Onderwerp: Voor het eerst varen op een kajuitzeiljacht

Nou, het is je gelukt hoor... Ik ben stink jaloers!

Groeten, Peper.

Han, morgen de volgende aflevering?

Albert 45 schreef :
jachem nie op, hij mot water verzien voor z'n "biën"

Albert 45 schreef :
Nee Albert, de koek is op!

Nou dan, speciaal voor jou deze toegevoegde 'sneak preview', maar dan zoet gaan slapen!

Vlak voor we vertrekken komen er nog een aantal forummers binnen. Het inparkeren in de box gaat een beetje ‘methode Parisiënne’, alsof je in Parijs je oude auto parkeert. Er is wat geroep en geschreeuw en wat ‘volle kracht vooruit’ gevolgd door ‘volle kracht achteruit’ en dan weer ‘machines gestopt’. Een aangehangen bijboot wordt als fender gebruikt en piept en kraakt alsof iemand met zijn testes tussen twee boten bekneld zit.
Bij een aantal Britten neemt het flegma sterk af bij het bekijken van de stuurmanskunsten van de nazaten van de ‘raiders on Chatham’. Je ziet ze denken: ‘They haven’t changed a bit since Chatham…’ Dan komt toch de tijd dat we gaan vertrekken en weer zullen terugvaren naar de RHYC.

Zul je zoet zijn...
Groeten Peper.

) heerlijk
Top draadje dit...

Zeker, dit is smullen!

Peper schreef :
Dankjewel Han, ik zal zoet gaan slapen met mijn handjes boven de deken.

bij deze nog een beetje peper in de wonde, mijn bootje.

De Grebbe, je bent een rotjochie!
Groeten, Peper.

Nou Albert, ga maar even recht zitten!

6. Naar de Aars en Oester
We krijgen nog een forummer op bezoek en die maakt de Perenpeper op. Nog een paar lekkere biertjes en dan is het toch echt bedtijd en zoek ik het bed boven de bakboordmotor op. Het was weer eens een gedenkwaardige dag.

De volgende morgen is het slow-start, langzaam voorgloeien. Ik word er op attent gemaakt dat Albert45 en Zeemiep zijn opgestapt bij Sprokkie en ik loop de steiger met de Fishers af in de richting waarin zij zijn gesignaleerd.
Onderweg is het: ‘Ja die is leuk en die is ook mooi, deze zou ik echt wel willen hebben’. Met m’n aandacht voor alle Fishers loop ik de boot van Sprokkie straal mis. Dat is niet echt erg hoor, ik kan nu nog een keer langs al die Fishers lopen…
Uiteindelijk tref ik ze toch aan het ontbijt en dan wordt het ‘kleppen’ natuurlijk. Uiteindelijk komt de schipper me halen voor boterhammen en eieren bij het ontbijt dat de schipperse heeft klaargemaakt. Het lijkt wel vakantie! Nou ja, af en toe een klusje in het motorruim…

Vlak voor we vertrekken komen er nog een aantal forummers binnen. Ik zie Sloe-gin en Zeezin en It Paradyske de haven binnenvaren. Het inparkeren gaat een beetje ‘methode Parisiënne’, alsof je in Parijs je oude auto parkeert. Er is wat geroep en geschreeuw en wat ‘volle kracht vooruit’ schroefwater geluid, gevolgd door ‘volle kracht achteruit’ schroefwater geluid en dan weer ‘machines gestopt’. Een aangehangen opblaas-bijboot wordt als fender gebruikt en piept en kraakt alsof iemand met zijn testes tussen twee boten bekneld zit.
Bij een aantal Britten neemt het flegma sterk af bij het bekijken van de stuurmanskunsten van deze nazaten van de ‘raiders on Chatham’. Je ziet ze denken: ‘They haven’t changed a bit since Chatham…’ Dan komt toch de tijd dat we gaan vertrekken en weer zullen terugvaren naar de RHYC.



Ik kijk met belangstelling naar alle bezienswaardigheden die ik op de heenreis een beetje heb gemist met alle gesleutel, maar als je de dingen één keer hebt gezien is het ook genoeg. Deze brug is er een van.

