook toen al vond ik het rondklooien met kleine bootjes veel leuker dan varen met het grote spul.’
‘Ben je dan helemaal de wal niet op geweest of waren er daar geen leuke meisjes?’
Vraagt Marjanne een tikje wantrouwig.
‘Toch wel maar er kwam geen “verkering” van.’
‘Mooi zo!’ zegt ze met een tevreden gezicht.
‘Maar,’ vervolg ik, ‘even verderop ligt Ardrossan en daar heb ik, dat was met de “Marie Sophie”, wél “verkering” gehad.’
Marjanne kijkt me een tikje nijdig aan.
‘Hoe zag die lellebel eruit?’
‘Kalm aan moppie, dat was ver voor ik jou leerde kennen dus heb je totaal geen reden om jaloers te zijn. En hoe ze er uitzag? Wel, ze had, net als jij, rood haar, sproeten en een leuk figuurtje maar ze kon voor de rest natuurlijk nog niet aan je tippen.’
‘Ja, maar je bent wel met haar naar bed geweest, niet?’
‘Ja natuurlijk, als ik toen als jonge jongen de kans kreeg maakte ik er dankbaar gebruik van. Maar ik ben niet met haar getrouwd, ik heb gewacht op de enige ware en dat ben jij.’
‘Zo is dat jochie, als je dat maar onthoudt!’

11:35 Ardrossan dwars 0,5’ SB.

Marjanne tuurt even door de kijker naar het stadje, laat hem dan zakken en zegt: ‘Zou je haar niet nog een keer willen zien?’ Ze kijkt me scherp aan.
‘Welnee, ik ben niet meer die jonge vent van toen en zij is ook geen slanke den van achttien meer, ik denk eerder een dikke schommel met een dozijn kleinkinderen.’
Marjanne, met haar slank hardloopster figuurtje, knikt tevreden.

12:35 Farnland Hd. dwars 0,4’SB.

We naderen Great Cumbrae Isle. Een eiland van ca. drie mijl lang en anderhalf breed.
Aan de zuidpunt ligt het plaatsje Millport aan de Millport Bay.
De ankerplaats in de baai wordt omgeven door vijf, al dan niet onderwater liggende, riffen.
Er is een lichtenlijn, die je veilig tussen allesdoor naar binnen loodst maar waar je overdag niet veel aan hebt, omdat het hoge licht niet opvalt tegen de achtergrond.
We nemen het lage licht in een peiling van 333° RW. en kachelen op de motor de baai binnen.

13:35 Komen ten anker in 7 mtr. water. Steken > 35 mtr. ketting.

DOG 20’. Totaal 1299’.

Marjanne wil de wal op, dus tuffen we met Loodje naar een steiger en klimmen de wal op.
De winkeltjes zijn klein en een tikje armoedig, iets dat je niet kunt zeggen van de pub.
Net wanneer we de pub passeren komt er een statige oude dame naar buiten. Zij blijft even op de stoep staan en kijkt om zich heen. Marjanne stapt op haar af en spreekt haar aan.
‘Goede middag, is hier ook een supermarkt?’
‘Ja zeker, het is wel een kleintje maar ze hebben bijna alles. Maar waar komen jullie vandaan? Holland? Met dat zeilbootje daar? Wel wel, how nice!’
We staan gezellig een kwartiertje te kletsen. Het blijkt dat de dame zowat haar hele leven op het eiland heeft gewoond en tot een jaartje terug, in haar eentje het schooltje runde.
Dat iedereen haar kent, blijkt wel aan de begroetingen door de voorbijgangers en ook wanneer er een ploeg van een stuk of vijftien schoolkinderen langsfietst, wordt ze vrolijk, begroet.
De dame neemt minzaam alle begroetingen in ontvangst als zijnde terechte eerbetuigingen en groet vriendelijk terug.
Na nog een paar anekdotes over het eiland te hebben verteld, komt ze terug op het onderwerp supermarkt.
‘Kijk, je loopt door tot aan dat …, ach nee stap in ik breng je wel even.’
Ze wijst op haar autootje, een oud Renault je. We stappen bij haar in en ik sta de volgende drie minuten doodsangsten uit. Wanneer ik, blij dat ik nog leef, uitstap en haar hartelijk bedank, zegt ze: ’O, ik kan ook wel even op jullie wachten dan hoeven jullie niet zo zwaar te sjouwen, ik heb toch alle tijd.’
‘Nee dank u, dat is heel vriendelijk van u maar we hebben niet veel nodig en na al die tijd op een klein bootje zijn we blij dat we wat beweging kunnen krijgen.’
We wuiven haar na.
Marjanne zegt: ‘Wat is er met jou aan de hand? Een lift afslaan? Ik dacht dat jij zo’n hekel aan lopen had?’
‘Martje dat is zo en ik doe ook er alles aan om maar niet te hoeven lopen en je weet, ik ben niet gauw bang maar bij deze tante van Niki Lauda stap ik van ze lang zal ze leven niet meer in de auto.’

