Baasklusje schreef :
Kortom, heren macho's, eerst eens zelf een paar jaar in alle omstandigheden zonder GPS gaan varen en oversteken maken, en dan pas beginnen te brullen dat het best zonder kan (voor jezelf, niet voor een beginner). Bah.
Tja.. Ik ben natuurlijk volslagen a-typisch qua opbouw van zeilervaring. Na 40 jaar zeilen nog steeds niet overgestoken naar Engeland, bijvoorbeeld; dat doet een modern jongmens tegenwoordig in het tweede jaar dat ie een eigen boot heeft.
Het IJsselmeer bezocht ik voor het eerst met mijn eigen boot (22 voet) in de tweede helft van de jaren '80. Daarvoor had ik er al met iemand anders gevaren op een 19 voeter (Draaijer 570). GPS was er nog niet. Ik had wel wat boekjes gelezen, maar geen TKN of iets in die geest gedaan.
Natuurlijk had ik wel een kompas, een parallellineaal (ik haatte Bretonplotters), een kaartpasser en een peilkompas. Ook een sleeplog behoorde al tot de uitrusting. In 1986 in Londen gekocht voor 105 GBP, dat was toen ongeveer 350 gulden. In Nederland kostte het 750 gulden (sindsdien weet ik hoe de vork in de steel zit qua importeurs, Nederlandse winkeliers en winstmarges).
Desondanks was ik een beginner qua navigatie op gegist bestek. In de Delta kon je altijd wel de wal zien en legio herkenningspunten. Bovendien voer je daar door betonde geulen. Het IJsselmeer is sinds de jaren '80 ook steeds voller geworden, qua tonnen, maar in de jaren '80 kwam je, als je in één rechte lijn van de mond van het IJ naar Enkhuizen wilde, onderweg vrijwel geen tonnen tegen.
Ik herinner me nog de eerste keer dat ik bij Durgerdam om het hoekje kwam en het Markermeer voor me zag. Ik had me slecht voorbereid, want pas toen we de hoek van het IJ al om waren moest ik nog een koerslijn in de kaart zetten. Dat was echter gauw genoeg gebeurd en vanaf dat moment heb ik me nooit meer onzeker gevoeld op Marker- en IJsselmeer.
Aan het sleeplog had je trouwens alleen wat als de boot meer dan 2 knopen snelheid maakte, want zeker op het Markermeer sleepte de spinner bij weinig of geen wind over de grond en bleef je voor je het wist bleef het ergens achter hangen.
Dus ja; macho of niet: wat me tegenwoordig vaak opvalt is de onzekerheid van al die beginnende zeilers. Wie in een redelijk tempo ervaring opbouwt, weet waar ie mee bezig is, kan kaartlezen en ook nog de beschikking heeft over een kompas, die kan na een paar jaar zeilen zonder angst het IJsselmeer op. Je weet al wat zeilen bij iets meer dan windje vier is. Dan merk je misschien dat jouw limiet op het IJsselmeer nog iets lager ligt dan op het water waarop je eerder ervaring opdeed. Nou, dat weet je dan en daarna houd je er rekening mee.
En wat zicht betreft: de dagen met zicht van minder dan een paar mijl zijn nou ook weer niet zo talrijk dat je dagen moet wachten op voldoende zicht. Maar wie onervaren is qua navigatie doet er natuurlijk wijs aan om even te wachten als het toevallig zo'n dag is.
TS komt er wel uit, hoop ik.