We moeten wachten voor we worden geschut. In de sluiskolk komt een Engelsman langszij. Een goed gedisciplineerd gezin waarbij de kinderen de deckhands zijn en op aanwijzingen van de moeder-bootsman de landvasten hanteren. Allemaal keurig met reddingsvesten om en aan. Je zou er haast een foto van maken voor de cursus ‘veiligheid aan boord.’ De vader-kapitein herkent de Nederlandse driekleur en vraagt waar we vandaan komen. Ik geef aan dat ik uit Oosterbeek kom en hij vraagt waar dat ligt…
“West of Arnhem”
“Ah, that Oosterbeek!
Hij kent het uit ‘a bridge too far’.
Hij zegt dat zij uit een gebied komen waar veel Nederlandse immigranten zijn komen wonen.
“Around the Wash? The Dutch immigrants that came with the Dutch ‘king Billy of Orange?’”
Vraag ik.
“Exactly. We still have a lot of Dutch names there and some streets are even called ‘straat’. If we go to Holland, there is always something that reminds us of home.”
Hij moet verder naar voren aansluiten en we moeten ons gesprek afbreken.
Later als we uit de kolk varen wensen we elkaar ‘fair winds’ toe.



We varen op de bakboord motor en de schipper is toch lichtelijk zenuwachtig voor het starten van de stuurboordmotor als hij weer moet gaan manoeuvreren. Voor precisie stuurwerk bij het aanleggen zal hij de motor toch moeten starten…
De motor start alsof hij gisteren in Wolfsburg is geassembleerd. Je hoeft het contactsleuteltje maar ‘aan te kijken’ en wroem.
Zonder al te veel problemen meren we af.
De trimaran van 3Noreen haalt een voor mij onvoorzien trucje uit: hij vaart de boot over een boei voor tijdelijk houvast aan de achterkant en legt daarna aan.
Tja, da’s handig van zo’n tri.
De man met de plaatsbewijzen is aangekondigd als ‘een oude snoeperd’. Dat is hij ook wel maar we krijgen wel korting van hem omdat we ‘regulars’ zijn. Dan klagen we daarover maar niet…
Aan het begin van de avond verzamelen we bij het clubgebouw en lopen we het pad naar Pin Mill af.


De stemming is weer prima en het weer ook. Het is een warme zomeravond en ik ben benieuwd wat er wordt geserveerd in de Butt and Oyster…
De schipper tempert mijn verwachtingen een beetje door te zeggen dat het geen ‘haute cuisine’ is en dat ik dat ook niet moet verwachten.
“Ge kunt het best maar gewoon ‘fish and chips’ nemen, da kunne ze nie veul verkeerd aan doen. Het kan druk zijn en daar is de organisatie nie altijd op berekend en dan komt de keuke op d’n tweede plots”


Het zal gewoon ‘pub-grub’ worden. Niet erg… Mijn ervaring met eten in een pub in Engeland is niet slecht en een ‘fisherman’s’ of ‘plougman’s’ of een ‘tillerman’s’ zijn zonder uitzondering prima!
De situering van de pub is idyllisch. Mooi gelegen aan het water! Misschien wel het mooiste plekje van de ‘metropool’ Pin Mill.
We herschikken de (picknick)tafels om bij elkaar te zitten.


Eerst maar eens een biertje (of een cider) om de eerste dorst te lessen en de kaart te bekijken.
Ik drink in Engeland meestal geen lager, dat vind ik vaak een mislukte poging om een continentaal bier te imiteren. Vaak is een lokale ‘pint of bitter’ zeker zo lekker, al is de smaak anders dan een continentaal bier. Je bent dan ook niet meer op het continent en ik pas me graag aan als het lekker is!