Met een volle rugzak sjok ik, dit keer zonder ook maar een klacht te uiten, naast Marjanne naar de steiger. Wanneer we in “Loodje” zitten en ik het motortje start, zegt Marjanne: ‘Moet je die donkere lucht zien, daar zou wel eens een beste regenbui in kunnen zitten.’
Ik duw af en draai richting “Zeebeest”.
‘Ja, maar niet alleen regen, daar zou ook wel eens een beste poep wind in kunnen zitten.’
Terug op “Zeebeest”, terwijl Marjanne de boodschappen inruimt, Knoop ik “Loodje” achter de kont. Ondertussen is het, hoewel het pas een uur of drie is, zo donker geworden dat in het stadje de straatverlichting aanspringt.
Dan in één keer is de bui er, valt er een muur van water naar beneden en staat er een puist wind waar je U tegen zegt.
De wind neemt nog meer toe, tot iets van 8-9 bft. Op dat moment roept Marjanne: ’Albert, het ankeralarm gaat af!’
Inderdaad, zowel de GPS als de AIS staan te piepen. Terwijl ik naar voren snel, roep ik: ‘Start de motor!’
Met het blote oog kan ik duidelijk zien dat we met een gangetje richting rotsen worden gezet.
Als een dolle draai ik de slinger rond en laat de ketting zonder hem te stuwen in de kettingbak verdwijnen. Wanneer het anker bovenkomt van de bodem zie ik grote bladen kelp - of wat het ook wezen mag – ter grootte van banen behang aan de ketting en het anker zitten.
Dat ik met die grote baal het anker niet helemaal thuis kan draaien interesseert me even geen ene moer, dat ik zo niet bij de neuringlijn met het ankerboeitje kan komen is erger want als dat in de schroef komt is het subiet einde oefening.
De rotsen komen nu snel dichterbij. Marjanne, met haar hoofd door het dakluik van de stuurhut, roept: ‘Kan ik varen?’
Ik grijp de pikhaak en brul ‘Nee wacht!’
Er staat hier al een best zeetje maar toch krijg ik, zij het met moeite het neuring lijntje te pakken en trek het snel binnenboord.
Ik brul: ‘Martje, hard SB roer en vol vooruit!’
Langzaam begint “Zeebeest” in de wind op te draaien, aarzelt even wanneer ze de wind bijna dwars heeft maar draait wanneer de roerdruk opbouwt, tergend langzaam haar neus bij de rotsen vandaan.
Vlug ga ik naar achter en neem het roer over . De regen mindert maar de wind blijft fel door staan. Ik vaar tegen de wind in door de baai naar een mooring waar ik, met moeite, de kop zo dicht bij breng dat Marjanne er een trosje op kan zetten en beleggen op de SB kikker. Marjanne die, net als ik, geen tijd had om een regenjack aan te trekken maar zonder tegensputteren doet wat ze moet doen, staat te rillen van de kou en ziet er uit als een verzopen kat.
‘Martje, ga jij je maar omkleden, de rest doe ik wel.’
Eerst worstel ik een kwartiertje met het pakket taaie bladeren, draai dan het anker thuis en zet ook vanaf de BB kikker een trosje op de boei. Omdat ik niet weet of het vannacht al dan niet beter weer wordt, berg ik het anker in de kettingbak en zet een derde tros uit via de ankerrol. Zie zo, ze zullen vannacht echt niet alle drie door-schavielen.
Ik kijk om me heen en besef dat we strontmazzel hebben gehad. We zaten daarstraks zo dicht bij die scherpe rotsen, dat het geen halve minuut langer had moeten duren of we waren ze niet meer vrij gevaren. Met deze wind en dat opbouwende zeetje waren we “Zeebeest” voor goed kwijt geweest, om over elkaar maar te zwijgen.

Wanneer ik me heb afgedroogd en andere kleren heb aangetrokken begint Marjanne aan het eten en hang ik het ankerlichtje op.
Intussen begint de lucht iets op te klaren en is het gestopt met regenen. Ook de wind neemt af tot niet meer dan een stukje of vijf.
Marjanne zegt: ‘Dat was een beste storm, Guido van de “Roomboot” zou zeggen “De vissen waaien de dijk op”.’
Ik pak de camera en neem wat kiekjes van de omgeving.

Zo even kijken wat er in de kombuis gebeurt. Ik steek mijn neus om de hoek en snuif begerig de lucht op.

‘Schat ik heb al een dressing gemaakt, mix jij de sla even?’

Als ik dit lees, voelt het alsof ik bij jullie logeer: mmmm, lekker!

kijk zo komen wij de winter wel weer door

Albert, wat een prachtige verhalen. Ook die van de Neut! Ik hoop dat je nog lang doorgaat. peejee

dat hadden sterke verhalen bij de (trintel) kampvuren kunnen zijn...
maar zo is ie ook mooi
gaat zo door men zeun