Herman schreef :
De huidige composietbruggen (hars/vezel) zijn vrijwel allemaal van glasvezel en polyesterhars danwel vinylesterhars.
Heb je een link waaruit dat blijkt? De site die Arendt aandroeg, bijvoorbeeld, is opvallend zwijgzaam over de gebruikte vezels. Ik moet toch van mijn bijgeloof afgeholpen worden, tenslotte.
De productiemethode doet niet veel voor de sterkte, wel voor kosten en gewicht. Bij bruggen is vacuminjectie de gebruikte methode (is een beetje de standaard voor grote objecten).
Toch is bijvoorbeeld die invloed op het gewicht wel van belang. Een materiaal als hout is bijvoorbeeld als constructiemateriaal nog steeds interessant omdat het een relatief laag eigengewicht paart aan een zekere sterkte. Verder denk ik dat de productiemethodes van tegenwoordig er aanzienlijk aan bijdragen dat er een product kan worden gemaakt met een bepaalde constante en voorspelbare kwaliteit. Er worden nu pakweg 50 jaar boten en andere dingen van glasvezelversterkt polyester gemaakt maar pas in de laatste paar jaren maakt men genoemde bruggen. Dat heeft, denk ik, niet alleen een kostentechnische reden.
Vezels, ongeacht welke, munten uit in sterkte in trek. wat dat betreft is het niets anders dan de lijnen op je boot.
Ja. Maar de lijnen op mijn boot zijn niet van glasvezel. En zoals ik al aangaf: het verschil in E-modulus (dè factor als het om stijfheid gaat)tussen glasvezel en koolstofvezel is tamelijk dramatisch.
Kruip is voor de optredende belastingen nauwelijks van belang. De belastingen zijn goed te voorspellen, en ruim binnen de marges.
Maar die kruip is er wel. Net als bij beton, overigens, en daarvan maakt men toch ook flinke draagconstructies. Het verschil is, denk ik, dat gewapende kunststoffen, nogal achterliepen wat betreft de kennis die er was over het gedrag. Ook hier hebben de gebruikte productiemethoden invloed op, vermoed ik. De hars/vezel verhouding in het laminaat bepaalt die kruip in hoge mate, denk ik.
Wat belastingen betreft: Daar is geen probleem te verwachten. Verkeersbruggen worden gebouwd tot de 160 tons klasse, en zijn daar ook op beproefd. (Dronten)
Die brug in Dronten heeft een overspanning van net 10 meter. Dat is dus, in de context van bruggen in het algemeen, een kleine overspanning.
Waar composieten nog een achterstand hebben, is brandgedrag (wordt nu opgelost met coatings) en initiele kosten. (onderhoud is vaak weer goedkoper).
Brandgedrag lijkt me niet de enige rem op brede toepassing. Gelijkwaardig aan staal als constructiemateriaal zijn de composieiten nog lang niet. Dus ja, geen probleem te verwachten: voorlopig houdt het bij de brug in Dronten wel zo'n beetje op.
Verder is de voornaamste reden dat composieten nu verder ontwikkeld worden als constructiemateriaal de vermeende onderhoudsvrijheid van het materiaal. Staal heeft regelmatig schilderwerk nodig en hout is natuurlijk ook altijd onderhoudsgevoelig.
Maar goed: ik moet toegeven dat men verder is met constructieve toepassingen van composieten dan ik wist en ik heb zeker wat bijgeleerd.
Mijn stelling dat glasvezelversterkt polyester totaal ongeschikt is als materiaal voor draagconstructies neem ik terug.
Dat deze composiet niet in alle opzichten een ideaal constructiemateriaal is, lijkt me echter ook duidelijk. Was dat wel zo geweest, dan waren die polyester bruggen al veel eerder gemaakt.
--
stegman