De kaart wordt gebracht en ik bestel wat de schipper mij adviseerde: ‘fish and chips’. Op de kaart wordt wervend geroemd over het beslag waarin de ‘fish’ wordt gefrituurd. Er zit bier in van de fijnste soort! Jammer… bier moet je drinken en niet vermoorden in een of ander beslag dat daarna in de frituur gaat.
De schipperse zit naast mij en bestelt ‘pulled chicken’.
Als het wordt geserveerd ziet het er lekker uit. Goudgele patat met daarboven op een soort ‘king size’ kibbeling. Naast me krijgt de schipperse dezelfde goud gele friet met een schaaltje met daarin de pulled chicken.
De fish and chips is niet vies hoor, maar ik zou het meteen ruilen voor de ‘sambal goreng bouncis’ en de ‘karbonade op Indonesische wijze’ van gisteravond, die was wel ‘lekkerderder’.
Naast mij zit de schipperse een beetje te ‘miezemuizen’. Ze zit wat ‘rond te prikken’ in de pulled chicken en eet er nauwelijks van.
“Het is droog en niet erg smakelijk en de patat heb ik ook wel eens beter gehad.”
Zegt ze. Het eten is een beetje een teleurstelling, maar we zijn de andere dagen dan ook wel verwend!
Op de terugweg naar de haven hebben Ome Aap en ik een levendig gesprek over de mogelijkheid een cat te bouwen met elektrische aandrijving. Hij denkt in eerste instantie aan 2 diesels zoals in de Twilight Zone. Hij is wel gecharmeerd van de stille elektrische aandrijving, maar om nu meteen de pionier van de elektrische catamaran te worden, schrikt hem toch wel af.
Een interessante optie zou een catamaran zijn met aan stuurboord een diesel met een goede alternator en aan bakboord een brushless DC elektromotor voor een vermogensburst om op het korte traject goed te kunnen manoeuvreren. Die configuratie is sterk overeenkomstig met een monohull met een boegschroef en zou daarmee niet wegvallen in ‘pionieren’.
Bij het clubgebouw aangekomen moet ik hoognodig ‘twalleteren’ en dat moet ik daar doen en natuurlijk niet op de boot in de haven, da’s erg onsmakelijk! Ik verlies op het toilet een aanzienlijk deel van mijn aanzienlijk overgewicht. Hm, is dit een précursor van de kwaliteit van de keuken van de Aars en Oester? Of is het de gewone gastro-colische reflex na een wandelingetje om het eten te laten zakken…
Terug aan boord nemen we er nog één (ik neem er zelfs twee). Met Ome Aap spreek ik af dat we zeker nog eens van gedachten zullen wisselen over de mogelijkheden van het elektrisch aandrijven van een catamaran.
Dan is het laat genoeg geworden om naar bed te gaan. Morgen gaat het hard waaien en de schipper wil niet in het donker varen met harde wind. We gaan weer naar huis in twee etappes: eerst naar Blankenbergen en dan naar Hellevoetsluis.

Volgende keer: Homeward bound
Groeten, Peper

Wat een leuk verhaal! Mijn koffiepauze is er ernstig door verlengd...

Pint of bitter is idd te pruimen, 2 ook maar een 3de...pas ik voor

SSR 2017 Lowestoft

Hoe noordelijker je komt, hoe beter de mogelijkheid om NewCastle Brown Ale te drinken. Is goed bier en daar houdt je een 'schone tong' van over.
(Ik weet niet hoe ik dit anders moet omschrijven...)
Groeten, Peper.

@ Peper en Ome Aap
even off topic.

Ruim 10 jaar geleden werden al catamarans met electrische aandrijving geleverd door "African Cats" .

Weer on topic.

Han, een leuk verslag van de tocht. Wordt je volgende project een Fisher 25 met electrische aandrijving en kimkielen ?

Jan

Ja, en dan gebruiken ze een soort EBBM die tevens als hydrogenerator werkt en uit het water kan worden gehaald voor maximale performance. Ze gebruiken loodzwavelzuur accu's en LiFePO4 op aanvraag. Mooi systeem hoor!
Groeten Peper.

