Jaja, de kogel is door de kerk, hoor.
Voor de trouwe lezers van
31-of-34: het is dus 33 geworden!
Iedereen bedankt voor de tips... ideeën en suggesties. Door één ervan kwam ik indirect bij deze boot terecht, die ik anders nooit gevonden had!
Hoewel ik sinds de Maxi wel wat heb met Zweedse boten, sprak de gemiddeld vrij prijzige Comfortina 32 me niet zo aan. Toen Dehlers allemaal
net niet 'pasten', de 31 nog het meest maar toch een tikje krap, ging ik op aanraden van een aantal mensen, toen ik een halve zaterdag (7 mei) overhad, toch maar eens kijken naar zo'n Comfortina. Omdat het me eerst vooral om een indruk van het
type boot ging, deed ik "iene miene mutte" op internet, belde een makelaar en kwam bij een exemplaar in Hoorn uit. Dat had net zo goed Andijk kunnen worden, of misschien Sneek, maar het werd dus Hoorn. Dus ik naar die boot toe. Goeie boot hoor, maar krappe hutten, weinig houvast, vaag bakskist luik enz... gewoon niet
mijn boot.
Nog aan de koffie op de Comfortina keek ik eens achterom, over twee lege boxen heen en zag dit:
Een Scanmar 33! Met eigenaar aan boord. Waar ik daarnet nog, op zoek naar de Comfortina, straal voorbij liep. Ik had al een Scanmar gezien in Stavoren die wel beviel, dus ik dacht, ik vraag even of ik aan boord mag kijken, even m'n geheugen opfrissen. 1 op 1 vergelijken, ideaal toch?
Wat ik toen nog niet gezien had... was het "te koop" bordje wat hij
precies die dag in de railing gehangen had. De boot heeft dus niet eens op internet gestaan. Eenmaal binnen plofte ik op de vooruit geschoven motorkast neer, overzag de kajuit en besefte... ik voel me hier thuis. Met het grootzeil in de box gehesen draaide, naarmate dat wind ving, het stuurwiel vrolijk spontaan rond; als het ware om aan te geven "Hallo, ik geef heus wel stuurgevoel, daar heb je echt niet zo'n stokkie voor nodig!".
Het lot bracht me daar, en deze boot praat tegen me. Eigenlijk wist ik het toen al. Maar de sexy Granada heeft me toch nog wel flink aan het twijfelen gebracht, en nog steeds, als ik foto's zie... maar een boot is net een vrouw... sommigen zijn nou eenmaal te mooi om waar te zijn - daar word je niet gelukkig mee
Maarja, al die ruimte... is het niet gewoon een zware kampeercontainer, die niet vooruit te fikken is? Er wordt beweerd dat-ie wel snel is, toch is de SW rating behoorlijk traag. In de ORC echter gelijkwaardig aan Dehler Optima 101/106. Alleen de Dehler 34 met upside down kiel is een seconde of 10 per mijl sneller. Dat geloofde ik maar half, een D34 is tenslotte zó veel meer "scheurbak". Nou had de eigenaar van Scanny ook de prachtigste verhalen over hoe snel zijn boot wel niet was, maar toch: eerst zien, dan geloven.
Twee weken later dus de proef op de som. Ruime wind op oude lappen al 8 knopen aangetikt op de GPS (met een knoopje of 14 wind). Boven de 7 was goed constant vol te houden, met amper een
poging om fatsoenlijk te trimmen. Ook aan de wind, een tikje overtuigd, nog gemakkelijk ruim over de zes. Dat lijkt wel de performance die ik zoek. Gezellige tijd gehad ook, een sfeer waarin over en weer een grote gunfactor ontstond.
Om een lang verhaal nog langer te maken... ik heb, onder voorbehoud van onderwaterschip, ónder de "vaste prijs" (die al heel netjes was) geboden... en de boot werd me gegund. Afgelopen maandagmorgen - de enige dag dat ze daar kranen - zou ie om halftien in de takels hangen. Toen ik om tien voor half aankwam, stond ie echter al lang en breed op de bok. De eigenaar stond ernaast en was, enigszins ontdaan, een dun slijmlaagje eraf aan het boenen. Huh? Kom nou, dat geeft toch niks... blijkt dat hij de boot er normaal altijd door de havenmeester uit liet halen en af liet spuiten - hij had het volkomen normale slijmlaagje dus zelf nooit gezien. Eenmaal gerustgesteld hield hij helaas ook op met poetsen
De boot bleek mooi strak in een dun laagje harde antifouling te staan, en ook de saildrive zag er keurig uit. Klapschroef als nieuw en het roerblad was met één vinger te bewegen.
Zo'n ouderwets aan de scheg gelagerd roer heeft toch zo z'n voordelen. Naast de Whitlock stuurinrichting natuurlijk. Het verhaal gaat dat Rolf Magnusson tijdens het ontwerpproces pas op het laatste moment voor een stuurwiel koos. Alleen de erg directe Whitlock stuurinrichting die toen op de markt kwam, wist hem te overtuigen om zijn voorkeur voor helmstokken te laten varen.
Verder ben ik ook wel gecharmeerd van de kuipafvoeren boven de waterlijn: altijd vorstvrij. Na nog even met het lange meetlint geverifieerd te hebben dat de in 1993 vernieuwde mast echt even lang is als origineel (Ja, ook lichtweer performance is belangrijk...) zijn we maar eens aan boord geklommen...
... om de benodigde hanepoten te zetten. De betaling rond te maken...
... en daarna maar meteen de eerste klus gedaan: de klapschroef anodes!