Op de wedstrijden gaat het ook heel aardig. Het is geen J, maar men verbaast zich nog wel een beetje hoe hard deze kampeercontainer loopt, óók met licht weer, en óók toen ik nog met de oude dacron lappen voer. Hij is ook zeker niet heel zwaar voor z'n formaat, met net geen vijf ton inclusief motor en uitrusting. Het kunstje van de allereerste avondwedstrijd, namelijk bij heel licht weer met een straatlengte winnen, heb ik niet meer weten te herhalen, maar ik blijf nog wel meestal de wat sportiever ingestelde Optima 101 voor. Verder heb ik vorig jaar het naseizoen weer op m'n naam geschreven in de ongemeten klasse.
Qua ergonomie lijkt de boot een beetje op solo/toer zeilen uitgelegd, maar er is wel rékening gehouden met wedstrijdzeilers: Zo zit er voorin de kuip een goot over de volle breedte, waar een prachtige trimbare overloop in zou passen. De 'echte' voetrail biedt ook eindeloze mogelijkheden om extra trim-opties aan te haken. De tuiger was onder de indruk hoe stijf de romp nog was na ruim 30 jaar. En zo zijn er nog wat dingen waar duidelijk goed over nagedacht is. De ontwerper heeft er beslist geen drijfanker van willen maken, en een heel mooi compromis gevonden.
Na lang pielen heb ik ook de juiste trim in de high aspect nu een beetje ontdekt. Niet te zuinig met de infucker, maar vervolgens is het leioog wel heel kritisch, en dat mag heel ver naar voren.
boarderbas schreef :
Geduld hebben en veel varen. Het kostte mij een hele poos voor ik de HA door had (en dat lag met name in het stuurwerk). En dan zette ik hem pas als het poeierde. Nog later leerde ik pas om hem véél eerder te kunnen zetten.
Precies hetzelfde ervaar ik nu ook. Waar ik eerst mopperde dat ie minstens 14 knopen nodig had om quitte te spelen met de 140% genua, zijn dat er nu nog maar ongeveer 10. Bij 8kn op HA kakt de snelheid er toch een keer uit - mag ook wel, vind ik.
Het enige waar deze boot
echt niet in meekomt in het wedstrijdveld, is wendbaarheid. Hierover schreef ik al eerder. Met name in het startveld een dingetje - waar de rest bij 1 knoop bootsnelheid nog met één polsbeweging op een postzegel draait (overdreven gezien), is de Scanmar 33 met z'n wat oubollige roerconstructie uitermate, eh... koersvast. Dit, samen met het toch wat moeizaam opbouwen van een ingespeelde crew, houdt in dat up/down fitnessen voorlopig niet helemaal mijn ding is. Lange baan wedstrijden liggen me beter. Over een "4e van onderen" uitslag bij de 50 mijl dualhanded was ik dan ook niet ontevreden, zeker niet aangezien er best wel wat misging.