Laatste deel:

7. Homeward bound
Om een uur of vijf wordt ik wakker… met een partij brandend maagzuur! Heel ‘alderbarstend’. Met regelmatige slokjes water probeer ik de pH graad iets op te hogen, maar het zet niet echt zoden aan de dijk.
Ik kan er niet goed van slapen en blijf wakker. Zou het van het bier komen? Of misschien toch van de fish and chips? Het heeft er veel van weg dat ik in de Aars en Oester alleen de aars heb gegeten en naast de oester heb gebeten…
Het ontbijt van de schipperse maakt gelukkig korte metten met mijn brandend maagzuur!

We maken alles zeevast want er is harde wind voorspeld (6bft) met uithalen naar storm (7bft). Mij maken ze ‘de pis niet lauw’ want we gaan zeilen! Plofvest bij de hand… check!
We starten de motoren en gooien los, op naar Blankenbergen, de genoeglijkste, maar architectonisch lelijkste kustplaats aan de Noordzee.
We zijn nog op de rivier en ik moet naar de wc, eigenlijk een beetje snel na gisteravond laat. Misschien heeft het brandend maagzuur mijn darmpassage bespoedigd. Of misschien heb ik gisteren toch de aars gegeten en was de oester ook nog bedorven…
Ik kijk naar het RM wc-tje. Die afvoer is wel erg klein en als ik daar zo’n ‘natuursteen’ van mij in ga leggen, moet ik ook iets gebruiken om die door dat gaatje te ‘prutsen’. Of ik moet die ‘bruine jongen’ dagen weken voordat ik hem door kan spoelen.
Zoals ik al zei, het probleem komt met de oplossing… Uit mijn aars komt een flinke portie bruine brei, die zich heel makkelijk laat doorspoelen.
Voor mij is het duidelijk: het bier in de Aars en Oester is goed, maar een volgende keer neem ik gewoon ‘brood mee’.
Als ik mijn verdenking aan de rest van de bemanning openbaar, reageert Erik met:
“Oh dat was dus die bruine streep in het water!”
De levendige peristaltiek in mijn buik is nu wel een stuk minder…

Op weg naar de Noordzee zien we deze wel hele bijzondere combinatie: een brits geregistreerde boot met een Nederlandse vlag op het hek.


Aan boord is een forumlid die de oversteek solo heeft gedaan.
Wat is dat nou? Doet Harry een dansje? Zou hij jarig zijn!


Ja, Harry is jarig op zijn terugreis naar Nederland. Door mijn hoofd speelt ‘de eenzame fietser’ van Lennaert Nijgh en Boudewijn de Groot…

De schipper wil opschieten en laat de motoren harder draaien om zo snel mogelijk het ruime sop te bereiken en te gaan zeilen.


Bij het zien van dit lichtschip weet ik dat we de laatste ondieptes hebben bereikt en het ruime sop is begonnen.
Ik vind het wel een hele rare naam voor een schip: ‘aan de binnenkant gezonken’… Niet echt opwekkend, wel lekker rood!


De zee is nog mooi rustig. Geen hoge golven, maar wel een strakke bries en we gaan naar de 6knts toe. Zeil staat goed als ik naar de tell tales kijk, ‘nait soezen’ dus. Ik installeer me achter het stuur op de roergangers stoel in een T-shirt en een fleece om de wind een beetje te temperen, maar het is eigenlijk helemaal niet koud. M’n plofvest drukt de fleece winddicht tegen me aan. Aan het zog hoor ik dat we toch echt wel hard varen…

De schipper vraagt of ik op wil letten of we niet boven de 24 knopen windsnelheid komen. Langzaam zie ik de windsnelheid vanaf 18 knopen naar 20 knopen oplopen. Er zijn uitschieters naar 23 knopen, maar de 24 tikken we nog niet aan.
Dat duurt een uur en dan zitten we vast op de 22 knopen met uitschieters naar 25. Even later komen we niet meer onder de 24 en is het tijd om een rif te zetten. Bij mijn €Xr moet ik dan naar de mast toe, maar hier gaat alles vanuit de kuip.


De val van het grootzeil wordt gevierd en de eerste reeflijn wordt op de lier ingehaald tot in de halshoek en dan wordt de val van het grootzeil aangehaald tot het voorlijk weer mooi strak staat.
Ondertussen trekt de wind nog verder aan tot ruim 29knts, het zog kolkt, de stuurautomaat werkt zich een slag in de rondte (de boot gelukkig niet) en in het midden achter het nauw van Calais tikken we de 9.9knts als hoogste snelheid aan. We gaan als de brandweer!


De schipper komt van tijd tot tijd buiten. Kennelijk om te zien of ik nog niet ben weggewaaid. Nou met 103kg waai je niet snel weg zeg ik je.
Ik ben de hele trip nog niet binnen geweest en doe niets anders dan genieten van de tocht.
“Wa vindde ervan?”
Vraagt de schipper.
“Nou, alles wat ik wilde heb ik gedaan: boot besturen, zeilen trimmen, varen met een ‘bolle jan’, meer dan 7 knopen halen. Ik kan nu dood gaan.”
“’K hè liever dadde da nog even uitstelt!”
Zegt de schipper.
Ondanks de harde wind valt het me op dat de golfhoogte toch minder is dan ik had verwacht en er zijn niet echt veel schuimkoppen op het water. Moet de zee nog ‘op gang’ komen met de golven?
Voor Blankenbergen liggen zandbanken en ik verwacht daar dat de zee zich wel eens kon omvormen tot ‘karnemelk’. Dat valt heel erg mee en eigenlijk is de ondiepte niet te zien in de kleur van het water. Langzaam is de wind ook een beetje uitgewaaid en varen we niet sneller dan 8knts.
Aan de horizon wordt de kust zichtbaar en er steken kerktorens boven de horizon uit. We naderen Blankenbergen.

Erik heeft het een beetje te kwaad gekregen deze tocht. Niet dat hij groen over de reling heeft gehangen, maar helemaal appiekim is hij ook niet geweest.
De motoren worden gestart en de Genua ingerold en het grootzeil gestreken. We varen de haven van Blankenbergen in en meren af.
Het diner is niet groots vanavond. Dat boeit mij niet, ik ben moe van zee en wind en als mijn hoofd het kussen raakt, slaap ik.

De volgende dag als we na het ontbijt weer uit de haven wegvaren, maak ik deze foto van Blankenbergen in al haar architectonische lelijkheid.


Vanaf de zee is het zo mogelijk nog lelijker… Blankenbergen zelf is echt wel leuk met haar cafeetjes en restaurants, maar die flatgebouwen aan het water…
Gruwelijk!
We gaan weer onder zeil en varen langs de kust van Zeeuws Vlaanderen, Walcheren en Schouwen-Duiveland naar Goeree. Tegen de tijd dat we de 2 sluizen door zijn en zijn afgemeerd, is het al na negenen.
We nemen nog een ‘afzakkertje’ en gaan naar bed. Het feest is voorbij!

Epiloog
The Twilight Zone is volgens de schipper het gebied tussen werkelijkheid en fantasie.
Dit verhaal is puur fictie. De foto’s zijn voor een green screen gemaakt en met Fotoshop bewerkt. De personages in dit verhaal bestaan niet echt, zij zijn verzonnen.
De gebeurtenissen in dit verhaal zijn eveneens fictief. Je gelooft toch niet dat je in de drukste scheepsroute ter wereld zomaar 3 rondjes met een diameter van 100 meter kunt varen zonder dat je wordt opgemerkt door ander scheepvaart verkeer? En je dan ook niet via de marifoon wordt gevraagd ‘of alles wel loopt goed te gaan aan boord’?
En als weldenkend herbergier noem je jouw kroeg toch niet ‘de Aars en Oester’?

‘The Twilight Zone’… of is deze epiloog nu puur fictie…

Voor de elektronische boordbibliotheek: 'Aars en Oester'


Groeten, Peper.

Peper schreef :
Goh , een van de medicijnen in mijn verbandtrommel naast de gebruikelijke zijn Rennies. Helpen binnen 10 minuten perfect.
Ad
ps , de eigen merk van AH ,DA Kruidvat en co zijn veeel goedkoper en net zo goed

Nadat ik heb geïnstrumenteerd bij een operatie waarbij we een patiënt van zijn nierstenen vanwege frequent 'Rennie' gebruik hebben verlost, heb ik die dingen niet meer aangeraakt!

Gezondheid! Peper.

Dank Peper voor dit prachtige, uiteraard fictieve, verslag!

Han, natuurlijk was dit alleen maar fictie en dat is prima, want waarom zou je een goed verhaal verpesten met de waarheid?

Even zo goed bedankt.

Peper schreef :
"Lees voor het gebruik eerst de gebruiksaanwijzing" zoals geldt voor alle geneesmiddelen.
Daarin staat ook dat frequent gebruik niet toegestaan is ( www.da.nl/files/images/webshop/628162.pdf ) .
Bovendien is er natuurlijk iets niet in orde als je vaak last van brandend maagzuur hebt.
Maar om dan dat produkt maar helemaal af te schrijven gaat me toch wat ver hoor . Dan moet je ook geen groente of fruit met oxaalzuur eten en dat zijn er een heleboel: www.ahealthylife.nl/lijst-voed...elen-met-oxaalzuur/#
Ad

Maagzuur bestaat voornamelijk uit HCl en dan is oxaalzuur en zelfs azijnzuur maar slap spul.
Ik schrijf de antacida dan ook niet af, ik gebruik ze niet meer.
Brandend maagzuur heeft een reden. Eén ervan is dat het een functie heeft in het emulgeren van vet en een andere reden is dat het bacteriën doodt. Er is er één bekend die het in spore vorm overleeft om vervolgens na de pylorus in het basische milieu van het duodenum weer actief te worden. Dit is de 'campylobacter pylori' en deze wordt nu aangewezen als de belangrijkste oorzaak voor het optreden van maagcarcinoom. 'Blus' je het brandend maagzuur met calciumverbindingen, dan schep je een goed klimaat voor deze bacterie om te leven. Dat kun je beter niet doen.
We hadden toch al brand gehad aan boord, daar kon deze 'binnenbrand' wel bij!
Oh ja, het is bewezen dat je van peper geen brandend maagzuur krijgt! Dat komt dan meestal van het voedsel dat met peper is gekruid.
Groeten, Peper.

PS:
'Brandend' maagzuur brandt alleen als het in de slokdarm komt. De maag kan bijna alle zuren aan, zelfs het gemene fosforzuur uit Coca Cola. Voor de maag is een base juist erg slecht.
Met een antacidum zoals Rennie verlaag je de zuurgraad van de maaginhoud om te voorkomen dat het de slokdarm aantast. Dat is het 'paard achter de wagen spannen' en daarom heb ik met kleine beetjes water mijn slokdarm gespoeld en niet het maagzuur in pH verhoogd zoals Rennie dat doet.
Met de verhoging van de pH van de maaginhoud maak je alleen port d'entree voor bacteriën gunstiger.
De werkwijze van het verhogen van de pH graad van de maaginhoud stamt uit de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw en is lang door de medische wereld ondersteund als 'good practise' ook nog toen bleek dat dit niet de goede methode was.
P.

Peper:
1. Wil je ook nog een PS schrijven over de groeps/bemannings-dynamiek tijdens de fictieve reis waarin zoveel bijzondere dingen gebeurden? Hoe werden de rollen gespeeld, hoe was de focus, hoe was de communicatie? Ik denk dat jij met je achtergrond bij uitstek in staat bent hierover in algemeen zin, gebaseerd op dit fictieve verslag, een uiterst leerzaam stuk te schrijven!

2. Iets platter: kun je wat verder ingaan op de scabreuze achtergrond van de naam van de tent die jou fish&chips serveerde? Of ben je van mening dat je daarin al expliciet genoeg was?

Buurman Sunday, naar aanleiding van jouw vragen:

Normaal krijg ik betaald voor een dergelijke analyse, maar goed 'een mens leeft niet bij brood alleen' en daarom dit postscriptum.

punt 1: Er was een hele goede maar ook flexibele taakverdeling aan boord. De schipper was duidelijk de 'schipper en leidinggevende', maar opgevoed in de tijd dat de antiautoritaire opvoeding 'The in-thing' was, had hij ook geen moeite te overwegen wat anderen er van vonden of van een ander taken op te nemen.

De schipperse werkt in de zorg en dat is goed te merken... Ze is lief 'tot in de botten' en voor haar is ook de waardering van de gehele bemanning voor haar rol in de catering van die andere drie vrijbuiters.

Erik was heel duidelijk aanwezig als paparazzo en is door Ameesing als dusdanig ontmaskerd toen zij aan hem refereerde als de 'viezerik die van mij een foto heeft gemaakt'. Hij dankt aan die rol zijn naam doordat ik 'viez' ervoor heb weggelaten. De fotografie en het fotoshoppen komt bijna geheel voor zijn rekening.

Ik begon mijn rol als onwetende, enthousiaste opstapper, maar heb deze rol niet lang kunnen volhouden. Eindelijk alleen in het begin toen de schipperse mij vroeg: "Wilde koffie of thee bij het ontbijt?" en ik antwoordde: "Ja, koffie of thee!". Als spoedig werd ik door de fictieve situatie in de rol van 'universeel technicus' gedwongen met later 'docent' erbij als goede tweede.
Bijzonder vind ik dat er altijd respect voor de ander was, hetgeen niet altijd vanzelfsprekend is in een fictieve situatie.

In de groepsdynamiek lag het focus toch vooral op een weekje gezellig uit en dit is nooit verschoven naar wat anders. Er zijn wel momenten geweest met multiple foci, maar dit zwakte vrij snel af tot het eerste focus. Uiteindelijk is het ook werkelijk een gezellig fictief weekje uit geweest.
Een van de aandachtspunten voor mij persoonlijk, is het toetsen van de 'Law of attraction' op haar praktische toepasbaarheid in een fictieve situatie. Ik moet zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk ben van de mate waarin dit slappe geouwehoer kan worden ingepast in veel, al dan niet fictieve situaties.

De communicatie was voornamelijk in het 'Braobants'. Met mijn Saksische roots sta ik daar een beetje buiten, maar mijn vakanties in Gameren (zoek zelf maar op waar dat ligt) vormen, door het lokale dialect aldaar, een goede ondergrond voor de Franko-Saksische communicatie.

punt 2: Het gaat niet zozeer om de explicitering van de naam als wel om de ethymologische achtergrond ervan. 'Butt' komt van het Franse but of doel en is met de Normandische Willem de Veroveraar naar Engeland overgestoken en zo in de Engelse taal geïntegreerd. Zelfs het Nederlands kent hiervan een afleiding in de uitdrukking 'buut vrij' bij het verstoppertje spelen. Door Google translate wordt 'butt' vertaald in onder andere 'mikpunt', 'aars' en 'kont'. De Franse oorsprong is een verklaring voor de vertaling 'mikpunt' en het is eigenlijk alleen sodomie, die de koppeling maakt tussen 'aars' en 'mikpunt'. Hoe ook vertaald en met welke intentie dan ook, ik blijf het een ongepaste naam vinden voor een zo mooie uitspanning in een zo prachtig landschap in een dergelijk beschaafd land. Wie noemt er zijn kroeg nu 'Butt and Oyster' of 'Aars en Oester'. In het Nederlands ligt deze vertaling voor de hand vanwege de 'rinkelverklinkering' met de klinkers waarmee de Nederlandse woorden beginnen. Ik vind het meer een naam voor een seksclub, al was dan 'Aars en Mossel' wellicht toepasselijker geweest, maar dat begint dan weer niet met twee klinkers.

@Albert45:
Een goed verhaal laat zich niet makkelijk verpesten, ook niet door de waarheid of werkelijkheid! 'Een goed verhaal' is een klassieke waarde!

Als laatste voor buurman Sunday:
'The law of attraction' kent ook de waarschuwing: 'be carefull what you wish for'. Met als diepere gedachte: wat jij wenst gebeurt ook. Denk daar goed aan als je mij uitnodigt een extensie op wat dan ook te schrijven!

Groeten, buurman Peper.